Trapondersteund naar Stes-M-d-l-M.

Lieve familie, vrienden en kennissen.

Het eerste wat Ad deze morgen doet, is naar buiten kijken of het weer ok. is. We kunnen de regenkleding opbergen, maar als we buiten komen weten we al, dat het zwaar zal worden: 60 km tegenwind.

Met een plattegrond in de stuurtas rijden we zonder haperen via de Pont Trinquetaille de stad uit. Wij fietsen volgens het boekje de westelijke hoofdroute, die langs St. Gillis loopt. We hebben al snel in de gaten, dat de wind voor ons uit de goede hoek komt: schuin van achteren. En al kijkend naar de ingekleurde route, die nog iets meer afbuigt naar het zuiden weet ik, dat we de hele dag de wind in de rug hebben.
We worden er vrolijk van en met het plezier komen ook weer de grappen. Niet te geloven, we worden als het ware naar de zee gedragen! "Een e-bike hebben we voorlopig nog niet nodig, nu gratis trapondersteuning van de wind". We rijden met een snelheid van 25-27 km. per uur. Tot aan St. Gilles zien we hier en daar wat land onder water staan, wat akkers zijn voor de verbouwing van rijst. De boerderijen heten hier allemaal Mas.... en nog steeds hebben we we geen paard, stier of flamingo gezien. Waar zijn nu die bekende beelden van de Camargue? Een plukje jonge stieren en een koppel paarden in een wei zijn we al tegengekomen en ook de bloemen in de berm staan te schitteren in de zon.

Voor meer Camargue moeten we doorrijden tot over de brug van Canal du Rhône au Sêtes. Nu fietsen we kilometers langs de kronkelende Petit Rhône met een snelheid van wel 27 km. per uur. We kunnnen het nog steeds niet geloven, dat we zo'n mazzel hebben. Wat een vriendelijke windenergie ondersteuning. Weg zijn de gedachte aan een e-bike. Geen mens op onze weg te bekennen, alleen hier en daar een Mas. We lunchen op een stenen rand bij Mas Capette en het gesprek gaat over de wind, de aankomst en wat daarna.
Een 20 tal kilometers voor Stes M-dl-M rijden we tussen de étangs en zien we de eerste flamingo's. Nu zijn er meer mensen en route. Als we stoppen voor de flamingo's stopt er naast ons een echtpaar op de fiets zonder bagage. Ze staan op de camping en komen uit Waalwijk. Gezellige lui, die niet stoppen met vertellen. Wij willen door en met een "wie weet zien we jullie nog wel in de stad" rijden we richting het bord Stes-Marie-de-la-Mer. Om 1 uur maakt een aardige Fransman een foto van Ad en mij onder het bord. De tocht eindigt officieel pas bij het VVV aan de boulevard.

Bij het binnenrijden van het centrum kunnen we onze ogen niet geloven. Dit hadden we ons niet voorgesteld van Stes Maries-de-la-Mer. Het is hier een ware heksenketel. Overal staan auto's langs de kant geparkeerd, caravans idem (en niet van de kleinste) of die staan op een parkeerplaats schots en scheef door elkaar, stroomdraden lopen over de straat, het is markt en kooplui prijzen hun waren aan. Mensen van allerlei pluimage, oud en jong, klein en groot, etend, drinkend, weinig om het lijf en muziek makend vullen het marktplein en de straten. En hier fietsen twee Hoevenezen tussndoor naar de boulevard om het einde van de lange tocht te vieren met een foto voor de Middellandse zee en een lunch op een bankje in de zon voor het VVV kantoor. We ondergaan de overgang van de stilte in de natuur naar de kakofonie van de stad als een cultuurschok.

Ons hotel hebben we snel gevonden: een prachtig 4 sterren appartement met een eigen balkon en een zwembad op de binnenplaats zal ons verblijf zijn voor de komende drie dagen. We gaan genieten van de a.s. pelgrimsfeesten, het strand, de zon en de rust. En die e-bike gedachte gaat voor een hele tijd de koelkast in, totdat we weer dagen met wind tegen moeten trappen. Jullie horen morgen/overmorgen van ons. Liefs en groeten Anny/Ad