Wat een bagger vandaag.
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
28 April 2019 | Frankrijk, Charleville-Mézières
Lieve familie, vrienden, kennissen en volgers.
Deze morgen om zeven uur opgestaan en ik heb gelijk het gordijn geopend in de hoop, dat de zon al te zien was. Ijdele hoop echter. Vanuit onze hotelkamer drie hoog hing er een grauwe sluier over het centrum van de stad en ook tot zover ik kon kijken. Ik blijf positief en zeg tegen Ad, dat dit zo voorbij is. Die doet de voorspelling: “ ik denk, dat het zo de hele dag blijft!”. Dat had hij niet moeten doen.
De stad uitrijden via Place Ducale m.b.v. iPhone lukt maar gedeeltelijk. Ik herken nog het pleintje waar we met de fam. Van Baal naar het verhaal/poppenspel van de vier Heemskinderen en het ros Beyaart hebben zitten kijken. Ook de bewegwijzering naar Musee Rimbaud kom ik tegen. Dat heb ik toen met John bezocht. Daar hadden we gisteravond na zo ‘n dag fietsen in de regen met af en toe zon geen puf meer voor om het spel in de klokkentoren te bezoeken of iets anders te ondernemen. Laat het een mooie herinnering aan een fijne vakantie van toen blijven.
Het wordt toch weer even puzzelen, maar uiteindelijk vinden we het pad naast de Maas.
De eerste druppels vallen al, het is koud, nog weinig wind en geen zon te bekennen. Na Charleville-Mézières fietsen we door een een aangenaam wisselend landschap van meertjes, glooiende akkers, beboste valleien en Al heel snel trekken we de regenbroek aan en bekleden we de helm met anti-lek hoesje. De tocht meandert weer mooi mee met de Maas tot in Sedan. Het regent voortdurend en koffie drinken we na 35 km. staande onder de grote brug van Sedan. Daar worden we beiden niet vrolijk van en stiekem hopen we op beter weer. Het blijft echter grauw, regenachtig met wind op kop. Want die is nu ook weer present. Tien km. na Sedan houdt het fietspad op bij Remilly en we moeten het doen met de navigatie en kleine landweggetjes.
Dat hebben we weer geweten. Het boekje vermeldt toekomstig fietspad eind 2018 gereed. Wij volgen trouw en rijden een keienpad in, dat alles vraagt van onze stuurkunst: keien, gaten en diepe plassen ontwijken. Soms moeten we zelfs een stukje lopen om overeind te blijven. We zijn wel wat gewend, maar dit pad is bar en boos. We komen tot de conclusie, dat het beloofde nieuwe pad er nog niet ligt en baggeren we dus verder in de hoop op de goede weg uit te komen. Eindelijk bereiken we het dorpje Mairy, dat op de kaart helemaal buiten de route ligt. En nu? Google Maps raadplegen, vragen om dan uiteindelijk op een D-weg richting Mouzon te komen. En het regent nog steeds. We gaan op zoek naar een eetgelegenheid, maar die vinden we aan deze route nergens. Na 70 km. rijden we in Yonck langs een soort wachthuisje om droog uit de voorraadtas te kunnen lunchen.
Daarna, nog steeds regen, fietsen we richting Pouilly sur Meuse, Cesse en Sternay. Hier is een prachtig biermuseum, dat je eigenlijk moet bezoeken. We laten het museum voor wat het is, want we zijn ook voortdurend aan het stoeien met de digitale kaart. Soms loopt de rode lijn door de Maas zelf of moeten we een zijweggetje nemen, dat er niet is. De ene keer hebben we
de navigatie nodig, dan weer het boekje en soms komen we ook nog de bewegwijzering van de Maasroute tegen. Veel oponthoud.
We rijden door het boerenland van Lotharingen met grijze dorpjes, eindeloze koolzaadvelden, nog kale akkkers. Dit gebied is al eeuwenlang het slagveld van Europa. La Lorraine au coeur de l’Europe, het slagveld waar weer eens oorlog moest worden uitgevochten tussen de Fransen en Duitsers.
