Het avontuur kan beginnen.

Lieve familie, vrienden, kennissen en iedereen die meeleest.

Na een druk weekend met heel wat telefoontjes en bezoekjes van familie en vrienden die ons een voorspoedige tocht kwamen wensen, naderde de vertrekdatum heel snel. Maandagmorgen kwamen Ellen en Floor om ons te voorzien van een mooi gedicht met bijpassende kaart en met een cadeautje, dat we op 30 april pas mogen openen. Dinsdagmorgen kwamen Yvonne en Jacques en broer Nic, die na de koffie gezellig met ons geluncht hebben om de laatste restjes op te maken.

Ook al hebben we ondertussen al heel wat tochten gemaakt, het blijft spannend. Deze morgen ontwaak ik met kriebels in de onderbuik: nu gaat het echt gebeuren. Ad heeft er weinig last van, die heeft nl. de hele tocht uitgewerkt en in zijn hoofd al wel tig keren de route gefietst, hostels bekeken en plannen gemaakt voor na Santiago de Compostela. Het vreemde van deze tocht is echter, dat we niet in het Johannapark op de fiets stappen, maar pas in Sevilla.
Om 9 uur meldt zich de eerste uitzwaaier: Floor Groot. We hebben nog alle tijd voor een praatje en een kop koffie. Even later horen we Claar en Koert en rijdt Piet al voor met zijn aanhanger en de daarop geplaatste fietsen. Na vele kussen en goede wensen rijden we om 10 over half 10 het Johannapark uit.

De reis verloopt vlot, een enkele file bij Antwerpen, maar daarna ondervinden we geen hinder meer van verkeersopstoppingen. Ad leest kaart en Diny en ik kunnen ondertussen volop bijpraten.We besluiten koffie te drinken, voordat we bij het vliegveld zijn, dan kunnen onze vervoerders na het lossen van de bagage meteen weer terug naar Etten-Leur.
Om 10 voor 1 staan we in de vertrekhal met fietsen en bagage. Inchecken met de fietsen is geen probleem, alleen kijken ze een beetje vreemd naar onze bagage, die verpakt zit in een zeer slappe tas. Na uitleg van het waarom we deze tassen hebben, tonen ze alle begrip en zien we de tassen verdwijnen op de lopende band. De resterende tijd na het inchecken vullen we met puzzelen, kopje koffie en een hapje eten.
Om 16.40 zitten we in de lucht en arriveren we om 19.00 uur in Sevilla. Hier gaat het allemaal heel snel: zowel tassen als fietsen rollen van de lopende band en om half 8 kan Ad beginnen aan het rijklaar maken. Trappers er aan draaien, stuur recht zetten en tassen aan de fiets bevestigen. We hebben veel bekijks en verschillende mensen vragen waar we naar toe fietsen. Om 8 uur zijn we er klaar voor en met een perfecte route beschrijving, die we kregen van een man op de fietsbeurs, verlaten we het vliegveld.
De avondzon is nog aanwezig, we rijden op een idyllisch landweggetje met geurende struiken Brem, prachtige distels en veel ander soorten bloemen. Regelmatig stappen we af voor een foto van de bloemenpracht en roepen we naar elkaar dat het weer super is om dit te kunnen doen. Naast ons raast het verkeer over de snelweg naar Sevilla.
Na 14 km., vele stoplichten en 2 uur fietsen rijden we het centrum binnen, terwijl een jonge Duitse studente ons bij de laatste moeilijke km. begeleidt naar ons hostel. Ook nu weer: je komt overal engelen tegen.
Bij aankomst blijkt onze kamer bezet ( overboeking), een andere is echter snel beschikbaar en met de belofte, dat we morgen de juiste kamer krijgen, brengen we onze bagage naar boven om daarna nog snel even een pizza te kunnen gaan eten in de stad. Zo, de kop is eraf. Welterusten allemaal: Anny