Een hoogtepunt: de Ibañeta.
Door: Ad en Anny van Straten-Damen
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
26 Mei 2010 | Spanje, Zubiri
Hallo familie, vrienden en kennissen.
Vanmorgen afscheid genomen van Henny en Hans. We gaan weer ons eigen ritme bepalen. Voordat we vertrekken bewonderen twee Franse echtparen onze Hollandse fietsen met zoveel bagage. Ze willen met de fietsers, fietsen en bagage op de foto.
Nu begint onze etappe door de Pyreneeën over de Roelandspas. De weg naar de pashoogte is 19 km. lang met klimpercentages van 7-9%.
We fietsen de eerste 8 km. (langzaam oplopend) naar Arnéqui waar Spanje begint. Daar stappen we af, maken foto's en krijgen meteen het eerste korte en steile stuk. Ik schakel naar het allerkleinste verzet en het lukt me om op de fiets te blijven zitten tot het volgende plateau. Drie kilometer verder ligt Valcarlos (Karels dal). Hier rustten de legers van Karel de Grote uit na enkele Spaanse veldslagen tegen de Moren. Het verhaal gaat, dat Karel de Grote hier het trompetgeschal van zijn aanvoerder Roeland hoorde, toen deze door de Basken werd aangevallen en verslagen bij de Pas van Roncevalles (778 n.c.)
Het beeld van Jacobus als Morendoder in de kerk van Valcarlos laten we voor wat het is. We willen in ons ritme blijven trappen en elke onderbreking kost extra energie en zorgt voor pijn in de bovenbenen.
Het is stevig aanzetten om door Valcarlos te fietsen. We hebben nu 11 km. getrapt in 5 kwartier!
Nog 17 km. te gaan.
Het weer zit mee: de zon is er, maar verdwijnt regelmatig achter de wolken, een stevig briesje komt ons regelmatig bij een bocht tegemoet en zo nu en dan rijden we in de schaduw. De eerste stop na 15 km. is noodzakelijk om even bij te tanken: koffie met koek. Een Duitser komt te voet naar boven en Ad vraagt hem naar het grote verzet, dat zijn vrouw trapte, want zij passeerde ons hevig stampend op de trappers. En dat stampen is zeer slecht voor de knieën. Het blijkt, dat beiden maar 7 versnellingen hebben.
Na de rustpauze beginnen we aan de resterende 10 km. We nemen heuse haarspeldbochten, trappen het allerkleinste verzetje, ontmoeten meerdere echtparen en na nog 2 rustpauzes bereiken we om half een de top van de Ibañeta. Hier bevindt zich een klein monument ter nagedachtenis aan Roeland de trouwe paladijn van Karel de Grote, die hier gesneuveld zou zijn.
We dalen af naar Roncevalles: een plaatsje met een historisch klooster, kloosterkerk en een vierkante kapel met arcaden (de silo van Karel de Grote). Op het terras van het restaurant eten we een hapje, lekker in het zonnetje. Daar zit een groepje van 8 Nederlanders: zij zijn vrijwilligers voor 14 dagen in de Nederlandse pelgrimsalbergue aan de overkant van de weg.
Zij vertellen, dat het op dit moment niet erg druk is.
We gaan ook nog naar het kantoortje in de poort van het klooster voor een stempel. Daarna dalen we af in het vroegere koninkrijk van Navarra om met een klim over te steken naar de Alto Mezquiriz op 922m. Weer 3 km dalen naar Erro, waar we even stoppen voor het hotelletje waar we 4 jaar geleden met Jan en Paula hebben geslapen. Hans en Henny zijn daar nu ook, maar wij rijden door, omdat we een goed klimritme hebben.
We klimmen naar Alto de Erro (3km. 7%) en suizen daarna 6 km. naar beneden richting Zubiri, waar we vanavond in de Refugio (een oude school)slapen. Met een voldaan gevoel en niet echt moe rijden we het terrein op en gaan ons klaar maken voor de avond.
Gr. Anny/Ad.
Vanmorgen afscheid genomen van Henny en Hans. We gaan weer ons eigen ritme bepalen. Voordat we vertrekken bewonderen twee Franse echtparen onze Hollandse fietsen met zoveel bagage. Ze willen met de fietsers, fietsen en bagage op de foto.
Nu begint onze etappe door de Pyreneeën over de Roelandspas. De weg naar de pashoogte is 19 km. lang met klimpercentages van 7-9%.
We fietsen de eerste 8 km. (langzaam oplopend) naar Arnéqui waar Spanje begint. Daar stappen we af, maken foto's en krijgen meteen het eerste korte en steile stuk. Ik schakel naar het allerkleinste verzet en het lukt me om op de fiets te blijven zitten tot het volgende plateau. Drie kilometer verder ligt Valcarlos (Karels dal). Hier rustten de legers van Karel de Grote uit na enkele Spaanse veldslagen tegen de Moren. Het verhaal gaat, dat Karel de Grote hier het trompetgeschal van zijn aanvoerder Roeland hoorde, toen deze door de Basken werd aangevallen en verslagen bij de Pas van Roncevalles (778 n.c.)