Er lijkt geen einde aan deze slingerende weg te komen. En nog steeds regent het. We houden de moed er in. Eens komt het eind in zicht. En dan een tien kilometer voor Dun sur Meuse houdt het op met regenen en verschijnt onze vriend de zon. We rijden droog het parkeerterrein van ons hotel Le rale des Genets op. Sodeju, twee uur te vroeg, de zaak gaat pas open om vijf uur. En Ad wist dat! Dan maar naar het centrum en in een cafeetje ons opwarmen met twee koppen warme chocomel. Toch eind goed, al goed. Aardige gastvrouw en gastheer van het motel, geen gesjouw met tassen, prima kamer en douche en om zeven uur naar het Siciliaanse restaurant voor een heerlijke pasta. En nu si het droog. Morgen zien we weer wel hoe de toestand van het weer is. Welterusten voor iedereen. Wij slapen als een roos na 105 km. Liefs Anny/Ad.
Deze morgen om zeven uur opgestaan en ik heb gelijk het gordijn geopend in de hoop, dat de zon al te zien was. Ijdele hoop echter. Vanuit onze hotelkamer drie hoog hing er een grauwe sluier over het centrum van de stad en ook tot zover ik kon kijken. Ik blijf positief en zeg tegen Ad, dat dit zo voorbij is. Die doet de voorspelling: “ ik denk, dat het zo de hele dag blijft!”. Dat had hij niet moeten doen.
De stad uitrijden via Place Ducale m.b.v. iPhone lukt maar gedeeltelijk. Ik herken nog het pleintje waar we met de fam. Van Baal naar het verhaal/poppenspel van de vier Heemskinderen en het ros Beyaart hebben zitten kijken. Ook de bewegwijzering naar Musee Rimbaud kom ik tegen. Dat heb ik toen met John bezocht. Daar hadden we gisteravond na zo ‘n dag fietsen in de regen met af en toe zon geen puf meer voor om het spel in de klokkentoren te bezoeken of iets anders te ondernemen. Laat het een mooie herinnering aan een fijne vakantie van toen blijven.
Het wordt toch weer even puzzelen, maar uiteindelijk vinden we het pad naast de Maas.
De eerste druppels vallen al, het is koud, nog weinig wind en geen zon te bekennen. Na Charleville-Mézières fietsen we door een een aangenaam wisselend landschap van meertjes, glooiende akkers, beboste valleien en Al heel snel trekken we de regenbroek aan en bekleden we de helm met anti-lek hoesje. De tocht meandert weer mooi mee met de Maas tot in Sedan. Het regent voortdurend en koffie drinken we na 35 km. staande onder de grote brug van Sedan. Daar worden we beiden niet vrolijk van en stiekem hopen we op beter weer. Het blijft echter grauw, regenachtig met wind op kop. Want die is nu ook weer present. Tien km. na Sedan houdt het fietspad op bij Remilly en we moeten het doen met de navigatie en kleine landweggetjes.
Dat hebben we weer geweten. Het boekje vermeldt toekomstig fietspad eind 2018 gereed. Wij volgen trouw en rijden een keienpad in, dat alles vraagt van onze stuurkunst: keien, gaten en diepe plassen ontwijken. Soms moeten we zelfs een stukje lopen om overeind te blijven. We zijn wel wat gewend, maar dit pad is bar en boos. We komen tot de conclusie, dat het beloofde nieuwe pad er nog niet ligt en baggeren we dus verder in de hoop op de goede weg uit te komen. Eindelijk bereiken we het dorpje Mairy, dat op de kaart helemaal buiten de route ligt. En nu? Google Maps raadplegen, vragen om dan uiteindelijk op een D-weg richting Mouzon te komen. En het regent nog steeds. We gaan op zoek naar een eetgelegenheid, maar die vinden we aan deze route nergens. Na 70 km. rijden we in Yonck langs een soort wachthuisje om droog uit de voorraadtas te kunnen lunchen.
Daarna, nog steeds regen, fietsen we richting Pouilly sur Meuse, Cesse en Sternay. Hier is een prachtig biermuseum, dat je eigenlijk moet bezoeken. We laten het museum voor wat het is, want we zijn ook voortdurend aan het stoeien met de digitale kaart. Soms loopt de rode lijn door de Maas zelf of moeten we een zijweggetje nemen, dat er niet is. De ene keer hebben we
de navigatie nodig, dan weer het boekje en soms komen we ook nog de bewegwijzering van de Maasroute tegen. Veel oponthoud.
We rijden door het boerenland van Lotharingen met grijze dorpjes, eindeloze koolzaadvelden, nog kale akkkers. Dit gebied is al eeuwenlang het slagveld van Europa. La Lorraine au coeur de l’Europe, het slagveld waar weer eens oorlog moest worden uitgevochten tussen de Fransen en Duitsers.
