De voorlaatste dag, half droog/nat: 37 km.
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
16 Mei 2013 | Spanje, Rodeiro
Lieve familie, vrienden, kennissen en iedereen die ons volgt.
Als Ad deze morgen de rolluik optrekt, heeft hij een minder mooi bericht over het weer. De lucht is grijs, in de verte lijkt het te regenen, de straat is nat en het ziet er buiten kil uit. De korte broek blijft in de tas en met 4 laagjes op het lijf zijn we klaar voor het vertrek.
Eerst nog ontbijten bij de aardige eigenaresse, die enorm haar best doet om het ons naar de zin te maken. Gisteravond heeft ze voor ons gekookt en met veel liefde diende ze de vermicellisoep, een schnitzel met frietjes, die flinterdun waren (een fritessnijder kennen ze hier nog niet) en als toetje een stuk ijstaart Viennetta op. Voor het toetje zette ze zelfs een nieuwe fles whisky op tafel om de ijstaart ermee te besprenkelen. Wie van ons tweeën daar gebruik van heeft gemaakt mogen jullie raden. Ze kwam ook telkens vragen of het in orde was en of we wel genoeg hadden. Koffie kregen we in de bar.
Vanmorgen bestond het ontbijt uit toast, boter, jam en twee grote koffie con leche. Ook nu weer werden we overspoeld met een stortvloed van Spaanse woorden, waaruit we konden opmaken, dat we nog veel meer brood konden krijgen. Als ik af reken heeft de overnachting, warme maaltijd en ontbijt met de nodige sloten koffie €58, -. gekost. Mevrouw draagt de fietstassen mee naar buiten en met een warme handdruk en een heleboel Spaans wenst ze ons Buen Camino.
Ad heeft gisteren gezien welke richting we moeten nemen voor Agolada. Het klimmen kan beginnen, daar word je snel wakker van. In een regelmatig tempo gaat het omhoog en weer omlaag, meer omhoog dan omlaag. Het is nog rustig op de weg en…het is droog. We passeren weer veel kleine gehuchten, die niet eens op de Michelinkaart vermeld staan. Het landschap ziet er erg groen uit door de vele regen die hier al is gevallen. We rijden door een veeteelt gebied, gehuchten bestaan uit een enkele boerderij met hier en daar een huis en heel wat vervallen gebouwen. Twee kilometer voor de geplande koffiepauze voelen we de eerste spetters, die langzaam overgaan in een matige regenbui. Regenjacks aan, voordat we nat zijn.
In de wat grotere dorpen kom je barretjes overal tegen, soms op enkelel tientallen meters van elkaar verwijderd. Zo ook in Agolada. Het lijkt een cultuur van Spanje te zijn: ga rond 9, 10 uur naar een barretje, eet toast , drink een kop koffie, lees de krant vluchtig en ga daarna naar huis of naar het werk. Tijdens onze pauze daar komen en gaan mensen van alle leeftijden. Wij genieten van onze koffie met een Madalena cakeje en wachten tot het wat droger wordt. Na een half uur zijn we het beu, we willen door naar Vila de Cruces. Ik trek mijn regenbroek aan al is het alleen al voor de kou. Ad kan nog wel zonder, maar als we enkele kilometers verder zijn, neemt de regen alleen maar toe en spettert zelfs van de weg omhoog. Stoppen voor de regenbroek van Ad.
Deze laatste 17 km. van Agolada naar Vila de Cruces gaan een stuk moeilijker dan de eerste 17. Een paar keer moeten we even het bekende lichaamsdeel lichten en stoppen we om de hartslag te laten dalen. Ons handboekje spreekt over klimmetjes van 10 %. Het is harken met al die regenkleding , wat het klimmen nog zwaarder maakt. Vooral na het rivierdal van de Rio Arnego is het zwoegen. En iedere keer ben ik weer verbaasd, dat het me lukt om boven te komen.
Via Toiriz rijden we om kwart over twaalf Vila de Cruces binnen om een hotel te vinden. We rijden door tot aan de kerk, waar enkele mannen juist een groot Christusbeeld op een vrachtwagentje laden, een koddig gezicht zeker als een van hen naast het beeld gaat staan en parmantig de paraplu opsteekt om wie weet tegen de regen te beschermen. En nog steeds komen we aardige mensen tegen. Ik vraag aan een van de mannen naar een hotel: hij wijst me eerst de weg, maar brengt me daarna tot aan de voordeur. We zijn er welkom, ondanks onze natte plunje.
