Kroningsdag, in het oranje door spanje

Lieve mensen

Deze morgen worden we wakker met een gevoel van heimwee naar Nederland, omdat we de grote historische gebeurtenis van de troonswisseling missen. Gelukkig heeft Ellen voor een oranje cadeautje gezorgd, dat ik bij het ontbijt mag uitpakken: voor ieder van ons een rood wit blauw armbandje en voor mij oranje nagellak. We hangen onze oranje Hawaï slinger om, Ad zet zijn oranje pet op en als de zon gaat schijnen kan ik mijn speciaal voor deze dag gekochte zonneklep benutten. Iedereen mag zien, dat er vandaag iets heel belangrijks gebeurt in Nederland.

Om half negen staan we na een Spaans ontbijtje buiten om van Zafra naar Merida te fietsen. Het is erg fris, bewolkte hemel, maar wel droog. We hebben ons er ook naar gekleed: met vier lagen kleding (ondershirt, fietsshirt, windvangerjackje en fleecetrui) en lange/driekwart fietsbroek stappen we vol goede moed op ons ijzeren ros richting Merida. We gaan vandaag proberen om de opgelopen achterstand weg te werken.

De tocht begint al met een fikse klim, veel passerende auto’s op de N630 en nevel. Voor onze veiligheid stoppen we om onze verlichting aan te zetten. Na enkele kilometers wordt het meer dalen, dan klimmen. We passeren vlot Villafranca de los Barrios en rond half 11 staan we voor de kerk van Almendralejon: “la Puricacion”. Deze kerk is open, maar in kleine plaatsjes zijn de meeste kerkjes gesloten. Vijf minuten sight-seeing en op zoek gaan naar iemand die een stempel in onze Credential kan zetten. Niemand te vinden, wel komen een paar oudere dames binnen om even te bidden bij een prachtig en rijkelijk versierd Mariabeeld. Ik steek de eerste kaarsjes op voor meegekregen intenties en terwijl in op de fietsen let kan Ad nog wat foto’s maken van het interieur Hij treft een jonge dame, die hem verwijst naar pastorie tegenover de kerk. Ik meld me daar en na een kort gesprekje in het Frans sta ik weer buiten met de gestempelde Credentials.

Koffietijd, maar waar? Ad stelt voor om eerst de binnenstad uit te rijden. Een kilometer verderop in het bedrijvengebied treffen we een koffiebar. Daarna willen we de weg vervolgen naar Avoyo , maar, waar we rechtdoor moeten ligt een behoorlijk breed en gelig zandpad. We kennen deze paden uit vorige reizen en hebben helemaal geen trek in zwaar trappen, lekke banden en een smerige fiets.

We gaan de N630 volgen, die parallel loopt met de autosnelweg naar Merida. Niet zo fijn, maar het fietst wel vlot. Soms zien we nog stukken van een oude weg naast die van ons lopen of komen er gedeelten ineens onder onze weg vandaan. De blauwe borden van Camino de Santiago vertellen ons, dat we op de goede weg zitten. Om twee uur bereiken we de oude Romeinse stad Merida en is het tijd voor de lunch uit de fietstassen in een parkje, gezellig met z’n tweetjes op een bankje in de zon. De school achter ons gaat uit en net als in Nederland staan ook hier papa’s/mama’s op hun kinderen te wachten.

We gaan op zoek naar een Hostel om te overnachten, na veel vragen en zoeken zijn we uiteindelijk toch weer in een Albergue terecht gekomen. Voor Ad de laatste keer !
Als we ons geïnstalleerd te hebben, lopen we naar de oude Romeinse brug over de rivier Guardiana met daar aangrenzend het Alcazaba, (een oude Moorse vesting gebouwd op Romeinse resten) . Na de wandeling over de muren en het bekijken van opgravingen gaan we op zoek naar het officina de touristica. Met een plattegrond van Merida op zak, denken we morgen vlot de stad te kunnen verlaten, want we hebben besloten, dat we verdere oudheden laten voor wat ze zijn, omdat Arles, Rome en Israel nog vers in het geheugen zitten. Daardoor hebben we de geplande extra dag in Merida niet nodig en fietsen we morgen volgens het boekje van Sitters naar Miajadas. Volgens de Spanjaarden is dit niet de officiële Zilverroute. Wij verkiezen de rust en de natuur boven het drukke. Lieve groeten uit het romeinse Merida. Ann/Ad