Kiezen op elkaar, blik op oneindig en klimmen maar
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
12 Mei 2013 | Spanje, A Gudiña
Voor familie, vrienden, kennissen en iedereen die meeleest.
Om zeven uur loopt de wekker af en Ad staat meteen naast zijn bed. Hij maakt als eerste gebruik van de badkamer en dat betekent voor mij nog 5 minuten soezelen.
Gisteravond hebben we na een wandeling naar het hoger gelegen oude dorp en kasteel, in het restaurant van La Trucha niet echt genoten van het menu del peregrinos. De baas kwam telkens met een kleine hoeveelheid om te laten zien wat de woorden op het menu betekenden. We kozen uiteindelijk als eerste gerecht voor een soort tomatensoep met kikkererwten en stukjes onbekend vlees. Voor Ad zeker geen succes. Tweede gerecht was vis met salade of bacon met gebakken eieren. Het toetje was een flan, dat er niet al te fris meer uitzag. We besloten hierna om vanmorgen niet in het café-restaurant te ontbijten, maar de inkopen van Ad aan te spreken. Na een grote koffie in het café nemen we afscheid en kan de tocht met verrassende klimmen beginnen.
Het is fris, grijze lucht en weinig wind. We zijn er op gekleed. Na wat lichte klimmetjes en 10 km. begint het pas echt. Het lijkt wel of we de Schlucht aan het beklimmen zijn, het blijft maar doorgaan: na iedere bocht komt het volgende vals plat, geen tijd om op adem te komen: snelheid 6,5 km. per uur met hellingen van 5 tot 7%. We stijgen van 900 naar 1200 meter, het is mistig, kil en onze lampen gaan aan. Op de fiets blijven zitten is het belangrijkste doel, want lopen is geen optie met zoveel bagage. En dan eindelijk komt de tunnel van Padornelo, , 435 meter lang, uit de mist te voorschijn. Na de tunnel stoppen we bij een bar, annex delicatessenwinkel voor een kop koffie. De mooie N 525 houdt hier op en we volgen nu de oude slingerweg . Met plezier trappen we van het ene rivierdal naar het andere, de mist is weg, de zon is gaan schijnen en we horen niet meer het geraas van de auto´s op de viastrada.
Als we weer op de N-525 uitkomen begint het heftige klimmen opnieuw, nu naar de tunnel de la Canda, 447 m. lang op 1150 m. hoogte. Poeh, poeh, even bijkomen voordat we de tunnel ingaan. Via de tunnel verlaten we de provincie Zamora en rijden we de provincie Castillie binnen. Daar liggen 3 wegen en na goed kijken blijkt er maar een open te zijn. Op een picknickplaats dek ik de tafel voor de lunch, nadat we nog even een korte ontmoeting hebben met een Fransman, die zijn toer maakt van Bordeaux via de Camino del Norte naar Santiago, Zamora, Leon, Burgos enz. Tja, altijd baas boven baas.
En na de lunch gaat het klimmen verder naar de Alto de Canizo ( hoogte 1085 M.) Hoe ver we vandaag gaan wordt al klimmend en ietsje dalend duidelijk: tot A Gudina. Daar vinden we langs onze weg een Hostel, maar de eigenaresse heeft waarschijnlijk geen zin in mensen van de Camino. Zelfs voetgangers komen er niet in. Verder het dorp door ligt Hotel Lerojero, waar we zeer vriendelijk worden ontvangen. Een half uur later zitten we buiten in het zonnetje aan een welverdiend pilsje, genietend van het feit, dat we het weer geklaard hebben.
Met Nicole, Marco, Merel en Floor gefacetimed. Zij feliciteerden mij nog met Moederdag. Toen pas realiseerde ik me dat ik deze mamadag helemaal vergeten was. Vanuit Spanje wens ik alle moeders nog een mooie Moederdag met kinderen en kleinkinderen
Om zeven uur loopt de wekker af en Ad staat meteen naast zijn bed. Hij maakt als eerste gebruik van de badkamer en dat betekent voor mij nog 5 minuten soezelen.
Gisteravond hebben we na een wandeling naar het hoger gelegen oude dorp en kasteel, in het restaurant van La Trucha niet echt genoten van het menu del peregrinos. De baas kwam telkens met een kleine hoeveelheid om te laten zien wat de woorden op het menu betekenden. We kozen uiteindelijk als eerste gerecht voor een soort tomatensoep met kikkererwten en stukjes onbekend vlees. Voor Ad zeker geen succes. Tweede gerecht was vis met salade of bacon met gebakken eieren. Het toetje was een flan, dat er niet al te fris meer uitzag. We besloten hierna om vanmorgen niet in het café-restaurant te ontbijten, maar de inkopen van Ad aan te spreken. Na een grote koffie in het café nemen we afscheid en kan de tocht met verrassende klimmen beginnen.
Het is fris, grijze lucht en weinig wind. We zijn er op gekleed. Na wat lichte klimmetjes en 10 km. begint het pas echt. Het lijkt wel of we de Schlucht aan het beklimmen zijn, het blijft maar doorgaan: na iedere bocht komt het volgende vals plat, geen tijd om op adem te komen: snelheid 6,5 km. per uur met hellingen van 5 tot 7%. We stijgen van 900 naar 1200 meter, het is mistig, kil en onze lampen gaan aan. Op de fiets blijven zitten is het belangrijkste doel, want lopen is geen optie met zoveel bagage. En dan eindelijk komt de tunnel van Padornelo, , 435 meter lang, uit de mist te voorschijn. Na de tunnel stoppen we bij een bar, annex delicatessenwinkel voor een kop koffie. De mooie N 525 houdt hier op en we volgen nu de oude slingerweg . Met plezier trappen we van het ene rivierdal naar het andere, de mist is weg, de zon is gaan schijnen en we horen niet meer het geraas van de auto´s op de viastrada.
