Ook dit hoort bij een fietstocht en pelgrimeren
Door: Ann/Ad
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
28 April 2013 | Spanje, El Real de la Jara
Goede middag allemaal
Gisteravond na het menu del dia (matig van kwaliteit) legde ik vol enthousiasme mijn korte broek klaar voor de volgende morgen in de overtuiging dat het vast en zeker weer warm zou worden. Ook dacht ik er al aan om regenkleding en andere overbodige ballast naar huis te sturen. Daarna ben ik in bed gekropen met mijn ipad om het e-boek “de bakkersdochter” te vervolgen. Ad is dan allang vertrokken naar dromenland, die houdt meer van een vroege, actieve morgen dan van een avond laat doorgaan.
De ipadwekker loopt af om zeven uur, maar mijn lief is dan al een kwartier actief om zich klaar te maken voor de tocht. De voetgangers in de kamers naast ons zorgen er bovendien voor, dat je je nooit kunt verslapen. Zij beginnen al rond zes uur te rommelen. Buiten is het nog donker en ik kan niet ontdekken wat voor weer het is. “Trek maar een lange broek aan, je weet nooit wat het gaat worden vandaag”. Drie kwartier hebben we nodig, voordat we kunnen vertrekken. In la Concha is er geen ontbijt, daarvoor moeten we in een barretje zijn, een honderd meter vanaf la Concha. Een kop koffie en een ovenvers broodje met 2 bakjes jam voor €1,50. Waar vind ik dit in Nederland? O, ja bij Ikea!
Als we buiten komen ziet de lucht er grauw uit, geen zonnetje te bekennen en de eerste regendruppels spetteren op de fietstassen. We volgen weer de Mio, maar die weet niet, dat er midden in het dorp een opgebroken weg is. Terug naar de hoofdweg en dan kunnen we beginnen. Na 100 meter zet de regen door, de lucht wordt steeds grauwer, de noordelijke wind wakkert aan en soms lijken de druppels wel hagelsteentjes. We hebben geen zin in een nat pak en de regenkleding komt te voorschijn. Ad beperkt zich tot het regenjack met de helmhoes: ik trek ook nog de regenbroek aan.
We wachten tot de ergste bui over is en dan kan de tweede dag eindelijk beginnen. Meteen is het al fors klimmen met een beetje dalen. IJskoude handen krijg ik en….mijn handschoenen liggen thuis: die waren niet nodig. Hoe bedek je dan je handen? Gewoon een paar sokken over de handen schuiven en zie, je kunt inderdaad je handschoenen thuis laten. We fietsen door een stilte gebied met veel olijfbomen en hier en daar duiken weer hele velden vol kleur op. Het gaat langzaam, want sommige klimmetjes zijn heftig van 5 tot 8%. Genieten is vandaag aanzienlijk minder dan gisteren door de weersomstandigheden. De eerste tegenvaller.
En dan roept Ad na 12 km. “lekke band”! met nog 4 km. te gaan naar El Real de la Jara. Als een echte fietsenmaker vervangt hij de band met een goede controle van de buitenband. Een minuscuul steentje heeft zich geperst in het profiel van de band en met behulp van een pincet lukt het mij dat steentje eruit te krijgen. De band ligt er vlot op en het wiel staat er snel in. Als Ad de voorrem weer wil inhaken ontstaat het volgende probleem: er is een stukje van de kabel afgebroken en daardoor krijgt hij de rem niet meer op de goede plaats. Het team van Straten doet verschillende pogingen, maar het gaat niet lukken. Er moet een nieuwe (binnen)voorkabel komen! Niet toevallig heeft Ad reserve remkabels bij zich, alleen die zijn voor de achterremmen. Ook geen probleem. Samen laten we een staaltje handenarbeid zien en hoewel we het nog nooit hebben gedaan zit een flink uur later alles op zijn plaats. Ad heeft zelfs een kniptangetje bij zich om de kabel in te korten en ter plekke beloof ik , dat ik nooit meer zal zeggen: “Moet dat ook nog mee”? Nu nog de blokjes op de goede plaats en …..niks geen en. Het gaat niet lukken: het wiel blijft aanlopen, of de blokjes staan zover van de velg, dat er niet te remmen valt. We besluiten na drie kwartier en vele pogingen (geef nooit op) voorzichtig naar El Real te fietsen om op zoek te gaan naar een echte fietsenmaker. Maar het is zondag en El Real de la Jara is zo klein, dat een fietsenmaker hier waarschijnlijk nog geen droog brood kan verdienen. Bij de plaatselijke Albergue probeert een behulpzame Spanjaard de rem te herstellen. Helaas lukt het hem ook niet. De volgende grote plaats met fietsenzaak is Monasterio, 37 km. verder. We zijn ondertussen door het stilstaan in de regen en de wind door en door koud geworden en omdat de dag al halfom is besluiten we om hier te blijven. We gaan ons plan aanpassen, wat geen probleem is, we hebben tijd genoeg. Alleen een goede fietsenmaker vinden in dit gebied wordt het probleem.