Met een kop warme koffie komen we weer op temperatuur, krijgen de fietsen een droge stalling en brengt de baas ons naar de bovenste verdieping. Toch weer een beschermengel in het spel?
Hier in het dorp is verder niets te zien qua cultuur of religie. Daarom hebben we alle tijd om de stand van zaken op te maken. Met het notebook en dagboek gaan we naar beneden. Ad stelt voor om niet naar Finisterra te fietsen vanwege de regenachtige vooruitzichten in Galliciё. Ik ben het daar roerend mee eens en via hotelbook.com reserveer ik hotel Mexico in de rua de Argentina voor 7 nachten in Santiago de Compostela.
Nog 45 km. scheiden ons van Santiago en al hebben we dat al drie keer bereikt, nu voor de vierde keer krijgen we toch weer wat kriebels in de buik. Ik hoop alleen, dat het droog is als we daar arriveren. Zo juist de weersverwachtingen voor de komende drie dagen gezien: regen, bewolking en af en toe zon in heel Galliciё. Liefs en groeten van mij en van Ad.
Als Ad deze morgen de rolluik optrekt, heeft hij een minder mooi bericht over het weer. De lucht is grijs, in de verte lijkt het te regenen, de straat is nat en het ziet er buiten kil uit. De korte broek blijft in de tas en met 4 laagjes op het lijf zijn we klaar voor het vertrek.
Eerst nog ontbijten bij de aardige eigenaresse, die enorm haar best doet om het ons naar de zin te maken. Gisteravond heeft ze voor ons gekookt en met veel liefde diende ze de vermicellisoep, een schnitzel met frietjes, die flinterdun waren (een fritessnijder kennen ze hier nog niet) en als toetje een stuk ijstaart Viennetta op. Voor het toetje zette ze zelfs een nieuwe fles whisky op tafel om de ijstaart ermee te besprenkelen. Wie van ons tweeën daar gebruik van heeft gemaakt mogen jullie raden. Ze kwam ook telkens vragen of het in orde was en of we wel genoeg hadden. Koffie kregen we in de bar.
Vanmorgen bestond het ontbijt uit toast, boter, jam en twee grote koffie con leche. Ook nu weer werden we overspoeld met een stortvloed van Spaanse woorden, waaruit we konden opmaken, dat we nog veel meer brood konden krijgen. Als ik af reken heeft de overnachting, warme maaltijd en ontbijt met de nodige sloten koffie €58, -. gekost. Mevrouw draagt de fietstassen mee naar buiten en met een warme handdruk en een heleboel Spaans wenst ze ons Buen Camino.
Ad heeft gisteren gezien welke richting we moeten nemen voor Agolada. Het klimmen kan beginnen, daar word je snel wakker van. In een regelmatig tempo gaat het omhoog en weer omlaag, meer omhoog dan omlaag. Het is nog rustig op de weg en…het is droog. We passeren weer veel kleine gehuchten, die niet eens op de Michelinkaart vermeld staan. Het landschap ziet er erg groen uit door de vele regen die hier al is gevallen. We rijden door een veeteelt gebied, gehuchten bestaan uit een enkele boerderij met hier en daar een huis en heel wat vervallen gebouwen. Twee kilometer voor de geplande koffiepauze voelen we de eerste spetters, die langzaam overgaan in een matige regenbui. Regenjacks aan, voordat we nat zijn.
In de wat grotere dorpen kom je barretjes overal tegen, soms op enkelel tientallen meters van elkaar verwijderd. Zo ook in Agolada. Het lijkt een cultuur van Spanje te zijn: ga rond 9, 10 uur naar een barretje, eet toast , drink een kop koffie, lees de krant vluchtig en ga daarna naar huis of naar het werk. Tijdens onze pauze daar komen en gaan mensen van alle leeftijden. Wij genieten van onze koffie met een Madalena cakeje en wachten tot het wat droger wordt. Na een half uur zijn we het beu, we willen door naar Vila de Cruces. Ik trek mijn regenbroek aan al is het alleen al voor de kou. Ad kan nog wel zonder, maar als we enkele kilometers verder zijn, neemt de regen alleen maar toe en spettert zelfs van de weg omhoog. Stoppen voor de regenbroek van Ad.