Als we weer op de N-525 uitkomen begint het heftige klimmen opnieuw, nu naar de tunnel de la Canda, 447 m. lang op 1150 m. hoogte. Poeh, poeh, even bijkomen voordat we de tunnel ingaan. Via de tunnel verlaten we de provincie Zamora en rijden we de provincie Castillie binnen. Daar liggen 3 wegen en na goed kijken blijkt er maar een open te zijn. Op een picknickplaats dek ik de tafel voor de lunch, nadat we nog even een korte ontmoeting hebben met een Fransman, die zijn toer maakt van Bordeaux via de Camino del Norte naar Santiago, Zamora, Leon, Burgos enz. Tja, altijd baas boven baas.
En na de lunch gaat het klimmen verder naar de Alto de Canizo ( hoogte 1085 M.) Hoe ver we vandaag gaan wordt al klimmend en ietsje dalend duidelijk: tot A Gudina. Daar vinden we langs onze weg een Hostel, maar de eigenaresse heeft waarschijnlijk geen zin in mensen van de Camino. Zelfs voetgangers komen er niet in. Verder het dorp door ligt Hotel Lerojero, waar we zeer vriendelijk worden ontvangen. Een half uur later zitten we buiten in het zonnetje aan een welverdiend pilsje, genietend van het feit, dat we het weer geklaard hebben.
Met Nicole, Marco, Merel en Floor gefacetimed. Zij feliciteerden mij nog met Moederdag. Toen pas realiseerde ik me dat ik deze mamadag helemaal vergeten was. Vanuit Spanje wens ik alle moeders nog een mooie Moederdag met kinderen en kleinkinderen
-
12 Mei 2013 - 19:54
Barbara:
Poeh poeh.... dat was me weer een pittig tochtje!
Maar gelukkig kun je nog lachen Anny! :-D ( foto fiets)
Succes weer met alle kilometers, beklimmingen, afdalingen en avonturen die nog voor jullie liggen!
Veel groetjes,
Marc, Jop en Barbara. -
12 Mei 2013 - 19:57
Ria Wouters:
Bedankt nog voor jullie kaart.
Wij volgen jullie op de voet,knap dat je dit samen
kunt waarmaken.Petje af. -
12 Mei 2013 - 20:02
Yvonne:
En is het nog steeds leuk? Kan me er niets bij voorstellen, zusje. Is echt afzien. Weer veel plezier morgen, hopelijk wat minder klimmen. -
12 Mei 2013 - 21:03
Chris En Yvonne:
Wij hebben vorig jaar dezelfde route gefietst. Een belevenis. Leuk om jullie verslag te lezen met heel veel herkenning. In 2010 hebben we ook de route langs oude wegen gefietst. Wij hebben ongeveer dezelfde leeftijd als jullie. We zijn bevoorrecht dat we dit nog mogen en kunnen doen. Volgende week vertrekken we voor een fietstocht naar Rome. We wensen jullie veel succes. -
12 Mei 2013 - 21:40
Agaath En Theo:
volgens ons komen jullie al aardg dicht bij het einddoel, dat wordt voor ons dan weer het einde van de
dagelijkse, leuke en spannende verslagen. wensen jullie succes en goed weer voor het laatste stukje. bij jullie thuiskomst is het hiet waarschijnlijk weer mooi weer (hopen we).
groetjes en nog een fijne reis tot Santiago
agaath en theo -
12 Mei 2013 - 22:10
Jetty Blijdenstein:
Hallo vrienden,
en nou moet ik met de reactie van je zus Yvonne beginnen: is dit nog steeds leuk? Mij lijkt ook dat jullie veel meer afzien dan bij de vorige tochten. Niet te geloven dat jullie nog zo positief blijven en er al van spreken dat de klus weer geklaard is. En dat je dan nog de puf hebt om een verslag te schrijven tot in detail met foto's, het is niet te geloven. In ieder geval troffen jullie een leuk hotel met vriendelijke mensen. Hopelijk slapen jullie vannacht goed en zijn jullie morgen weer fit en uitgerust voor de volgende etappe. Ik ga de mail zo weer doorsturen naar Marianne en Peter, dan kunnen zij ook reageren. Buenas noches y hasta manana.
Recuerdos de Roosendaal,
J E T -
13 Mei 2013 - 12:29
Tonny Verstraten:
Hallo Anny en Ad,
Dat was dus afzien , al die klimmetjes. Hopenlijk vandaag wat minder.
Gisteren nog enkele fietsers van de vierdaagse in Hoeven gefotografeert, nou die hebben het ook niet zo goed gehad. Alle dagen veel wind en gisteren nog een buitje, de temperatuur is ook niet om over naar huis te schrijven, het blijft koud. Niks geen mooi voorjaar, maar we hopen maar dat de zomer dan beter wordt.Nou ik zou zeggen fiets ze en geniet ook van al het moois wat jullie onderweg zien. Ik kijk weer uit naar het volgende verslag.
Veel liefs, Tonny -
13 Mei 2013 - 20:13
Jeanne Dielemans:
Het klinkt als een pittig tochtje, knap dat jullie zo'n route kunnen en durven rijden.
Het is weer een hele ervaring en je leert zo ook weer veel mensen kennen.
Fijn dat je ook gezellige hotelletjes en terrasjes tegen komt.
Wij hopen ook op wat warmer weer. De overgang van 33 graden naar 13 graden was voor ons een koude douche. Het is nu al het 4e jaar op rij dat we in Nederland terugkomen met koud weer. Maar het went niet.
Hopelijk komt voor jullie de zonneschijn snel.
Veel succes met de reis John en Jeanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