Er lijkt geen einde aan deze slingerende weg te komen. En nog steeds regent het. We houden de moed er in. Eens komt het eind in zicht. En dan een tien kilometer voor Dun sur Meuse houdt het op met regenen en verschijnt onze vriend de zon. We rijden droog het parkeerterrein van ons hotel Le rale des Genets op. Sodeju, twee uur te vroeg, de zaak gaat pas open om vijf uur. En Ad wist dat! Dan maar naar het centrum en in een cafeetje ons opwarmen met twee koppen warme chocomel. Toch eind goed, al goed. Aardige gastvrouw en gastheer van het motel, geen gesjouw met tassen, prima kamer en douche en om zeven uur naar het Siciliaanse restaurant voor een heerlijke pasta. En nu si het droog. Morgen zien we weer wel hoe de toestand van het weer is. Welterusten voor iedereen. Wij slapen als een roos na 105 km. Liefs Anny/Ad.
-
28 April 2019 - 19:07
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
ik ga het vandaag kort houden, want ik ben sprakeloos over zoveel ellende. En ik kan er met mijn pet niet bij dat jullie de moed er in houden. Dit is echt doffe ellende. Ik kan weer niets anders doen dan jullie toch weer succes wensen en spreek de hoop uit dat het echt beter weer wordt. Tot de volgende mail.
Liefs en groetjes,
J E T -
28 April 2019 - 20:31
Geert Siebers:
Hoi Ad & Annie, jullie zouden inmiddels met al die fietserservaring moeten weten dat de Fransen erg optimistisch zijn. Dat geldt ook voor hun planningen van bruggen, wegen en in jullie geval van fietspaden. Ik heb ‘n keer het omgekeerde meegemaakt; ‘n fietspad zou pas voorzien worden van een nieuwe laag asfalt 1 jaar nadat ik er met de fiets over reed. Misschien hebben ze in de planning jullie fietspad verwisselt met het pad in de buurt van Dun-sur-Meuse waar ik destijds over reed. Ik zal straks voor ik naar bed ga nog even ‘n regendans opvoeren om jullie van wat meer zonneschijn te laten genieten. Geert & Mieke -
29 April 2019 - 08:05
Henny Damen:
Ach ach ach wat een bagger allemaal.
Hier schijnt de zon en hoop dat voor jullie ook en...de wind in de rug.
Gewoon karren.Dat kunnen jullie dat hebben jullie al bewezen.
Veel succes en geniet van jullie tocht maar dat doen jullie wel.
Groetjes ook van Nic
Henny -
29 April 2019 - 10:15
Clara De Jager:
Petje af! Chapeau! Ziehe den Hut! I tip my hat! ... voor jullie moed, doorzettingsvermogen, optimisme en sportiviteit onder deze barre omstandigheden. Voor mij was het al klaar geweest na de 25e, de dag vol verrassingen. Toen stonden jullie immers letterlijk in de bagger! Gelukkig dat jullie zo’n goed team zijn. Natuurlijk gaan jullie deze klus samen klaren. Ik ben benieuwd of jullie vandaag droog zijn gebleven en ik hoop dat jullie een fijne dag hebben gehad! Ik kijk uit naar de volgende aflevering.
Veel liefs,
Clara -
29 April 2019 - 11:00
Marianne:
Wat kunnen warme chocolademelk en een heerlijke warme douche toch geweldig fijn zijn na zo'n dag.!liefs! Marianne -
29 April 2019 - 11:53
Wim En Nell:
Lieve Anny en Ad. Wij hebben grote bewondering voor jullie maar we steken een kaarsje aan voor betere wegen en beter weer voor jullie. Lieve groetjes Wim en Nell -
29 April 2019 - 13:20
Jan Martens:
Nou, Anny en Ad, het zit niet mee, het enige verschil met een militaire oefening is, dat er nog niet geschoten is. Maar ga er maar van uit hoe zuidelijker je komt, des te warmer het wordt. Misschien wel niet droger, maar dan verdampt in ieder geval de regen sneller. Je moet maar denken , de opwarming van de aarde zet gewoon door.
Succes en sterkte en hopen dat het weer en de duidelijkheid van de route beter wordt.
groeten
Jan Martens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