Deze laatste 17 km. van Agolada naar Vila de Cruces gaan een stuk moeilijker dan de eerste 17. Een paar keer moeten we even het bekende lichaamsdeel lichten en stoppen we om de hartslag te laten dalen. Ons handboekje spreekt over klimmetjes van 10 %. Het is harken met al die regenkleding , wat het klimmen nog zwaarder maakt. Vooral na het rivierdal van de Rio Arnego is het zwoegen. En iedere keer ben ik weer verbaasd, dat het me lukt om boven te komen.
Via Toiriz rijden we om kwart over twaalf Vila de Cruces binnen om een hotel te vinden. We rijden door tot aan de kerk, waar enkele mannen juist een groot Christusbeeld op een vrachtwagentje laden, een koddig gezicht zeker als een van hen naast het beeld gaat staan en parmantig de paraplu opsteekt om wie weet tegen de regen te beschermen. En nog steeds komen we aardige mensen tegen. Ik vraag aan een van de mannen naar een hotel: hij wijst me eerst de weg, maar brengt me daarna tot aan de voordeur. We zijn er welkom, ondanks onze natte plunje.
Met een kop warme koffie komen we weer op temperatuur, krijgen de fietsen een droge stalling en brengt de baas ons naar de bovenste verdieping. Toch weer een beschermengel in het spel?
Hier in het dorp is verder niets te zien qua cultuur of religie. Daarom hebben we alle tijd om de stand van zaken op te maken. Met het notebook en dagboek gaan we naar beneden. Ad stelt voor om niet naar Finisterra te fietsen vanwege de regenachtige vooruitzichten in Galliciё. Ik ben het daar roerend mee eens en via hotelbook.com reserveer ik hotel Mexico in de rua de Argentina voor 7 nachten in Santiago de Compostela.
Nog 45 km. scheiden ons van Santiago en al hebben we dat al drie keer bereikt, nu voor de vierde keer krijgen we toch weer wat kriebels in de buik. Ik hoop alleen, dat het droog is als we daar arriveren. Zo juist de weersverwachtingen voor de komende drie dagen gezien: regen, bewolking en af en toe zon in heel Galliciё. Liefs en groeten van mij en van Ad.
-
16 Mei 2013 - 17:11
Cees En Greet Van Middelaar:
Hallo Anny en Ad,
Ja, jullie zijn nu echt met de laatste loodjes bezig en het eindpunt is in zicht, onze laatste stop was ook in Vila de Cruses en hotel Mexico is een prima hotel en op loopafstand van het gebeuren in het centrum.
Het is altijd een mooi eindpunt weer op het grote plein te arriveren.
Voor als jullie toch naar Finisterre gaan, je hoeft niet via Padron want door een nieuwe weg is nu de AC543 naar Noia heel rustig en ook korter. Wij hebben die vorig jaar genomen en was heel mooi en rustig.
We wensen jullie een goede aankomst in Santiago.
Groetjes, Cees en Greet. -
16 Mei 2013 - 17:27
Jetty Blijdenstein:
Hallo vrienden,
vandaag een vroege reactie, want jullie zijn alweer aan het eind van de voorlaatste etappe aangeland. En wat was het weer een barre tocht, het wordt heel eentonig, regenpak aan, uit, aan, uit.En wees wel voorzichtig met je hartslag en rust op tijd, want de jaren gaan ook tellen. Maar hier missen jullie niks, want het regent al de hele dag onophoudelijk. Vandaag had ik bezoek van mijn hulp uit Oosterhout, Betsie. We hebben ons eerst te goed gedaan aan een aaardbeienvlaatje met koffie en thee en zijn gaan lunchen bij Anvèrs in de Roselaar. Om half 5 heeft Ad, haar man, haar weer opgehaald. Ze bracht een prachtige vlijtige lies mee, maar het is te nat om hem buiten te zetten. Laten we hopen dat het weer nog eens om slaat. Ik denk dat jullie toch wel blij zullen zijn dat morgen de laatste etappe is en zo ik lees, blijven jullie dan nog een week in Santiago, wat jullie voor de vierde keer nog steeds leuk schijnen te vinden. Ik wens jullie voor de laatste keer een goede fietstocht toe met niet te veel regen of tegenslagen. En dan lekker een weekje uitrusten. Voor straks smakelijk eten en welterusten y hasta manana.