In de Albergue zijn we van harte welkom en we krijgen een kamer voor ons tweeën met een elektrisch kacheltje om ons op te warmen. Voor de lunch doen we een beroep op wat er nog in de fietstassen zit en in het keukentje van de Albergue kunnen we koffie zetten. Waar en wat we vanavond eten weten we nog niet. Er schijnt hier in het dorp een restaurant te zijn en anders moet de ijzeren voorraad worden aangesproken.
Morgen met of zonder voorrem met frisse moed er tegen aan. Het leven van een pelgrim kan ook lopen over hobbelige wegen. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Vandaag was het gewoon pech. Gr. Anny en Ad.
Gisteravond na het menu del dia (matig van kwaliteit) legde ik vol enthousiasme mijn korte broek klaar voor de volgende morgen in de overtuiging dat het vast en zeker weer warm zou worden. Ook dacht ik er al aan om regenkleding en andere overbodige ballast naar huis te sturen. Daarna ben ik in bed gekropen met mijn ipad om het e-boek “de bakkersdochter” te vervolgen. Ad is dan allang vertrokken naar dromenland, die houdt meer van een vroege, actieve morgen dan van een avond laat doorgaan.
De ipadwekker loopt af om zeven uur, maar mijn lief is dan al een kwartier actief om zich klaar te maken voor de tocht. De voetgangers in de kamers naast ons zorgen er bovendien voor, dat je je nooit kunt verslapen. Zij beginnen al rond zes uur te rommelen. Buiten is het nog donker en ik kan niet ontdekken wat voor weer het is. “Trek maar een lange broek aan, je weet nooit wat het gaat worden vandaag”. Drie kwartier hebben we nodig, voordat we kunnen vertrekken. In la Concha is er geen ontbijt, daarvoor moeten we in een barretje zijn, een honderd meter vanaf la Concha. Een kop koffie en een ovenvers broodje met 2 bakjes jam voor €1,50. Waar vind ik dit in Nederland? O, ja bij Ikea!
Als we buiten komen ziet de lucht er grauw uit, geen zonnetje te bekennen en de eerste regendruppels spetteren op de fietstassen. We volgen weer de Mio, maar die weet niet, dat er midden in het dorp een opgebroken weg is. Terug naar de hoofdweg en dan kunnen we beginnen. Na 100 meter zet de regen door, de lucht wordt steeds grauwer, de noordelijke wind wakkert aan en soms lijken de druppels wel hagelsteentjes. We hebben geen zin in een nat pak en de regenkleding komt te voorschijn. Ad beperkt zich tot het regenjack met de helmhoes: ik trek ook nog de regenbroek aan.
We wachten tot de ergste bui over is en dan kan de tweede dag eindelijk beginnen. Meteen is het al fors klimmen met een beetje dalen. IJskoude handen krijg ik en….mijn handschoenen liggen thuis: die waren niet nodig. Hoe bedek je dan je handen? Gewoon een paar sokken over de handen schuiven en zie, je kunt inderdaad je handschoenen thuis laten. We fietsen door een stilte gebied met veel olijfbomen en hier en daar duiken weer hele velden vol kleur op. Het gaat langzaam, want sommige klimmetjes zijn heftig van 5 tot 8%. Genieten is vandaag aanzienlijk minder dan gisteren door de weersomstandigheden. De eerste tegenvaller.
En dan roept Ad na 12 km. “lekke band”! met nog 4 km. te gaan naar El Real de la Jara. Als een echte fietsenmaker vervangt hij de band met een goede controle van de buitenband. Een minuscuul steentje heeft zich geperst in het profiel van de band en met behulp van een pincet lukt het mij dat steentje eruit te krijgen. De band ligt er vlot op en het wiel staat er snel in. Als Ad de voorrem weer wil inhaken ontstaat het volgende probleem: er is een stukje van de kabel afgebroken en daardoor krijgt hij de rem niet meer op de goede plaats. Het team van Straten doet verschillende pogingen, maar het gaat niet lukken. Er moet een nieuwe (binnen)voorkabel komen! Niet toevallig heeft Ad reserve remkabels bij zich, alleen die zijn voor de achterremmen. Ook geen probleem. Samen laten we een staaltje handenarbeid zien en hoewel we het nog nooit hebben gedaan zit een flink uur later alles op zijn plaats. Ad heeft zelfs een kniptangetje bij zich om de kabel in te korten en ter plekke beloof ik , dat ik nooit meer zal zeggen: “Moet dat ook nog mee”? Nu nog de blokjes op de goede plaats en …..niks geen en. Het gaat niet lukken: het wiel blijft aanlopen, of de blokjes staan zover van de velg, dat er niet te remmen valt. We besluiten na drie kwartier en vele pogingen (geef nooit op) voorzichtig naar El Real te fietsen om op zoek te gaan naar een echte fietsenmaker. Maar het is zondag en El Real de la Jara is zo klein, dat een fietsenmaker hier waarschijnlijk nog geen droog brood kan verdienen. Bij de plaatselijke Albergue probeert een behulpzame Spanjaard de rem te herstellen. Helaas lukt het hem ook niet. De volgende grote plaats met fietsenzaak is Monasterio, 37 km. verder. We zijn ondertussen door het stilstaan in de regen en de wind door en door koud geworden en omdat de dag al halfom is besluiten we om hier te blijven. We gaan ons plan aanpassen, wat geen probleem is, we hebben tijd genoeg. Alleen een goede fietsenmaker vinden in dit gebied wordt het probleem.