Het beeld van Jacobus als Morendoder in de kerk van Valcarlos laten we voor wat het is. We willen in ons ritme blijven trappen en elke onderbreking kost extra energie en zorgt voor pijn in de bovenbenen.
Het is stevig aanzetten om door Valcarlos te fietsen. We hebben nu 11 km. getrapt in 5 kwartier!
Nog 17 km. te gaan.
Het weer zit mee: de zon is er, maar verdwijnt regelmatig achter de wolken, een stevig briesje komt ons regelmatig bij een bocht tegemoet en zo nu en dan rijden we in de schaduw. De eerste stop na 15 km. is noodzakelijk om even bij te tanken: koffie met koek. Een Duitser komt te voet naar boven en Ad vraagt hem naar het grote verzet, dat zijn vrouw trapte, want zij passeerde ons hevig stampend op de trappers. En dat stampen is zeer slecht voor de knieën. Het blijkt, dat beiden maar 7 versnellingen hebben.
Na de rustpauze beginnen we aan de resterende 10 km. We nemen heuse haarspeldbochten, trappen het allerkleinste verzetje, ontmoeten meerdere echtparen en na nog 2 rustpauzes bereiken we om half een de top van de Ibañeta. Hier bevindt zich een klein monument ter nagedachtenis aan Roeland de trouwe paladijn van Karel de Grote, die hier gesneuveld zou zijn.
We dalen af naar Roncevalles: een plaatsje met een historisch klooster, kloosterkerk en een vierkante kapel met arcaden (de silo van Karel de Grote). Op het terras van het restaurant eten we een hapje, lekker in het zonnetje. Daar zit een groepje van 8 Nederlanders: zij zijn vrijwilligers voor 14 dagen in de Nederlandse pelgrimsalbergue aan de overkant van de weg.
Zij vertellen, dat het op dit moment niet erg druk is.
We gaan ook nog naar het kantoortje in de poort van het klooster voor een stempel. Daarna dalen we af in het vroegere koninkrijk van Navarra om met een klim over te steken naar de Alto Mezquiriz op 922m. Weer 3 km dalen naar Erro, waar we even stoppen voor het hotelletje waar we 4 jaar geleden met Jan en Paula hebben geslapen. Hans en Henny zijn daar nu ook, maar wij rijden door, omdat we een goed klimritme hebben.
We klimmen naar Alto de Erro (3km. 7%) en suizen daarna 6 km. naar beneden richting Zubiri, waar we vanavond in de Refugio (een oude school)slapen. Met een voldaan gevoel en niet echt moe rijden we het terrein op en gaan ons klaar maken voor de avond.
Gr. Anny/Ad.
-
26 Mei 2010 - 16:16
Paula En Jan:
Geweldig hoor wat jullie gedaan hebeben. Het lijkt bijna een makkie voor jou Anny, het gaat je goed af zeg. Heel knap voor allebei.
succes verder, liefs xxx -
26 Mei 2010 - 16:45
Jetty Blijdenstein:
Hallo vrienden,
het wordt afgezaagd, maar wat zijn jullie toch moedige mensen. Jullie moeten onderhand wel kilo's zijn afgevallen van al dat klimmen en trappen. Maar, jullie zijn in het Spaanse land en het einde begint toch al meer in zicht te komen. En dat je ook nog de moed hebt om elke avond deze mails te sturen, dat vind ik al een prestatie op zich! Ik wens jullie voor straks buenas noches en morgen gezond weer op en verder.
Liefs,
J E T -
26 Mei 2010 - 19:57
Henk Bond:
Het water loopt me uit de mond als ik de beschrijving van de klim op de Ibañeta lees;want daar kwamen we 2 jaar geleden uit de mist met beslagen bril elkaar op 300 meter van de top tegen;blij,dat het weer nu wat beter is.hier heeft de temperatuur weer een stap van 10 graden teruggemaakt;dus weer fietsen met de jas aan.Komen jullie nog door Pamplona,dat ook nog vol herinneringen ligt? -
26 Mei 2010 - 22:32
Koos:
Übermenschen zijn jullie
om die vreselijke heuvels te trotseren.Je ziet de mening van mijn fietsmaatje Henk over dit soort klauterpartijen verschilt ernstig van de mijne.
Denemarken heeft ook haar hoogteverschillen,maar die lijken meer op die van Z.Limburg en dat is mij toch meer vertrouwd.
Op richting Pamplona alwaar Henk zijn bijzondere herinneringen aan heeft.Proficiat en geniet na van deze gedenkwaardige dag. Groet en dikke kus van mij -
27 Mei 2010 - 16:07
Geert & Mieke:
Hoi Ad & Annie,
Die zit in de knip; de zo gevreesde Ibanieta pas. Niet forceren, eigen tempo rijden, op tijd rusten en eten en drinken. Het resultaat mag er zijn. Nu nog een kuitenbijter, de Cruz de Ferro en santiago lonkt. Veel sterkte verder.
Groeten,
Geert & Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
