Hoe warm het was en hoe steil....
Door: Ad en Anny van Straten-Damen
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
18 Mei 2010 | Frankrijk, Rocamadour
Lieve vrienden.
Gisteravond troffen we in het restaurantje aan de overkant van onze gîte een Nederlandse kok(eigenaar) Hij wilde voor ons een heerlijke pastamaaltijd maken en is daar bijzonder goed in geslaagd. Tijdens de maaltijd maakte hij een praatje en wat blijkt: hij komt uit Princenhage en kende de fam. Beekers, zijn naam: Farla en was in het Haagje kok geweest.
Vandaag vertrekken we met een lekker zonnetje en al snel rijden we in de korte mouwen. Ad heeft rekening gehouden met de zwaarte van de route en met de tijd om in Rocamadour de zwarte Madonna te bezoeken. Vanaf het pleintje van Turenne is het 1 km. klimmen naar het dorpje Hôpital. Ik ga meteen lopen vanwege de steile helling en Ad doet mee uit solidariteit. Na 25 m. krijg ik alle gelijk van de wereld: " Niet te fietsen" wordt er geroepen. Na zwoegen, zweten en duwen komen we boven. Een prachtig uitzicht over Turenne en omgeving is de beloning. Het heeft me wel veel energie gekost.
De komende 10 km. betaal ik daarvoor de prijs: pijn in de bovenbenen. Na mooie afdalingen volgt een klim van 2 km. naar het kalksteenplateau van Martel. Daar drinken we koffie en Ad heeft al snel contact met een Fransman, die vol bewondering naar zijn fiets kijkt. Na Martel krijgen we een mooie afdaling naar het dal van de Dordogne. Er heerst een bijna subtropisch klimaat met veel kruiden in het gras. Het is in dit dal, dat de schrijfster Jean Auel in deel 4 van De Aardkinderen Jondolar met Aila terug laat keren naar zijn volk. Bij l'Hospitalêt, nog 1 km. voor Rocamadour, worden we geconfronteerd met druk autoverkeer en toeristisch gewoel. We zien nu Rocamadour geplakt liggen tegen de rotswand. Voor ons is het een heel bijzondere ervaring: 32 jaar geleden waren we hier ook met onze twee kinderen en de fam. van Baal. Het verhaal van de legende omtrent het zwaard van Roeland maakte toen veel indruk op de kids. Vandaag vergeten we naar het zwaard te zoeken, wel bezoeken we de kapel met de beroemde Vierge Noire. Morgen starten we met klimmen (het went nooit) en het wordt echt niet gemakkelijker door het vele doen. Gr. van Anny en Ad.
Gisteravond troffen we in het restaurantje aan de overkant van onze gîte een Nederlandse kok(eigenaar) Hij wilde voor ons een heerlijke pastamaaltijd maken en is daar bijzonder goed in geslaagd. Tijdens de maaltijd maakte hij een praatje en wat blijkt: hij komt uit Princenhage en kende de fam. Beekers, zijn naam: Farla en was in het Haagje kok geweest.
Vandaag vertrekken we met een lekker zonnetje en al snel rijden we in de korte mouwen. Ad heeft rekening gehouden met de zwaarte van de route en met de tijd om in Rocamadour de zwarte Madonna te bezoeken. Vanaf het pleintje van Turenne is het 1 km. klimmen naar het dorpje Hôpital. Ik ga meteen lopen vanwege de steile helling en Ad doet mee uit solidariteit. Na 25 m. krijg ik alle gelijk van de wereld: " Niet te fietsen" wordt er geroepen. Na zwoegen, zweten en duwen komen we boven. Een prachtig uitzicht over Turenne en omgeving is de beloning. Het heeft me wel veel energie gekost.
De komende 10 km. betaal ik daarvoor de prijs: pijn in de bovenbenen. Na mooie afdalingen volgt een klim van 2 km. naar het kalksteenplateau van Martel. Daar drinken we koffie en Ad heeft al snel contact met een Fransman, die vol bewondering naar zijn fiets kijkt. Na Martel krijgen we een mooie afdaling naar het dal van de Dordogne. Er heerst een bijna subtropisch klimaat met veel kruiden in het gras. Het is in dit dal, dat de schrijfster Jean Auel in deel 4 van De Aardkinderen Jondolar met Aila terug laat keren naar zijn volk. Bij l'Hospitalêt, nog 1 km. voor Rocamadour, worden we geconfronteerd met druk autoverkeer en toeristisch gewoel. We zien nu Rocamadour geplakt liggen tegen de rotswand. Voor ons is het een heel bijzondere ervaring: 32 jaar geleden waren we hier ook met onze twee kinderen en de fam. van Baal. Het verhaal van de legende omtrent het zwaard van Roeland maakte toen veel indruk op de kids. Vandaag vergeten we naar het zwaard te zoeken, wel bezoeken we de kapel met de beroemde Vierge Noire. Morgen starten we met klimmen (het went nooit) en het wordt echt niet gemakkelijker door het vele doen. Gr. van Anny en Ad.
-
19 Mei 2010 - 21:02
Jetty Blijdenstein:
Hallo vrienden,
gelukkig hebben jullie nu goed weer, maar het fietsen wordt er niet gemakkelijker op zo te lezen. Hopelijk gaat de pijn in je benen snel over Anny. Ik kreeg vorig jaar van Theo en Carola een eierdopje uit Rocamadour, zij zaten daar in een stacaravan. Alweer veel succes voor de volgende ronde!
Liefs,
J E T -
19 Mei 2010 - 22:09
Henk Bond:
Ja,bij mij loopt het water uit de mond bij het lezen van al die klim(metjes)en die nog steeds noordenwind ,die in jullie geval gunstig is,maar voor ons die juist naar het noorden gaan,ongunstig,maar ja ter compensatie van het niet mogen klimmen zullen we maar zeggen.hier gaat het richting 20 graden,ik hoop bij jullie ook.Zondag hebben koos en ik een laatste oefendag.We ontmoeten elkaar halverwege,dwz in Den Bosch en maken een rondje en planning voor onze tocht.groeten en dikke kus -
20 Mei 2010 - 08:28
Marijke En Klaas:
Leuk dat jullie in onze oude streek zitten en van dat subtropische en kruidengeur weet ik alles af. Veel genot verder.Liefs, Marijke -
21 Mei 2010 - 11:41
Waklter En Marianne:
We zien Rocamadour voor ons. Ligt daar prachtig he. Maar wat een klimmen! Fijn, dat jullie nu beter weer hebben. Wij op het ogenblik ook. Veel sterkte en houd de benen goed. Liefs! W en M -
21 Mei 2010 - 23:02
Geert & Mieke:
Hoi Ad & Annie,
Gelukkig is het weer flink opgeklaard; niet dat de beklimmingen er gemakkelijker van worden maar het helpt wel voor 't humeur.
Drie jaar geleden hing 't zwaard nog echt in de rotsen. Het was toen echter ook al flink verroest dus wie weet is het helemaal naar beneden gevallen.
Groeten,
Geert & Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