Liefs en groetjes,
J E T -
16 Mei 2013 - 17:30
Henk Bond:
Het weer hier in Zuid Frankrijk lijkt wel wat op bij jullie daar.Ik weet niet waar die opwarming van de aarde vandaan komt,maar het lijkt erop of de ijstijd weer aan het terugkomen is. Het is leuk,dat je die fotos erbij doet,dat geeft toch een aardig beeld van zo'n dag.Op facebook lukt het me nu al om een foto te plaatsen,maar je moet er meerdere kunnen doen.Als je in Santiago bent neem dan maar een Calvados van. Koos en een port van mij op mijn rekening.Hier heb ik gister maar weer een vrac rose gehaald en die is met dit eeer nog sneller op.
Groet y un gran besito
Enrico -
16 Mei 2013 - 18:33
Kees En Riet:
Hallo Ad en Anny,
Voor de laatst keer van deze camino wens ik jullie Buen camino, en een fijne aan komst en verblijf in Santiago, en een goede thuiskomst. Ik weet dat de aankomst in Santiago
altijd heel bijzonder is, maar gezond weer thuiskomen is ook heel belangrijk.
Bij thuiskomst kan Santiago weer opnieuw beleven bij het zien van de foto's.
Wij wensen jullie het allerbeste.
Lieve Gr. van Riet en Kees.
-
16 Mei 2013 - 19:58
Clara:
De klus is bijna geklaard! Fijne fietsdag morgen en een zonnige maar vooral ook behouden aankomst in Santiago! Lekker uitrusten en genieten daar! Liefs,
-
17 Mei 2013 - 07:58
Sofie En Bas :
Succes met de laatste loodjes!!!! -
17 Mei 2013 - 09:46
Koos:
Bij ons heeft het alleen maar geregend,maar wij konden schuilen op een overdekte boot op de Waal in Nijmegen.90 jarig bestaan van de Radboutuniversiteit.Uiterst boeiend!
Dat geldt ook voor jullie verslagen.Door weer en wind niet te verslaan dus! -
17 Mei 2013 - 10:01
Barbara:
Al die beschermengels....???
Wat je geeft, krijg je terug, ben ik van overtuigd! :-)
Heel veel succes met de laatste loodjes!!
Groetjes uit Hoeven. -
17 Mei 2013 - 10:09
Geert Siebers:
Hoi Ad & Annie, wat is het tot oneerlijk verdeeld tijdens tochten naar Santiago. Waar wij destijds graag een handvol Euro's over hadden gehad voor 'n verfrissende regenbui zouden jullie dit nu misschien wel hebben voor de hitte waar wij ons toen doorheen moesten zien te worstelen. Door jullie verslagen bladerend komen veel "oude" herinneringen weer boven; ook die van de lange klimmen met de nodige steigingspercentages!!! en inderdaad speelt het leven in Spanje in de ochtenduren in de taveernes af. Ik las dat jullie straks 7 dagen in Santiago zullen zijn. Overnachten jullie dan in 't Monasterio?
Mochten jullie na alle km's straks nog zin hebben in wat extra's, dan kan ik jullie de (fiets)tocht naar Finisterre aanbevelen. Een mooie, niet al te zware tocht die je in 3 dagen kunt doen. De 1e dag tot ca. 30 km voor Finisterre, de 2e dag naar F. en ca. 30 km terug, de 3e dag weer naar Santiago.
We lezen 't wel. Nog veel succes verder en heel veel zon.
Groeten, Geert & Mieke. -
17 Mei 2013 - 10:27
Marianne En Peter Van Den Brink:
Hoi Anny en Ad,
Al bijna de laatste dag van jullie ( in onze ogen) barre tocht.
Voor Spanje was het toch wel heel slecht weer.
We zullen jullie verslagen missen. We hebben ervan genoten.
Nog een fijne week in Santiago en een goede reis terug naar huis.
groetjes,
Peter en Marianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
