Wat een "baggerdag " !!!!!!
Door: Ad en Anny van Straten-Damen
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
09 Juni 2010 | Spanje, Arzúa
Voor onze familie, vrienden en kennissen.
Deze dag begint al om half 6. Nog halfslaperig hoor ik de voetgangers, die zich klaarmaken voor vertrek allerlei geluiden veroorzaken. We hebben nog even de tijd, maar om half 7 als het licht aan gaat stappen we (Ad springt van de bovenste verdieping) uit ons bed nr. 73 en 74. Het is druk op de slaapzaal. We
zien voetgangers al met capes en goed in plastic verpakte rugzakken langs ons bed voorbij komen. En we weten wat dit betekent: het regent en dat wordt vandaag dus "baggeren". In de keuken maken we ons ontbijt klaar en na een kop hete koffie en enkele croissants kleden we ons aan als marsmannetje: wielrenjack met door overheen regenjack, regenbroek, overschoenen, helm met capuchon, want het giet. Ik kan me amper bewegen en zo aangekleed moet ik meteen beginnen met een klim. Het is pas kwart voor 8. We starten heel rustig in de kleinste versnelling: Ad controleert via zijn spiegeltje hoe het met mij gaat. Zonder hijgen fietsen we de eerste km.. Na de brug over de Rio Bardela gaan we 12 km. klimmen met de eerste km. van 10%. Ik kom boven met de kiezen op elkaar en zonder af te stappen. Dat was "harken" om met wijlen Gerrrie Kneteman te spreken. En nu de rest van de 12 km. Het blijft op en neer gaan, meer op dan neer. Wandelaars lijken in hun verpakking op kabouter Puntmuts. Een fietser rijdt ons voorbij met plastic zakken om de schoenen, bagage in vuilniszakken achterop en een opwaaiende cape. Toch leuk om de Camino te rijden. Wat een geploeter vandaag, terwijl deze tocht door Galicië een van de mooiste kan zijn bij zonneschijn. We passeren diverse kleine dorpjes: dorpjes waar de tijd is blijven stilstaan. Oude huizen, onverzorgde erfjes rondom kleine boerderijtjes, een paar koeien in een oude schuur of in een weitje dicht bij het woonhuis met de mest aan de straat.
In Ventas de Naron, na 2 uur en 12 km. rijden,(=ploeteren)drinken we koffie. Dit dorp bestaat uit slechts 5 huizen, maar er is wel een albergue en een barretje. Het is nu erg druk in de bar. Verschillende taxi's stoppen daar: waarschijnlijk zien sommige wandelaars het niet meer zitten om nog langer in de regen te wandelen. Naast mij zit een dame met een ijszak op haar enkel. Zij zal zeker met de taxi verder moeten. Het piepkleine kerkje en het centrum van het dorp zijn een kiekje waard. En dan is het weer klimmen/dalen in de stromende regen. Bij het verweerd granieten kruis met het jaartal 1671 en met een ontroerende afbeelding van Maria met haar dode zoon stoppen we even ondanks de regen.
We hebben al 1x de regenbroeken uitgedaan, omdat het bijna droog was: helaas moeten ze nu weer aan. Via Portos en Rosario rijden we nu de N 547, de enige goede weg naar Pallas de Rei. Het verkeer (vooral veel vrachtwagens) rijdt vlak naast ons. Wij hebben een fietsstrook van 75 cm. Het enige wat nu telt is: veilig rijden, niet rond kijken en concentratie. Op dit moment maak ik me geen zorgen om de vele klimmen, maar wel over onze veiligheid. We blijven "baggeren" en rijden zo door tot Melide. Daar lunchen we "warm" in de cafetaria tegenover het stadspark. Deze keer dus geen boterham in dit park.
