Vaarwel Rijn, het binnenland in.

Familie vrienden, kennissen en iedereen die ons vanuit zijn fauteuil volgt.

Deze morgen hebben we een uitgebreid ontbijt met uitzicht op een dampende Rijn. Er hangt nu geen briefje bij, dat we voor de mee te nemen broodjes moeten betalen. Onderweg fourageren we als we een Lidl of andere supermarkt tegenkomen. Bij het vertrek maakt Ad nog even een babbeltje met een leverancier van hotel. Ook hij is weer geïnteresseerd in waar we heen gaan met zoveel bagage.

De zon schijnt, wind in de rug,wat wil je nog meer. Na 4 km. stoppen we al voor de De Loreley. Dit was vroeger een van de gevaarlijkste plaatsen bij een bocht in de Rijn. Deze plek gaf aanleiding tot het bekende Loreley-verhaal, waarin de schipper op de rotsen loopt, omdat hij slechts oog heeft voor de schone maagd, die onder verlokkend gezang haar gouden haren kamt.
Voor ons is dit een bekende plek: de Limesroute (van 2 jaar geleden met Jan en Paula) loopt hier ook langs. Na de nodige foto's rijden we door naar Oberwesel en Bacharach. Bacharach heeft prachtige vakwerkhuizen, een 14de eeuwse stadsmuur en een laat-romaanse Peterskirche. Al fietsend door de hoofdstraat snuiven we de middeleeuwse sfeer op. We gaan door naar Bingen en dan denk ik meteen aan Hildegard van Bingen, die als vrouw haar tijd ver vooruit was. Ze componeerde muziek, schreef visionaire geschriften en publiceerde over natuur- en geneeskunde. Helaas is er geen tijd om het museum te bezoeken. We drinken koffie op een bankje met uitzicht op de Mäuseturm op een eilandje in de Rijn. Ook deze toren heeft een mooie legende.

We zijn na de koffie benieuwd hoe we Bingen door komen. Juist ja: al puzzelend en improviserend. Het is haast onmogelijk fietsers de drukte te laten vermijden en in de luwte door de stad te loodsen. Wij volgen vooral de groene fietsbordjes met plaatsen erop, waar we in ieder geval doorheen moeten. We fietsen nu door Rheinessen, een landelijk gebied van lage heuvels, stille dorpjes en wijngaarden. Het wijnproeven (gutschenke) laten we voor wat het is: te veel wijn houdt ons niet op het rechte spoor.
Na diverser klimmetjes wordt het tijd om te lunchen in de vrije natuur. Een kop bouillon, Yoghurt, een broodje een een stukje fruit na. Als dat niet gezond is! Zou dat ons een lang leven garanderen?

Tussen Hahnheim en Selzen worden we aangehouden door een goedwillende Duitser. Hij wil ons met alle geweld helpen, ook al weten we de weg. Het wordt nog een heel gesprek, voordat we met goed fatsoen kunnen doorrijden. Als we toch onze eigen weg rijden, begrijpen we waarom hij een andere weg beter vond. Het pad is slecht, gedeeltelijk onverhard, tussen de wijngaarden door, maar wel 7 km. korter dan de weg van de Duitser. We eindigen onze tocht met een heerlijke afdaling naar Nierstein en melden ons om half vijf bij Sternerfelserhof. De eigenaar is een bio-wijnboer met een winkel voor particuliere verkoop. We hebben een mooie kamer, drank mogen we zelf pakken in de huiskamer voor de gasten. Een enkel glas bestaat hier niet: ik moet meteen aan de fles Niersteiner Chardonnay, maar zal daar wel een hele avond voor nodig hebben. Wie weet kan ik Ad nog verleiden tot het meedrinken van een glaasje. We gaan in het dorp simpel Italiaans eten en Ad kan vanavond Man.United-Schalke zien. En als Ad vanavond naar de voetbal kijkt, ga ik proberen enkele foto's bij mijn verhaaltjes te plaatsen en nog even te hyven met mijn klein- dochter Merel.

Dit was etappe 6, afstand 81 km. Tijd 5 uur en 18 minuten, gemiddelde snelheid 15,3 Totaal 515 km.
Liefs en tot morgen Anny.