Aan de voet van de Alpen.
Door: Ad en Anny van Straten-Damen
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
11 Mei 2011 | Duitsland, Berlijn
Voor iedereen die interesse heeft in onze tocht naar Rome.
Deze morgen treffen we bij het ontbijt een Nederlands echtpaar, dat ook onderweg is naar Rome. Zij vertellen, dat ze twee jaar geleden naar Santiago de Compostela zijn gefietst. Zij willen, zo als wij vandaag, fietsen tot Bludenz. Een rit van 78 km. met af en toe een klimmetje.
We nemen afscheid en met een “tot ziens” rijden wij richting postkantoor. Een te grote hoeveelheid aan kleding, kaarten e.d. sturen we terug naar huis. We willen zo licht mogelijk de Alpen overgaan. Als we alles ingepakt hebben en aan de postbeambte de doos overhandigen om te wegen, blijkt dat het pakket net onder de 5 kilo blijft. Voor twintig Euro gaat de doos naar het Johannapark. Ik wil van de beambte graag een stempel van Bregenz in mijn paspoort, maar dat mag hij niet doen. Jammer!
We rijden naar de boulevard van Bregenz: Ad maakt nog enkele foto’s en ik probeer wat van de omgeving. op video vast te leggen. Gisteravond hebben we de tocht doorgenomen en we kwamen beiden tot de conclusie, dat het weer een leuke puzzeltocht zou worden. Ik hou wel van een uitdaging, maar het gaat me nu echt vervelen om telkens verkeerd te rijden, zodra we in een agglomeratie komen. En voor de zoveelste keer concluderen we, dat de schrijver niet duidelijk is in zijn uitleg. Ad noemt het boekje al Reitsma’s Roulette. We blijven echter lachen ondanks de ongemakken.
Voor Lustenau (textielstadje, dat bekend staat om zijn borduurwerk) moeten we van de route: op het dijkje langs de Rijn mag niet gereden worden. We zoeken onze eigen weg en met veel vragen lukt het ons om na een grote omweg terug te komen bij de Rijn, die hier de grens vormt tussen Oostenrijk en Zwitserland. We fietsen nu tegen de grens met Zwitserland aan; passeren Zollamt Schmitter Brücke en Zollamt Koblach. Het landschap doet echter Nederlands aan: rietvelden, wilgen en dijkjes, alleen de heuvels worden bergen rondom ons en weldra zien we de Alpen met hun besneeuwde toppen.
In Feldkirch, de belangrijkste culturele plaats van Vorarlberg, lukt het me om een stempel te bemachtigen van de Domkerk St. Nicolaas. De Pfarrers hier zijn niet op de hoogte van een pelgrimstocht naar Rome. Pas als zij het paspoort zien met de andere stempels en ik uitleg geef, begrijpen ze de bedoeling.
Als we onze slaapplaats Bludenz binnenrijden melden we ons meteen bij de stadsinformatie voor een plattegrond. Handig, weten we meteen de weg naar ons Gasthaus en voor morgen de aansluiting voor “das grosse Ungeheuer” de Arlberg. ‘s Avonds nog terug naar de stad om de energie aan te vullen met een pastamaaltijd, kopje koffie en een ijsje na.
We blijven optimistisch voor de tocht van morgen. Ad regelt een slaapplaats in Pettneu, alsof er geen grote berg tussen ligt: “Sie können uns erwarten zwischen 16.00 und 18.00 u.”. Een ruime marge voor alle zekerheid. We gaan vanavond vroeg slapen, want morgen...... Gr. Anny en Ad.
Etappe 13.
Totaal nu 1048 km, afstand vandaag 78 km. Gemiddelde snelheid 15,1
Deze morgen treffen we bij het ontbijt een Nederlands echtpaar, dat ook onderweg is naar Rome. Zij vertellen, dat ze twee jaar geleden naar Santiago de Compostela zijn gefietst. Zij willen, zo als wij vandaag, fietsen tot Bludenz. Een rit van 78 km. met af en toe een klimmetje.
We nemen afscheid en met een “tot ziens” rijden wij richting postkantoor. Een te grote hoeveelheid aan kleding, kaarten e.d. sturen we terug naar huis. We willen zo licht mogelijk de Alpen overgaan. Als we alles ingepakt hebben en aan de postbeambte de doos overhandigen om te wegen, blijkt dat het pakket net onder de 5 kilo blijft. Voor twintig Euro gaat de doos naar het Johannapark. Ik wil van de beambte graag een stempel van Bregenz in mijn paspoort, maar dat mag hij niet doen. Jammer!
