Van de hel naar de hemel gepromoveerd.
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
29 April 2019 | Frankrijk, Charleville-Mézières
Goede avond alle volgers.
Jawel hoor, Ad is al weer wakker om kwart voor zeven. Met een slaperig hoofd vraag ik wat voor weer het is? Zijn antwoord: net als twee jaar geleden. Ik kijk heel verbaasd, begrijp hem niet! Hoe zo? Twee jaar geleden zijn we hier in de mist vertrokken. Ik weet er niets meer van. Voor mij zal het niet belangrijk geweest zijn.
We zijn de enige gasten in het motel en na een goed ontbijt en een au revoir naar de gastvrouw/gastheer vertrekken we warm aangekleed richting centrum Dun sur Meuse. Bij de boulangier nog een stokbroodje gekocht voor de picknick om daarna onze weg te vervolgen: ik volgens de digitale route en Ad volgens het boekje van Benjaminse. Zo checken we steeds of het klopt. Afspraak: We rijden geen enkel vreemd pad meer in. Vandaag volgen we de D-wegen richting Mihiel.
We fietsen in een klein wereldje, hebben een zicht van 50 meter, zien zo weinig van het landschap. Een klim zien we niet aankomen, maar voelen die wel en dan wordt er geschakeld naar Tour en soms zelfs naar turbo. Het is erg fris en vochtig door de mist. Misschien is de mist wel het vagevuur na de hel van gisteren en zijn we op weg naar de hemel. Vol verwachting klopt ons hart. Na dertig kilometer gaat de “hemel” open en de zon begint met moeder aarde en ons op te warmen. We knappen er van op en het fietsen is weer als vanouds een aangename bezigheid.
We fietsen door het gebied van de eerst Wereldoorlog, waar heftig is gestreden. De stad Verdun hebben de Fransen met man en macht verdedigd en zijn daar dank zij vele tienduizenden doden en gewonden daar in geslaagd. We komen langs het totaal verwoeste dorp Cumieres-Le-Mort-Homme, dat nooit meer is opgebouwd.
In Verdun is het koffietijd in het zonnetje aan de voet van de Porte Chaussée. Verdun hebben we in een grijs verleden met John, Lia en de kids al eens bezocht. Wij zijn er in 2014 ook weer geweest tijdens de route van de Grande Guerre. Vooral het ritje door ondergrondse Citadel laat duidelijk de geschiedenis zien van Verdun tijdens de Grande Guerre. Indrukwekkend en onbegrijpelijk.
We vervolgen onze route via de D 34 naar Mihiel langs eindeloze koolzaadvelden en nog kale akkers die nu dampen van de warmte. Eigenlijk een beetje saai, maar toch ook mooi. Aan de muur van een oud kerkhof vinden we een bankje en lunchen we in een zeer stille omgeving. Blaadjes hoor je ritselen en de vogels zingen hun hoogste lied. We worden er zelf stil van. Om twee uur rijden we Mihiel binnen. Bij de Aldi en de Lidl en ga ik op zoek naar poetsdoeken voor Ad. Hij wil de “grijze” fietsen weer helder zwart hebben. Ga je gang als je daar zin in hebt.
Ons hotel la Gare hebben we snel gevonden. Vroeger was dit een station, nu omgebouwd tot een hotel, wat je nog kunt zien aan de buitenkant. Netjes, schoon en een ruime kamer p de begane grond. Geen gesjouw met tassen. En nog steeds zijn we in de “hemel”
Vandaag 81 km. Gefietst met een gemiddelde van 20,1 en een reistijd van 4 uur. Morgen wacht ons een pittige dag van 100 km. Tot morgen. Liefs Anny.
Jawel hoor, Ad is al weer wakker om kwart voor zeven. Met een slaperig hoofd vraag ik wat voor weer het is? Zijn antwoord: net als twee jaar geleden. Ik kijk heel verbaasd, begrijp hem niet! Hoe zo? Twee jaar geleden zijn we hier in de mist vertrokken. Ik weet er niets meer van. Voor mij zal het niet belangrijk geweest zijn.
