De laatste stad voor Santiago de Compostella.
Door: Ad en Anny van Straten-Damen
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
03 Juni 2010 | Spanje, León
Lieve allemaal.
Het verhaal van Ad.
We hebben in het klooster lang en licht geslapen. De wandelaars bij ons op de kamer doen voorbeeldig hun best om zachtjes in te pakken, maar.....wakker word je er toch van. Als wij om kwart voor 7 opstaan klinkt er al Gregoriaanse muziek door de ruimte voor Peregrinos. Wel stichtelijk. Waar we niet op rekenen is er wel: een eenvoudig ontbijt. We praten nog wat met een Duitse loopster die nog een dagje mag blijven, omdat ze met fysieke problemen kampt. Op ons dooie gemak maken we ons klaar en tegen acht uur nemen we afscheid en worden we uitgezwaaid door de hospitaleerster. We stoppen al binnen de km. om een mooie oude brug te fotograferen. Gelukkig is het weer na het flinke onweer van gisteravond opgeklaard en het is opnieuw prachtig fietsweer.
Het wordt een tocht met veel herkenning. Vooral de lange rij platanen tot aan León is karakteristiek en enigszins misplaatst. Deze arme bomen staan op een totaal verkeerde plaats. Ze zouden schaduw moeten bieden aan de wandelaars, maar omdat deze vooral ´s morgens lopen hadden de bomen aan de andere zijde van het looppad moeten staan.
We willen voor de koffiepauze een behoorlijk eind fietsen. Mansilla de las Mullas (37 km.) moet haalbaar zijn. Onderweg probeert een of andere biker met ons op te rijden en zoekt duidelijk contact. Daar hebben we echt geen zin in, omdat we onze eigen rit rijden en niet mee willen doen aan zijn tempospel. Als contact uitblijft rijdt hij tenslotte door. Een heel vreemde snuiter op de Camino Frances.
De koffie in Mansilla stelt niet veel voor en het barretje is rommelig en smerig. Ons oponthoud duurt daarom niet lang. Na een stempel op het gemeentehuis rijden we volgens de Sweermanroute verder. We kunnen namelijk een stuk afsnijden door de N 601 te blijven volgen. We doen het niet: we willen genieten van de rust en de natuur. De mooie bermen, die we ons herinneren uit 2008 zijn grotendeels uitgebloeid of gemaaid.
Dit stuk over de Meseta is weinig interessant en de dorpjes waar we doorheen rijden zijn oud en vervallen. Opvallend voorbeeld is Bercianos del Real Camino: smalle straatjes, zonder richting aanduiding, kapotte huizen en slecht wegdek. Het valt ons op, dat in dit dorp heel veel honden los lopen, of liever los liggen. De ene ziet er al schurftiger uit dan de andere. Ze zijn te lui en te vadsig om gevaar op te leveren, blaffen slechts af en toe en dan nog met vertraging.
De wind waait weer in ons voordeel en omdat er weinig te bekijken valt stomen we de laatste 25 km. van Mansilla naar León. Niet op de grootste plaat voor, maar wel met een stevig tempo. Als we via de rotonde bij de Lidl aan het begin van León langs de Rio Bernesga gaan rijden, is het precies 12 uur en hebben we 65 km. afgelegd met een gemiddelde van 19 km. per uur. Eenmaal bij de grote fontein aan het begin van de hoofdstraat besluiten we eerst in het parkje te lunchen uit onze tassen. Daarna zoeken we de info op en dan blijkt, dat Hostal Orejas daar te zijn, waar we net vandaan komen. Terug lopen! Inchecken, douchen, verslag schrijven en de stad in. Veel zullen we niet bezoeken, want we zijn niet toeristisch bezig: we zijn op doorreis. Morgen gaat de tocht naar Astorga, de laatste route voor de grote klimmen. Vanuit een warm León heel veel groeten van Ad en Anny.
Het verhaal van Ad.
We hebben in het klooster lang en licht geslapen. De wandelaars bij ons op de kamer doen voorbeeldig hun best om zachtjes in te pakken, maar.....wakker word je er toch van. Als wij om kwart voor 7 opstaan klinkt er al Gregoriaanse muziek door de ruimte voor Peregrinos. Wel stichtelijk. Waar we niet op rekenen is er wel: een eenvoudig ontbijt. We praten nog wat met een Duitse loopster die nog een dagje mag blijven, omdat ze met fysieke problemen kampt. Op ons dooie gemak maken we ons klaar en tegen acht uur nemen we afscheid en worden we uitgezwaaid door de hospitaleerster. We stoppen al binnen de km. om een mooie oude brug te fotograferen. Gelukkig is het weer na het flinke onweer van gisteravond opgeklaard en het is opnieuw prachtig fietsweer.
