Caminopad: zand, stenen, water, natte voeten.
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
04 Mei 2013 | Spanje, Hervás
Lieve familie vrienden, kennissen en iedereen die ons wil volgen.
Deze morgen worden we verrast met een zeer uitgebreid ontbijt: stokbrood, kaas, vlees, (Iberico ham) jam, jus d’orange, koffie, cakejes en madeleintjes.
Om half negen zitten we op de fiets voor een tocht vol verrassingen. De zon schijnt, geen wolkje aan de lucht te bekennen.
We beginnen met 15 km. in te halen van gisteren: de camping was vol en hotelier Herman had daarom voor ons gereserveerd in Villareal de san Carlos. We rijden door een groen veeteeltgebied met veel koeien en fokstieren. De ijstijd heeft hier heel wat reuze stenen vanuit het Noorden achter gelaten. We zien verlaten boerderijen in de weilanden en kilometers lang komen we niemand tegen. In Carcabosoa lunchen we in het parkje. Daar bekijken een stel oude mannen onze fietsen. “Hollanda”, horen we roepen.
We pauzeren kort, omdat we toch graag Hervas willen bereiken. We naderen nu de “oude” Via de la Plata. Als we voor het karrenspoor staan, hebben we onze bedenkingen. Aanvankelijk is het nog wat zanderig, maar al spoedig moeten we manoeuvreren om kiezels, keien, rotsen en kuilen te omzeilen. Het kost heel wat inspanning om er voor te zorgen, dat we niet onderuit gaan in het mulle zand of op grote rotsstenen vallen. En dit is dan 6 km. lang. Dankzij de vele regen van enkele weken terug mogen we ook nog voorzichtig om grote plassen heen lopen. Dat gaat 2x goed, maar de derde keer baggeren we door het sompige gras naar de overkant. Onze schoenen zijn helemaal doorweekt en het lijken meer baggerschoenen, dan fietsschoenen. Even later komen we weer bij een “doorwaadbare” plaats. Het ziet er niet goed uit, naast het pad staat evenveel water als erop. Te voet kunnen we er niet overheen. Grote stapkeien liggen klaar voor de voetgangers, maar met een fiets over deze keien lijkt onmogelijk. We halen alle tassen van de fiets en via deze loopkeien brengt Ad ze naar de overkant. Daarna neemt hij een voor een de fietsen mee. We hopen, dat het bij deze ene keer blijft. Het pad blijft onbegaanbaar, maar te3nslotte worden we beloond met de ruïnes van Camparra, een opgegraven Romeinse stad met de Arca de Caparra. Deze boog is gebouwd tussen de eerste en tweede eeuw na Christus. Twee duizend jaar geleden was dit een belangrijke plaats tussen Caceres en het Castiliaanse scheidingsgebergte. Ook zagen we hier voor het eerst een millario. Dit is een paal, die de afstand in mijlen aangeeft tot een bepaalde stadspoort of tot de volgende mijlpaal.
We komen nu in een ander landschap van heel veel klimmen: er lijkt geen eind aan te komen. Het venijn blijkt in de staart te zitten: de laatste 15 km. naar Hervas is enkel klimmen. Om 18.00 staan we voor het gereserveerde hotel Synagoge na 7 uur en 13 minuten met een afstand op de teller van 96 km. Het is ons gelukt en we vallen niet naast de fiets neer van vermoeidheid. Gr. Anny/Ad
Deze morgen worden we verrast met een zeer uitgebreid ontbijt: stokbrood, kaas, vlees, (Iberico ham) jam, jus d’orange, koffie, cakejes en madeleintjes.
Om half negen zitten we op de fiets voor een tocht vol verrassingen. De zon schijnt, geen wolkje aan de lucht te bekennen.
We beginnen met 15 km. in te halen van gisteren: de camping was vol en hotelier Herman had daarom voor ons gereserveerd in Villareal de san Carlos. We rijden door een groen veeteeltgebied met veel koeien en fokstieren. De ijstijd heeft hier heel wat reuze stenen vanuit het Noorden achter gelaten. We zien verlaten boerderijen in de weilanden en kilometers lang komen we niemand tegen. In Carcabosoa lunchen we in het parkje. Daar bekijken een stel oude mannen onze fietsen. “Hollanda”, horen we roepen.
