Een eindeloze rit door de duinen
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
07 Juni 2021 | Nederland, Schoorl
Goedenavond allemaal.
Deze morgen slapen we uit tot acht uur en dat valt niet mee voor Ad om zo lang te blijven sluimeren.
Om half negen staat een goed ontbijt klaar in de woonkamer van onze gastvrouw. Haar huis heet “De vier Heemskinderen”: ze heet mevr. Van Heemskerk en heeft vier kinderen met elf kleinkinderen. Leuk bedacht. Alle lof voor haar als gastvrouw van VodF.
We starten op de Boulevard van Noordwijk en vervolgen onze tocht waar we gisteren zijn gestopt.
Het is prachtig weer, de wind is nog matig, maar we weten dat die in de loop van de dag aanwakkert. We rijden via Noordwijkerhout door de Amsterdamse waterleidingsduinen waar Rijnwater tot drinkwater wordt gezuiverd. Liep de tocht vroeger langs Het circuit van Zandvoort, nu brengt de route ons met een bocht om Zandvoort naar de Kennemerduinenen: het Nationaal Park Zuid- Kennemerland. Helaas zien we de ruïne van het middeleeuwse kasteel Brederode niet. We kennen de geschiedenis omdat we in de vijfde klas een leesboekje Pim,Frits en Ida van Godfried Bomans over een van de laatste nazaten van de Bredero’s in de ruïne van het kasteel hadden.
En nog steeds duinen en nog eens duinen met kleine klimmetjes, prachtige vegetatie en veel vals plat. Soms lijkt het wel of we in Spanje fietsen.
We fietsen langs Haarlem, Overveen en Bloemendaal waar we niets van merken. Wel veel bos en duin.
Een leuke onderbreking is de pont bij Velzen Zuid naar Velzen Noord. We raken even Beverwijk om daarna weer de duinen in te duiken van Wijk aan Zee, via Egmond , Bergen aan zee tot aan Schoorl. Vooral de Schoorlse duinen zijn indrukwekkend met heel veel zandverstuivingen. We moeten er zelfs afstappen om door het mulle zand naar boven te lopen. Dat is duwen en nog eens duwen.
We ontmoeten op dat zanderige pad vier Duitse toeristen uit Düsseldorf, die belangstellend vragen waar onze reis heengaat. Daar ontdekken we een heel apart straatnaambordje : Blijdensteinstraat. We kunnen onze ogen niet geloven. Dit is een foto waard voor mijn vriendin Jetty Blijdenstein.
De laatste loodjes wegen het zwaarst, dat geldt zeker voor de laatste 10 km. (Ik kan geen duin meer zien.)
Na 80 km. staan we eindelijk voor onze slaapplaats in Schoorl.
Een pilsje en een warme douche geven ons nieuwe energie voor morgen. Dan steken we over naar Texel.
Fijne avond allemaal. Gr. Van Ad en mij.
Deze morgen slapen we uit tot acht uur en dat valt niet mee voor Ad om zo lang te blijven sluimeren.
Om half negen staat een goed ontbijt klaar in de woonkamer van onze gastvrouw. Haar huis heet “De vier Heemskinderen”: ze heet mevr. Van Heemskerk en heeft vier kinderen met elf kleinkinderen. Leuk bedacht. Alle lof voor haar als gastvrouw van VodF.
We starten op de Boulevard van Noordwijk en vervolgen onze tocht waar we gisteren zijn gestopt.
Het is prachtig weer, de wind is nog matig, maar we weten dat die in de loop van de dag aanwakkert. We rijden via Noordwijkerhout door de Amsterdamse waterleidingsduinen waar Rijnwater tot drinkwater wordt gezuiverd. Liep de tocht vroeger langs Het circuit van Zandvoort, nu brengt de route ons met een bocht om Zandvoort naar de Kennemerduinenen: het Nationaal Park Zuid- Kennemerland. Helaas zien we de ruïne van het middeleeuwse kasteel Brederode niet. We kennen de geschiedenis omdat we in de vijfde klas een leesboekje Pim,Frits en Ida van Godfried Bomans over een van de laatste nazaten van de Bredero’s in de ruïne van het kasteel hadden.