Het wordt een tocht met veel herkenning. Vooral de lange rij platanen tot aan León is karakteristiek en enigszins misplaatst. Deze arme bomen staan op een totaal verkeerde plaats. Ze zouden schaduw moeten bieden aan de wandelaars, maar omdat deze vooral ´s morgens lopen hadden de bomen aan de andere zijde van het looppad moeten staan.
We willen voor de koffiepauze een behoorlijk eind fietsen. Mansilla de las Mullas (37 km.) moet haalbaar zijn. Onderweg probeert een of andere biker met ons op te rijden en zoekt duidelijk contact. Daar hebben we echt geen zin in, omdat we onze eigen rit rijden en niet mee willen doen aan zijn tempospel. Als contact uitblijft rijdt hij tenslotte door. Een heel vreemde snuiter op de Camino Frances.
De koffie in Mansilla stelt niet veel voor en het barretje is rommelig en smerig. Ons oponthoud duurt daarom niet lang. Na een stempel op het gemeentehuis rijden we volgens de Sweermanroute verder. We kunnen namelijk een stuk afsnijden door de N 601 te blijven volgen. We doen het niet: we willen genieten van de rust en de natuur. De mooie bermen, die we ons herinneren uit 2008 zijn grotendeels uitgebloeid of gemaaid.
Dit stuk over de Meseta is weinig interessant en de dorpjes waar we doorheen rijden zijn oud en vervallen. Opvallend voorbeeld is Bercianos del Real Camino: smalle straatjes, zonder richting aanduiding, kapotte huizen en slecht wegdek. Het valt ons op, dat in dit dorp heel veel honden los lopen, of liever los liggen. De ene ziet er al schurftiger uit dan de andere. Ze zijn te lui en te vadsig om gevaar op te leveren, blaffen slechts af en toe en dan nog met vertraging.
De wind waait weer in ons voordeel en omdat er weinig te bekijken valt stomen we de laatste 25 km. van Mansilla naar León. Niet op de grootste plaat voor, maar wel met een stevig tempo. Als we via de rotonde bij de Lidl aan het begin van León langs de Rio Bernesga gaan rijden, is het precies 12 uur en hebben we 65 km. afgelegd met een gemiddelde van 19 km. per uur. Eenmaal bij de grote fontein aan het begin van de hoofdstraat besluiten we eerst in het parkje te lunchen uit onze tassen. Daarna zoeken we de info op en dan blijkt, dat Hostal Orejas daar te zijn, waar we net vandaan komen. Terug lopen! Inchecken, douchen, verslag schrijven en de stad in. Veel zullen we niet bezoeken, want we zijn niet toeristisch bezig: we zijn op doorreis. Morgen gaat de tocht naar Astorga, de laatste route voor de grote klimmen. Vanuit een warm León heel veel groeten van Ad en Anny.
-
03 Juni 2010 - 16:58
Jetty Blijdenstein:
Hallo pelgrims,
jullie hebben het er vandaag alweer goed afgebracht en gelukkig weer goed weer. En ja, Ad, de nonnekes beginnen vroeg met de gezangen, dat weet je!! Hier is het ook prachtig weer, ik geniet er volop van. Voor morgen weer een goede reis, blijf voorzichtig en kom gezond aan op de plaats van bestemming.
Liefs,
J E T -
03 Juni 2010 - 19:58
Hans En Nelleke:
Santiago di compostella begint nu toch onderhand wel te "ruuken"?
Gregoriaanse muziek is voor mij altijd op zondagmorgen een nostalgische verademing. Bij jullie ook?
Je valt toch niet te veel af hoop ik, want de eetverhalen van jullie vind ik zo maar mager!
Veel groeten en moed!!! -
04 Juni 2010 - 08:23
MT :
Hallo Ad en Anny,
de meseta is heet. We zagen het vandaag bij het nieuws op de tv.Maar Santiago is niet heel ver meer.Nog wel even flink klimmen. Veel succes en groeten vanuit Hoeven -
04 Juni 2010 - 14:55
Koos:
Nog een paar stevige klimpartijen en dan zijn jullie er.
Nou kan het niet meer stuk,nietwaar?
Zondag de Bronk met de hoge hoed
(processie) en dan naar Nijmegen alwaar ik bij mijn 90-jarige moeder blijf slapen en naar Emmen. Daar tref ik Henk om 12 uur en dan fietsen we 60 km.De eerste etappe.
Zuid-westen wind dus even de wind in de rug.
nerveus maar wel nieuwsgierig.
We houden contact.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