Na Melide gaan we weer het binnenland in en we weten wat dat betekent: een afwisselend heuvelachtig landschap met hier en daar enkele eucalyptusbossen. We snuiven de geuren op. En nog steeds regent het! We dalen heel voorzichtig naar 2 rivierdalen af met daarna 2x een klim van anderhalve km. 7-9%. Dan blijf ik nog op de fiets, maar bij de laatste klim na de brug over de Ribadiso van 10% stappen we heel collegiaal af en baggeren we samen naar boven. Arzua komt in zicht: nog 2 km. en dat is dan de laatste kuitenbijter. We hebben het nu wel gehad. Door en door nat komen we aan bij de gereserveerde albergue Via Lactea. Na de nodige formaliteiten proberen ze ons duidelijk te maken, dat er geen plaats is in deze herberg, wel voor 2 fietsen in de garage. Ze spreken geen enkel woord Engels en de administratie is een plattegrond met een schema van de zalen en de bedden. Een oudere heer brengt ons naar een soort pension, waar we een kamer voor ons alleen hebben. Voor morgenochtend betekent dat in ieder geval: rustig wakker worden. Hoe we onze kleren droog moeten krijgen weten we nog niet. Een tip van Ellen Groot is: "Je legt ze vannacht onder je slaapzak en morgenochtend is alles droog". We zullen zien. Vanuit een nat Arzua groetjes: Anny en Ad
Deze dag begint al om half 6. Nog halfslaperig hoor ik de voetgangers, die zich klaarmaken voor vertrek allerlei geluiden veroorzaken. We hebben nog even de tijd, maar om half 7 als het licht aan gaat stappen we (Ad springt van de bovenste verdieping) uit ons bed nr. 73 en 74. Het is druk op de slaapzaal. We
zien voetgangers al met capes en goed in plastic verpakte rugzakken langs ons bed voorbij komen. En we weten wat dit betekent: het regent en dat wordt vandaag dus "baggeren". In de keuken maken we ons ontbijt klaar en na een kop hete koffie en enkele croissants kleden we ons aan als marsmannetje: wielrenjack met door overheen regenjack, regenbroek, overschoenen, helm met capuchon, want het giet. Ik kan me amper bewegen en zo aangekleed moet ik meteen beginnen met een klim. Het is pas kwart voor 8. We starten heel rustig in de kleinste versnelling: Ad controleert via zijn spiegeltje hoe het met mij gaat. Zonder hijgen fietsen we de eerste km.. Na de brug over de Rio Bardela gaan we 12 km. klimmen met de eerste km. van 10%. Ik kom boven met de kiezen op elkaar en zonder af te stappen. Dat was "harken" om met wijlen Gerrrie Kneteman te spreken. En nu de rest van de 12 km. Het blijft op en neer gaan, meer op dan neer. Wandelaars lijken in hun verpakking op kabouter Puntmuts. Een fietser rijdt ons voorbij met plastic zakken om de schoenen, bagage in vuilniszakken achterop en een opwaaiende cape. Toch leuk om de Camino te rijden. Wat een geploeter vandaag, terwijl deze tocht door Galicië een van de mooiste kan zijn bij zonneschijn. We passeren diverse kleine dorpjes: dorpjes waar de tijd is blijven stilstaan. Oude huizen, onverzorgde erfjes rondom kleine boerderijtjes, een paar koeien in een oude schuur of in een weitje dicht bij het woonhuis met de mest aan de straat.
In Ventas de Naron, na 2 uur en 12 km. rijden,(=ploeteren)drinken we koffie. Dit dorp bestaat uit slechts 5 huizen, maar er is wel een albergue en een barretje. Het is nu erg druk in de bar. Verschillende taxi's stoppen daar: waarschijnlijk zien sommige wandelaars het niet meer zitten om nog langer in de regen te wandelen. Naast mij zit een dame met een ijszak op haar enkel. Zij zal zeker met de taxi verder moeten. Het piepkleine kerkje en het centrum van het dorp zijn een kiekje waard. En dan is het weer klimmen/dalen in de stromende regen. Bij het verweerd granieten kruis met het jaartal 1671 en met een ontroerende afbeelding van Maria met haar dode zoon stoppen we even ondanks de regen.
We hebben al 1x de regenbroeken uitgedaan, omdat het bijna droog was: helaas moeten ze nu weer aan. Via Portos en Rosario rijden we nu de N 547, de enige goede weg naar Pallas de Rei. Het verkeer (vooral veel vrachtwagens) rijdt vlak naast ons. Wij hebben een fietsstrook van 75 cm. Het enige wat nu telt is: veilig rijden, niet rond kijken en concentratie. Op dit moment maak ik me geen zorgen om de vele klimmen, maar wel over onze veiligheid. We blijven "baggeren" en rijden zo door tot Melide. Daar lunchen we "warm" in de cafetaria tegenover het stadspark. Deze keer dus geen boterham in dit park.