We rijden naar de boulevard van Bregenz: Ad maakt nog enkele foto’s en ik probeer wat van de omgeving. op video vast te leggen. Gisteravond hebben we de tocht doorgenomen en we kwamen beiden tot de conclusie, dat het weer een leuke puzzeltocht zou worden. Ik hou wel van een uitdaging, maar het gaat me nu echt vervelen om telkens verkeerd te rijden, zodra we in een agglomeratie komen. En voor de zoveelste keer concluderen we, dat de schrijver niet duidelijk is in zijn uitleg. Ad noemt het boekje al Reitsma’s Roulette. We blijven echter lachen ondanks de ongemakken.
Voor Lustenau (textielstadje, dat bekend staat om zijn borduurwerk) moeten we van de route: op het dijkje langs de Rijn mag niet gereden worden. We zoeken onze eigen weg en met veel vragen lukt het ons om na een grote omweg terug te komen bij de Rijn, die hier de grens vormt tussen Oostenrijk en Zwitserland. We fietsen nu tegen de grens met Zwitserland aan; passeren Zollamt Schmitter Brücke en Zollamt Koblach. Het landschap doet echter Nederlands aan: rietvelden, wilgen en dijkjes, alleen de heuvels worden bergen rondom ons en weldra zien we de Alpen met hun besneeuwde toppen.
In Feldkirch, de belangrijkste culturele plaats van Vorarlberg, lukt het me om een stempel te bemachtigen van de Domkerk St. Nicolaas. De Pfarrers hier zijn niet op de hoogte van een pelgrimstocht naar Rome. Pas als zij het paspoort zien met de andere stempels en ik uitleg geef, begrijpen ze de bedoeling.
Als we onze slaapplaats Bludenz binnenrijden melden we ons meteen bij de stadsinformatie voor een plattegrond. Handig, weten we meteen de weg naar ons Gasthaus en voor morgen de aansluiting voor “das grosse Ungeheuer” de Arlberg. ‘s Avonds nog terug naar de stad om de energie aan te vullen met een pastamaaltijd, kopje koffie en een ijsje na.
We blijven optimistisch voor de tocht van morgen. Ad regelt een slaapplaats in Pettneu, alsof er geen grote berg tussen ligt: “Sie können uns erwarten zwischen 16.00 und 18.00 u.”. Een ruime marge voor alle zekerheid. We gaan vanavond vroeg slapen, want morgen...... Gr. Anny en Ad.
Etappe 13.
Totaal nu 1048 km, afstand vandaag 78 km. Gemiddelde snelheid 15,1
-
12 Mei 2011 - 17:00
HendrikAletJol&Im:
Ha Anny en Ad,
Nu wordt het menens!
We wensen jullie heel veel succes bij het bedwingen van de Alpen.
Zet 'm op, we volgen jullie "op de voet"!
Groet van ons allemaal.
Aletta, Hendrik, Jolie & Imre
-
12 Mei 2011 - 17:18
Jetty Blijdenstein:
Hallo Anny en Ad,
nu gaat het dus gebeuren, net als Hannibal de Alpen over. Alleen niet met olifanten, maar met jullie trouwe tweewielers. Ik kan jullie alleen maar weer heel veel sterkte toewensen en hoop dat jullie deze klus ook weer klaren en zonder ongelukken verder kunnen. Ik wacht weer met spanning op jullie bericht! Succes!
Liefs en groetjes,
J E T -
12 Mei 2011 - 18:04
Gelske En Ivo:
Tja nu zijn jullie écht in ons wintersportgebied. Heel vaak hebben we geskied in St. Anton,Zurs, Lech (gebied van de koningin) en Stuben. Best hoog daar. Succes... en ach die stempels. Alle douaniers willen wel of niet stempelen. Maar wees blij als het vrijwillig kan, want als het moet ... berg je dan als er iets niet klopt. Onlangs weer meegemaakt. Maar dat was buiten het Schengengebied... ;-) sterkte met klimmen, take your time. Hannibal kon ook over de bergen. Dus jullie zeker.
grtjes van de familie Lichtendahl -
12 Mei 2011 - 18:36
Geert & Mieke:
Hoi Ad & Annie,
Is 't inderdaad zo'n crime om de juiste route te vinden? Heel slim om alle overtollige kilo''s alvast naar Hoeven te retourneren. Nu flink aan de pasta en dan natuurlijk die besneeuwde toppen over.
Veel succes.
Geert & Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