En nog steeds duinen en nog eens duinen met kleine klimmetjes, prachtige vegetatie en veel vals plat. Soms lijkt het wel of we in Spanje fietsen.
We fietsen langs Haarlem, Overveen en Bloemendaal waar we niets van merken. Wel veel bos en duin.
Een leuke onderbreking is de pont bij Velzen Zuid naar Velzen Noord. We raken even Beverwijk om daarna weer de duinen in te duiken van Wijk aan Zee, via Egmond , Bergen aan zee tot aan Schoorl. Vooral de Schoorlse duinen zijn indrukwekkend met heel veel zandverstuivingen. We moeten er zelfs afstappen om door het mulle zand naar boven te lopen. Dat is duwen en nog eens duwen.
We ontmoeten op dat zanderige pad vier Duitse toeristen uit Düsseldorf, die belangstellend vragen waar onze reis heengaat. Daar ontdekken we een heel apart straatnaambordje : Blijdensteinstraat. We kunnen onze ogen niet geloven. Dit is een foto waard voor mijn vriendin Jetty Blijdenstein.
De laatste loodjes wegen het zwaarst, dat geldt zeker voor de laatste 10 km. (Ik kan geen duin meer zien.)
Na 80 km. staan we eindelijk voor onze slaapplaats in Schoorl.
Een pilsje en een warme douche geven ons nieuwe energie voor morgen. Dan steken we over naar Texel.
Fijne avond allemaal. Gr. Van Ad en mij.
-
07 Juni 2021 - 22:21
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
ik dacht net; Anny is er nog niet, misschien kan ze wel niet meer fietsen, maar ziedaar, 2 minuten later valt de mail binnen over jullie tocht door de duinen. Heel fijn dat je weer gewoon kunt fietsen en de tocht kunt voortzetten. Geen last meer van de blessures en hopelijk heb je een reservebril. En weer heelhuids aangekomen in Schoorl. En ja, er zijn zelfs meer naambordjes met de naam Blijdenstein, vooral in Enschede en omstreken. Ik heb dat eens uitgezocht. Onze familienaam splitst zich ergens in de 17e eeuw in een rijke protestantse tak en in een arme katholieke tak, waar ik dus deel van uit maak. De Bank van Blijdenstein & Co is dus de rijke tak. En er is ook een Arboretum Blijdenstein, leuk dat je er een foto van maakte. En vandaag is het een bijzondere dag; op 7 juni 1957, dus precies 64 jaar geleden, leerden wij elkaar kennen op het toelatingsexamen op het Gertrudis! Ik weet nog dat je aan me vroeg; wil jij ook zo graag naar het lyceum, het klikte meteen. Jij kwam in 1A2 ik in 1A1 en daarna gingen we beiden naar het gymnasium, een vriendschap die dus tot op de dag van vandaag voortduurt en ik hoop dat dat nog lang zo mag blijven. Dan wil ik jullie voor morgen weer veel fietsplezier toewensen, een veilig overtocht naar Texel en wees voorzichtig en voor straks welterusten. Alweer tot het volgende verslag.
Liefs en groetjes,
J E T -
07 Juni 2021 - 22:24
Tonny Verstraten:
Goede avond, Blij toch nog wat van jullie te horen. Het is zeker later geworden vandaag. Alles goed gegaan? Ik denk dat jullie nu geen duinen meer kunnen zien. Maar morgen gaan jullie veel andere mooie dingen zien, Eerst de oversteek en dan het mooie Texel. Geniet daar maar lekker van. Mooie plaatsjes en het juttermuseum en eco mar. Heel veel moois te zien. Morgen een fijne dag en geniet ervan. Welterusten en tot horens.
Lieve groetjes van ons. -
08 Juni 2021 - 17:33
Anny En Ad Van Straten-damen:
Beste Jet.
Ook ik kan me die dag nog herinneren als gisteren. Het was mooi weer en we moesten allemaal wachten in de Kloosterstraat voor de officiële ingang. Als je naam werd afgeroepen mocht je naar binnen. Mijn start daar op het Gertrudis is bepalend geweest voor de rest van mijn opleidingen. En het is nog altijd geweldig dat onze vriendschap is gebleven. Liefs je oud-Gertrudismaatje. Anny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