Na Melide gaan we weer het binnenland in en we weten wat dat betekent: een afwisselend heuvelachtig landschap met hier en daar enkele eucalyptusbossen. We snuiven de geuren op. En nog steeds regent het! We dalen heel voorzichtig naar 2 rivierdalen af met daarna 2x een klim van anderhalve km. 7-9%. Dan blijf ik nog op de fiets, maar bij de laatste klim na de brug over de Ribadiso van 10% stappen we heel collegiaal af en baggeren we samen naar boven. Arzua komt in zicht: nog 2 km. en dat is dan de laatste kuitenbijter. We hebben het nu wel gehad. Door en door nat komen we aan bij de gereserveerde albergue Via Lactea. Na de nodige formaliteiten proberen ze ons duidelijk te maken, dat er geen plaats is in deze herberg, wel voor 2 fietsen in de garage. Ze spreken geen enkel woord Engels en de administratie is een plattegrond met een schema van de zalen en de bedden. Een oudere heer brengt ons naar een soort pension, waar we een kamer voor ons alleen hebben. Voor morgenochtend betekent dat in ieder geval: rustig wakker worden. Hoe we onze kleren droog moeten krijgen weten we nog niet. Een tip van Ellen Groot is: "Je legt ze vannacht onder je slaapzak en morgenochtend is alles droog". We zullen zien. Vanuit een nat Arzua groetjes: Anny en Ad
-
09 Juni 2010 - 15:48
Betje:
Wat een dag , zeg! Petje af. Ik zal het missen deze verslagen. Iedere dag even kijken hoe het jullie vergaat in het zuiden. Morgen kan de vlag uit. een geweldige prestatie is weer neergezet. Geniet van de aankomst in SdC.
Heerlijk relaxen en weer snel een terugzien in Hoeven. -
09 Juni 2010 - 15:59
Jeannette:
Nou Anny en Ad, dat is wat je noemt baggeren en flink ook. Ik ben net thuis en hier komt het ook met bakken uit de hemel (dezelfde als van jullie). Met de electrische deuropener kom ik helemaal droog binnen. Trek in de garage mijn laarzen aan en loop ons kleine tuintje door naar de keuken. De paar druppels die ik heb gevangen zijn in enkele minuten verdampt. Ik lees nu jullie nattigheid en voel me zeer "droog". Nog even voor jullie en weet dat ik een schietgebedje doe voor jullie veilige aankomst!!!Groet, Peter en Jeannette -
09 Juni 2010 - 18:23
Anita:
Jeetje wat een nattigheid daar. Het lijkt Nederland wel. Daar kan het dus ook een hele dag regenen.
Maar hopen op beter weer, want dit is toch wel afzien. Dit zijn nu echt de laatste lootjes en die wegen zwaar.
Wat een prestatie.
Goeie aankomst in SdC
Groetjes Anita, Wim en Nico -
09 Juni 2010 - 18:53
Jetty Blijdenstein:
Hallo dappere strijders,
dit zijn nu echt wat je noemt de laatste loodjes. Wat een ellende zeg! Als ik het alleen al lees word ik niet goed. Wat zijn jullie toch doordouwers. Maar toch denk ik dat jullie heeeeeeeeeeel blij zullen zijn als het er morgen op zit. Ik zal een extra schietgebedje doen dat jullie de eindstreep droog halen. En dan hebben jullie weer een enorme prestatie neergezet, wat niet veel mensen jullie nadoen, hoewel.... het schijnt steeds drukker te worden naar S.d.C. zowel met fietsers als voetgangers. Morgen een goede rit en tot de volgende ronde!
Liefs,
J E T -
09 Juni 2010 - 19:07
Kees En Riet:
Soms is pelgrimeren afzien en wat jullie schrijvenbaggeren.Chapeau wat jullie toch weer gepresteerd hebben. En toch kan het ook heel leuk zijn is ook mijn ervaring. Nog een dag en dan de compstelaat afhalen. Nogmaals chapeau
voor het behalen van jullie doorzetten. Groeten en xx van Riet en Kees. -
09 Juni 2010 - 20:32
Ivo En Gelske:
Ha Ad en Anny,
Het weer blijft slecht de komende dagen, benauwd en kans op (veel)regen. Sterkte met de laatste loodjes! Wij zitten binnen voor de buis te kijken naar de verkiezingsuitslagen. Het is spannend. Voor jullie geniet van de laatste stukken en de aankomst. Weer gelukt! knap hoor. We horen graag snel live jullie verhalen. Veel groeten Ivo en Gelske -
09 Juni 2010 - 20:32
Hans & Nelleke:
Hoi Annie en Ad,
Kleine troost, het was hier op die datum net zulk baggerweer! Allen hoefden wij er niet doorheen.
Veel droog toegewenst. Wer vinden jullie wel dapper!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
