De bron van de Maas

Goede avond allemaal.

Een mei, dag van de arbeid en voor de Fransen een vrije dag. Het hotel begint dan ook pas om acht uur met het ontbijt. We ontmoeten de twee broers uit Lisse. Zij zijn via Parijs met de trein naar Langres gegaan en van daaruit naar de bron. Zij volgen de route in omgekeerde richting. De fietser die we gisteravond in het hotel zagen vertelt, dat hij gisteren 10 uur op de fiets had gezeten. Hij was heel vaak verkeerd gereden, veel tijd verloren en vond de routebeschrijving. (Hij rijdt de route heen en terug, is gestart in Roermond.)
Wij vertrekken weer in een kleine wereld, zijn vlot Neufchateau uit. Na een uurtje is de mist verdwenen en worden de heuvels zichtbaar. Ze zien geel van het koolzaad. Het is regelmatig heuvel op en heuvel af: met onze ebike op sport of turbo fietsen we zingend naar boven. Dorpjes waar we doorheen rijden lijken bijna onbewoonbaar. Heel veel huizen zien er vervallen en leegstaand uit. Een enkele boerderij zal hier nog een bestaansmogelijkheid hebben.
We zien geen bakker, kruidenier, barretje/café. Als je op deze weg geen “ijzeren voorraad” in je tas hebt, moet je maar hopen, dat je geen last krijgt van hongerklop. Enkele dorpen die we passeren zijn:Pompierre, Nijon, Graffigny, Malaincourt -sur-Meuse,Bassoncourt, Pouily-en-Basssigny. Dit is het laatste dorpje voor de bron. Na zestig kilometer bereiken we de Source de Meuse en zoals elke rivier begint met een piepklein stroompje, zo ziet ook het beginpunt van de Maas er uit. Een muurtje achter de bron met tekst erop is het enige kenmerk.
Wij hebben ons doel bereikt. Het is tijd voor de lunch: kopje bouillon, half stokbrood moet als beleg kaas en jam en een yoghurtje na.
Nu naar Bourbonne-les-Bains ( een klein kuuroord voor reumatische klachten) door de bossen met een heerlijke daling.
Het hotel Herard in de hoofdstraat vinden we vlot. We hebben vandaag een prachtige tocht gehad, genoten van de natuur en van het samen onderweg zijn. Vanavond de route voor morgen bekeken en mocht het boekje ons in de steek laten dan heb ik altijd nog Google Maps. Gr. En welterusten Anny.