In de Albergue zijn we van harte welkom en we krijgen een kamer voor ons tweeën met een elektrisch kacheltje om ons op te warmen. Voor de lunch doen we een beroep op wat er nog in de fietstassen zit en in het keukentje van de Albergue kunnen we koffie zetten. Waar en wat we vanavond eten weten we nog niet. Er schijnt hier in het dorp een restaurant te zijn en anders moet de ijzeren voorraad worden aangesproken.
Morgen met of zonder voorrem met frisse moed er tegen aan. Het leven van een pelgrim kan ook lopen over hobbelige wegen. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Vandaag was het gewoon pech. Gr. Anny en Ad.
-
28 April 2013 - 17:26
Merel En Floor Timmers :
Hee opa en oma,
Wat een pech hadden jullie vandaag, we hopen voor jullie dat het morgen beter gaat en dat het weer meezit. Bij ons was het trouwens lekker weer vandaag. We hebben lekker buiten gespeeld. Bij ons is nu de vakantie begonnen, deze week gaan we nog een paar leuke dingen dingen doen en dan volgende week op VAKANTIE!!! We lezen iedere dag jullie verhalen en we wensen jullie nog heel veel succes!!!! TOI TOI TOI!!
Heel veel knuffels en kusjes Merel en Floor<3 -
28 April 2013 - 17:30
Henk Bond:
Mensen,mensen;jullie hebben toch steeds weer botte pech.Ben je in Spanje en dan nog kou en regenHet was hier vandaag ook weer lange broeken weer met bjna 0 graden in de ochtend maar wel zon.Ik weet,dat Koos kronkels in zijn maag krijgt bij het idee van een lekke band.Tot nu toe heb ik steeds de lekke band gehad en we hebben allebei 2 rechterhanden,maar we zijn helaas links;daarom hebben we ook maar geen reparatiesetjes bij ons.Ik krijg de indruk,dat je de MIO nu kan instellen opSpanje;als je om moet rijden pakt hij later vanzelf weer de juiste route net als bij de tom tom in de auto.Mijn overtollige kilos na Vietnam(6 kg) zijn er al weer afgefietst.Voor mij zou het smullen zijn van die bergen van 6-8%.Dat hadden we in de Sierra de las Nievas ook.Wel veel plezier verder en laat het zo lang mogelijk mooi weer erbij zijn. -
28 April 2013 - 18:01
Cees En Greet Van Middelaar:
Hallo Anny en Ad,
wat een dubbele pech vandaag voor jullie, een lekke band in de regen en kapotte rem en in een plaats zitten zonder fietsenmaker. we hopen voor jullie dat de zon morgen weer zal schijnen en het remprobleem opgelost zal worden. We zullen jullie even niet volgen want we gaan morgen vertrekken naar Israël voor een rondreis, ook een soort pelgrimage maar niet op de fiets.
We wensen jullie een heel goede tocht verder met mooi weer en zonder pech. Bon Camino!
groetjes, Cees en Greet.
-
28 April 2013 - 18:14
Jetty Blijdenstein:
Hallo vrienden,
wat een pech!! En geloof me, als dit mij zou overkomen, dan was ik al terug naar huis! Vreselijk om in zo'n weer ook nog een lekke band te krijgen en remblokjes en kabeltjes die niet passen!! En dan zit Anny daar nog met een stralende lach aan de lunch bij het elektrische kacheltje. Eén ding weet ik zeker: dat jullie een oorlog prima zouden overleven. Nee, dit is natuurlijk niet leuk. Ik hoop dat het morgen beter weer is, in ieder geval geen regen, dat is toch zo troosteloos. Rust lekker uit in El Real de la Jara en hopelijk vinden jullie een fietsenmaker. want het materiaal moet wel in orde zijn. Voor morgen weer vele succes en keep smiling!
Groetjes,
J E T -
28 April 2013 - 22:17
Hans En Henny:
Hallo Ad enAnnie,
Even een reactie uit Roermond. Vandaag de wet van Murphy's, maar daar schiet je niets mee op.
Maar....jullie zijn zo door de wol geverfd, daar laten jullie je niet door uit het veld slaan.
Als altijd alles goed gaat, heb je ook niks te vertellen. Dus daarom niet getreurd e morgen wordt met frisse moed verder gescheurd.
De foto in de keuken komt ons bekend voor. Te tafereel hoort helemaal bij het pelgrimeren.
Veel lieve en warme groeten uit Limburg.
Hans en Henny -
28 April 2013 - 23:55
Tonny Verstraten:
Hallo Anny en Ad,
Ja, dat is behoorlijk wat een pech jullie vandaag hebben, maar toch morgen weer met frisse moed verder. Want jullie kennen slaan jullie je hier ook wel door heen.Ik wens jullie morgen weer een goede dag toe, met wat meer geluk als vandaag.
Heel veel groetjes,
Tonny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
