Oef, wat een puzzel dag.

Goedenavond familie, vrienden , kennissen.

Na een goede nachtrust in sporthotel moveIIN beginnen we de fietstocht in de regen. Daar word je niet vrolijk van, maar we gaan door! Vandaag fietsen we volgens de GPX route. Het begin is goed. Vanuit Nordhorn zitten we snel op onze route en steken de grens over bij Rammelbeek. We fietsen over de Vrijdijk. Deze Vrijdijk is ooit een strook niemandsland geweest tussen Duitsland en Nederland . Na de eerste Wereldoorlog is het stuk land aan Nederland toegewezen.

Op een paar plaatsen naast dit pad waren vroeger ‘ commiezenhutten’ geplaatst, die niet veel meer waren dan een goed gecamoufleerde plaggenhut. Ze boden commiezen( douanebeambten) onderdak van waaruit ze via kijkgaten ongemerkt de grens konden controleren. We nemen een kijkje in de hut die vrij te bezichtigen is.

We vervolgen het bospad, normaal een prachtige route, maar vandaag is het bar en boos. We concentreren ons op het pad, dat enige stuurkunst vraagt en concentratie om zo goed mogelijk door de plassen te kunnen rijden. Lollig is het niet, maar we klagen niet. We moeten er gewoon doorheen. Als het begint te stortregenen treffen we een abri, waar we kunnen schuilen.

Na de pauze wordt het niet beter, het ene bospad is nog slechter dan het andere. De GPX route zit ook niet mee en als het aan Ad had gelegen had hij lang een andere route gekozen. Nog eens kijken, moeten we echt hier afslaan, uitproberen, terugrijden, zoeken. En nog steeds regent het en is het pad abominabel.

Bij een restaurant aan onze route genieten we van een warme lunch, handig, dan wordt het vanavond eten uit onze ijzeren voorraadkast.

Een stortbui en een storm als we binnen zijn en weer wordt het wachten.

Op deze manier maken we geen kilometers en we vragen ons af hoe laat we bij ons volgende adres zullen zijn.

Af en toe schijnt de zon, zodat we wat op temperatuur komen. Voor Enschede barst er een pittige onweersbui los en worden we weer gedwongen om te schuilen. Zo sukkelen we verder, regen, zon, regen, zon. De GPX hebben we afgesloten en zoeken nu via Google de weg naar onze slaapplaats in het buitengebied voor Haaksbergen.

En om half zes, na 70 km. arriveren we op nr. 1 aan de Galgenslatweg. Een prachtige privé uitspanning in de middle of nowhere.

Als we ons hebben geïnstalleerd, zijn we het chagrijn van de dag snel vergeten. En…….morgen kan het niet slechter zijn dan vandaan.

De route voor morgen naar Dinxperlo (84 km.) hebben we samen bekeken: eerst een stukje knooppunten ( voor Ad) en daarna toch weer De GPX route proberen te volgen. Nooit te oud om te leren, gewoon volhouden.

Tot morgen. Gr. Van mij en Ad, die nog een uitgebreid verslag voor zichzelf zit te schrijven.