Het spel van de wind

Door: Ad en Anny van Straten-Damen

18 Mei 2012 | Frankrijk, Romans-sur-Isère

Goede avond allemaal.

Na het ontbijt (vers stokbrood, croissants en jam gemaakt van vruchten uit hun eigen tuin) en met 2 stukken amandeltaart in folie vertrekken we richting Faramans, waar we gisteravond heerlijk gegeten hebben in een knus restaurant.

Het weer ziet er niet best uit, in ieder geval is het droog en daar zijn we al heel blij om. De eerste druppels vallen echter al na 3 km. en fleecejack wisselen we voor regenjack. We fietsen 7 km vlak met af en toe wat vals plat voor we in Marcilloles het einde van het gletsjerdal bereiken, maar dan begint een klim van acht kilometer met steeds verrassingen van de wind: recht van voren, opzij, van achteren. Het lijkt wel of hij een spel met ons speelt. We trappen ons suf. Voor een groot deel rijden we door het bos op een weg die loopt door militair oefenterrein met grote borden voor de zijwegen, dat we niet van de weg mogen. Maar ondanks de bescherming van het bos laat de wind zich ook hier regelmatig voelen.
We klimmen heel geleidelijk naar 500 m. De percentages lijken op die van gisteren. In Le Grand Serre zien we een piepklein café: tijd voor een grote bak koffie met de stukken taart, die we van de eigenaresse van de Gîte meekregen. Om half elf zitten hier al 2 dames en heren aan de bar met een glas pils. Voor ons een onbegrijpelijke situatie. De koffie smaakt prima en na een kort gesprek met de barman gaan we verder met de afdaling naar Hauterives. We worden door de wind bijna van de weggeblazen en met de handen aan de remmen dalen we erg schuin hangend en langzaam af naar Hauterives. Dit plaatsje is vooral bekend geworden door de postbode Cheval (1836-1924) die er zijn Palais-Idéal creëerde, waarvoor hij 35 jaar nodig had. Het bouwwerk is 26 m. lang, 12 m. breed en ongeveer 10 meter hoog. De foto in ons boekje nodigt uit om het met een bezoek te vereren.

Het paleis is in een woord adembenemend. Die man moet een zeer fantasierijk en creatief iemand geweest zijn met waarschijnlijk toch wel enkele kronkels in zijn hoofd. In ieder geval heeft hij voor een behoorlijk groei van de economie in deze plaats gezorgd: souvenirwinkeltje en eetgelegenheden zijn er volop. Voor ons maakt dat niet veel uit, want we kunnen toch niets meenemen in de tassen en voor de lunch zorgen we zelf. In het er naast gelegen parkje genieten we aan een picknicktafel van onze koffie en croissantjes met smeerkaas. De zon maakt het geheel vrolijk en de soms ineens vallende windvlaag negeren we.
We moeten weer omhoog: de bergrug van Le Grand serre: 3000 m. à 6 %. Maar na dit zuur krijgen we het zoet: we dalen af met soms toch nog meetrappen vanwege de sterke wind tot aan ons hotel in Romans-sur–Isère. Langs de rivier de Isère vinden we ons hotel.

Ik heb gelezen, dat er een oud stadsgedeelte is, waar zich de kerk Collégiale ST. Barnard moet bevinden.

Na onze aanmelding en installatie in hotel Primevère maken we een wandeling langs de Isère op zoek naar de kerk met een verzameling van negen beroemde wandtapijten. De kerk ligt tegenover de rivier, helaas heb ik pech en Ad heeft geluk. De kerk is gesloten. We lopen nog een stukje door het oude stadsgedeelte, waarvan we beiden zeggen, dat het niet veel voorstelt. Teruggekomen in het hotel kunnen we om half acht genieten van een gebakken forel met amandelen en last but not least een uitgebreid dessert buffet, het toetje voor Ad. Voor morgen staat er een niet zo’n grote tocht op het programma: 45 km. naar Crest. Dit betekent voor ons uitslapen en een rustdag.
Welterusten allemaal en tot morgen.

18 Mei 2012 - 21:25

Pascal:

Leuk paleisje...le createur lijkt geïnspireerd te zijn door Gaudi (parc Guell). Dus toch een keer regen en wind tegen.....dan werden jullie dit maal dus geholpen door moeder natuur bij het zogenaamd "achteruit trappen om niet te vroeg te arriveren!" Geniet de komende dagen nog!

19 Mei 2012 - 09:15

Jetty Blijdenstein:

Goede morgen Anny en Ad,

terwijl jullie alweer op de pedalen trappen richting Crest, beantwoord ik eerst even de mail van gisteravond. Het was al laat en dan ben ik niet meer zo helder, dus vandaag even reageren. Al met al was het geen slechte dag voor jullie, maar die wind daar zou ik dus helemaal suf van worden! Jullie weer niet en dus kwamen jullie weer waar je zijn moest. En ik had al gehoord van het plaatsje Hauterive, waar dat bouwwerk staat van die postbode. Het is echt iets heel bijzonders. En ja, of de man een kronkel had, dat weet ik niet, feit is wel dat hij zijn droom verwezenlijkt heeft en dat bevalt me aan de man. Hij heeft zich nergens wat van aangetrokken en is er voor gegaan, ook al heeft het 35 jaar geduurd. Er zijn nou eenmaal mensen die hun hele leven voor hun ideaal gaan en dan vind ik het heel knap dat ze het ook nog tot een goed einde brengen, net als jullie met de fietstochten. Alles wat jullie wilden heb je al bereikt met de fiets, dus dat moet toch een goed gevoel geven. En Pascal heeft gelijk: het heeft iets weg van Gaudi. In Barcelona zijn ze nog bezig om zijn levenswerk La Sagrada Familia af te werken, jammer dat je het eindpunt dan niet meer mag meemaken. Hier alles oke. Het weer wil nog steeds niet, het is niet koud, maar weinig zon en veel wind. Dus ga ik straks met de trein naar Breda, eerst wat eten en dan bij de bandjes kijken want het is daar weer 4 dagen Jazz Festival, dus we komen de dag wel weer door. Hopelijk lees ik jullie weer vanavond als jullie in Crest gearriveerd zijn. Tot dan!

Liefs en groetjes,

J E T

19 Mei 2012 - 11:00

Marianne:

Wat een reis! Ik bewonder jullie. Wat een energie!
Jullie zien prachtige natuur onderweg. Schitterend! Jammer, dat het weer niet mee zit. Hier wil het ook niet met het weer. Heel veel nattigheid. Maar nu af en toe de zon. Iedereen snakt ernaar.
Goeie reis verder. Wij genieten een beetje mee. Liefs! Walter en Marianne