We zijn de enige gasten in het motel en na een goed ontbijt en een au revoir naar de gastvrouw/gastheer vertrekken we warm aangekleed richting centrum Dun sur Meuse. Bij de boulangier nog een stokbroodje gekocht voor de picknick om daarna onze weg te vervolgen: ik volgens de digitale route en Ad volgens het boekje van Benjaminse. Zo checken we steeds of het klopt. Afspraak: We rijden geen enkel vreemd pad meer in. Vandaag volgen we de D-wegen richting Mihiel.
We fietsen in een klein wereldje, hebben een zicht van 50 meter, zien zo weinig van het landschap. Een klim zien we niet aankomen, maar voelen die wel en dan wordt er geschakeld naar Tour en soms zelfs naar turbo. Het is erg fris en vochtig door de mist. Misschien is de mist wel het vagevuur na de hel van gisteren en zijn we op weg naar de hemel. Vol verwachting klopt ons hart. Na dertig kilometer gaat de “hemel” open en de zon begint met moeder aarde en ons op te warmen. We knappen er van op en het fietsen is weer als vanouds een aangename bezigheid.
We fietsen door het gebied van de eerst Wereldoorlog, waar heftig is gestreden. De stad Verdun hebben de Fransen met man en macht verdedigd en zijn daar dank zij vele tienduizenden doden en gewonden daar in geslaagd. We komen langs het totaal verwoeste dorp Cumieres-Le-Mort-Homme, dat nooit meer is opgebouwd.
In Verdun is het koffietijd in het zonnetje aan de voet van de Porte Chaussée. Verdun hebben we in een grijs verleden met John, Lia en de kids al eens bezocht. Wij zijn er in 2014 ook weer geweest tijdens de route van de Grande Guerre. Vooral het ritje door ondergrondse Citadel laat duidelijk de geschiedenis zien van Verdun tijdens de Grande Guerre. Indrukwekkend en onbegrijpelijk.
We vervolgen onze route via de D 34 naar Mihiel langs eindeloze koolzaadvelden en nog kale akkers die nu dampen van de warmte. Eigenlijk een beetje saai, maar toch ook mooi. Aan de muur van een oud kerkhof vinden we een bankje en lunchen we in een zeer stille omgeving. Blaadjes hoor je ritselen en de vogels zingen hun hoogste lied. We worden er zelf stil van. Om twee uur rijden we Mihiel binnen. Bij de Aldi en de Lidl en ga ik op zoek naar poetsdoeken voor Ad. Hij wil de “grijze” fietsen weer helder zwart hebben. Ga je gang als je daar zin in hebt.
Ons hotel la Gare hebben we snel gevonden. Vroeger was dit een station, nu omgebouwd tot een hotel, wat je nog kunt zien aan de buitenkant. Netjes, schoon en een ruime kamer p de begane grond. Geen gesjouw met tassen. En nog steeds zijn we in de “hemel”
Vandaag 81 km. Gefietst met een gemiddelde van 20,1 en een reistijd van 4 uur. Morgen wacht ons een pittige dag van 100 km. Tot morgen. Liefs Anny.
-
29 April 2019 - 17:28
Marianne:
Ja,dit gaat de goede kant op! Zo moeten we het hebben! Het zonnetje.
Fijn hoor, dat jullie weer kunnen genieten.
Morgen ook weer een fijne dag .
Veel liefs! Walter en Marianne -
29 April 2019 - 17:32
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
je kunt je niet voorstellen hoe blij ik ben dat jullie eindelijk na 6 dagen "De Hel Van De Pin" mooi weer hebben. In gedachten hoorde ik jullie al zingen: "Och was ik maar bij moeder thuis gebleven", maar de weergoden zijn met jullie. En dan heeft Ad ook nog zin om de fietsen te gaan poetsen. Gelukkig hebben jullie nu een kamer op de begane grond, dan hoef je niks meer naar boven te sjouwen. Ik wens jullie weer een goede nachtrust in Hotel de la Gare en morgen gezond weer op en natuurlijk weer in ieder geval droog weer. Nog veel fietsplezier en alweer tot het volgende bericht.
Liefs en groetjes,
J E T -
29 April 2019 - 19:19
Henny Damen:
Haa fijn Ad en Anny.Fietsen in het zonnetje is toch aangenamer.
En dan morgen ook nog op een gepoetste fiets.Alles blinkt weer.
Zonnige voortzetting.
Groetjes Nic en Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