We pauzeren kort, omdat we toch graag Hervas willen bereiken. We naderen nu de “oude” Via de la Plata. Als we voor het karrenspoor staan, hebben we onze bedenkingen. Aanvankelijk is het nog wat zanderig, maar al spoedig moeten we manoeuvreren om kiezels, keien, rotsen en kuilen te omzeilen. Het kost heel wat inspanning om er voor te zorgen, dat we niet onderuit gaan in het mulle zand of op grote rotsstenen vallen. En dit is dan 6 km. lang. Dankzij de vele regen van enkele weken terug mogen we ook nog voorzichtig om grote plassen heen lopen. Dat gaat 2x goed, maar de derde keer baggeren we door het sompige gras naar de overkant. Onze schoenen zijn helemaal doorweekt en het lijken meer baggerschoenen, dan fietsschoenen. Even later komen we weer bij een “doorwaadbare” plaats. Het ziet er niet goed uit, naast het pad staat evenveel water als erop. Te voet kunnen we er niet overheen. Grote stapkeien liggen klaar voor de voetgangers, maar met een fiets over deze keien lijkt onmogelijk. We halen alle tassen van de fiets en via deze loopkeien brengt Ad ze naar de overkant. Daarna neemt hij een voor een de fietsen mee. We hopen, dat het bij deze ene keer blijft. Het pad blijft onbegaanbaar, maar te3nslotte worden we beloond met de ruïnes van Camparra, een opgegraven Romeinse stad met de Arca de Caparra. Deze boog is gebouwd tussen de eerste en tweede eeuw na Christus. Twee duizend jaar geleden was dit een belangrijke plaats tussen Caceres en het Castiliaanse scheidingsgebergte. Ook zagen we hier voor het eerst een millario. Dit is een paal, die de afstand in mijlen aangeeft tot een bepaalde stadspoort of tot de volgende mijlpaal.
We komen nu in een ander landschap van heel veel klimmen: er lijkt geen eind aan te komen. Het venijn blijkt in de staart te zitten: de laatste 15 km. naar Hervas is enkel klimmen. Om 18.00 staan we voor het gereserveerde hotel Synagoge na 7 uur en 13 minuten met een afstand op de teller van 96 km. Het is ons gelukt en we vallen niet naast de fiets neer van vermoeidheid. Gr. Anny/Ad
-
05 Mei 2013 - 09:48
Jetty Blijdenstein:
Goede morgen pelgrims,
en terwijl jullie alweer wel op de fiets zullen zitten, beantwoord ik even jullie verslag van 4 mei. En nou weten jullie dat ik nooit om woorden verlegen zit, maar nu zeg ik dus: woorden schieten te kort als ik zie wat jullie voor een dag gehad hebben. Wat bezielt iemand van 70 jaar om in deze woestenij met kletsnatte schoenen 2 fietsen naar de overkant te dragen over een stel keien?? Ongelooflijk dat je dit allemaal nog kunt, dat noemen ze dan "gepensioneerd" zijn. Agge mar leut et!! En om er nog een uitspraak van ons oma tegenaan te gooien: "ieder z' nne meug zee den boer en ij aat vijge"!!! Hoe dan ook, jullie hebben het weer gered. Eigenlijk zou het niet gek zijn dat jullie nog zouden meerijden in de Tour de France, wat een uithoudingsvermogen. En wat zullen jullie geslapen hebben in Hervas, waar je gelukkig een goed hotel had. Voor vandaag nog veel fietsplezier met minder ongemakken en ik lees jullie vananvond nog. Zo niet, dan komen mijn reacties hopelijk weer vanaf vrijdag, want morgen om 9 uur start ik naar Breda, alwaar wij met de auto van Theo richting Kempervennen gaan. Onze Lieve Heer is weer met z'n slooren, want het is prachtig weer. Weer veel succes en sterkte voor de komende 5 dagen, dan lees je me weer.
Heel veel groetjes,
J E T -
05 Mei 2013 - 11:29
Clara:
Heftig! En wát een conditie! Het moet een prachtige ervaring zijn maar ... jullie liever dan ik! Ik heb dan toch meer de Ineke-stijl! Zet 'm op en wees voorzichtig!
Lfs, Clara -
05 Mei 2013 - 15:53
Koos:
Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Meer kan ik niet uitbrengen!
Grote bewondering is en blijft er,
sterkte en geniet van de spaarzame momenten. -
05 Mei 2013 - 21:26
Barbara:
Jeetje... en dat noemen jullie vakantie...???!!!
Het is gewoon keihard survivallen!!
Ik hoop dat de komende dagen wat rustiger verlopen en het meer meezit dan deze dag.
Desalnietemin, wederom prachtige foto's! :-)
Succes, sterkte, maar vooral veel fietsplezier!!
Veel groetjes van ons. -
06 Mei 2013 - 22:51
Henk Bond:
An,An,An,Ad,Ad,Ad.Dat noemen ze nou over s 'Heeren wegen trekken.Was het nou een fiets pad of een ezelspad van vroeger.Dit mag de mio je toch niet aandoen.Je g=hebt toch wel een fles wijn achterover kunnen gieten.Bij dezen ;het mag van de dokter.
Laat het verder weer een fiedstocht zijn
liefs en sterkte
Henk en bij voorbaat ook Koos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
