Vele bruggen worden genomen.

Beste mensen.
Hotel la Gare is een simpel hotel, maar voldoende voor fietsers als wij. We hebben er prima geslapen, het ontbijt was compleet en een aardige gastvrouw zorgt ervoor, dat het ons aan niets ontbreekt.
Gisteren hadden we al gezien, dat er een behoorlijk aantal Afrikaanse jongelingen in het hotel was. Mevrouw vertelt ons, dat het Afrikaanse vluchtelingen zijn, die hier voor 5 maanden worden opgevangen. Het lijkt hier dus een soort AZC. Deze jongens zijn de hele dag bezig met hun iPhone, sommigen gaan ‘s morgens naar school om de taal te leren. Ons Frans is te beperkt om het gesprek uit te breiden.

Om half negen zijn we klaar voor de volgende etappe. We rijden naar het centrum van Mehiel, dat de moeite waard is om te bezoeken: renaissance huizen, een abdij en een kloosterbibliotheek. Het is er erg druk, dus uitkijken en op tijd stoppen. De navigatie doet het goed, nog geen zon te zien, weinig wind. We hebben niets meer te wensen. We fietsen richting Ailly met diverse klimmetjes van 6/7%, maar met de ebike is dat geen enkel probleem. We krijgen mooie uitzichten over het dal van de Maas, dat van een breed dal langzaam overgaat in een smal. De route is de moeite waard.
Koffietijd na 30 km. op een bankje bij een kerkhof. We worden aangesproken door een man, die belangstelling heeft voor onze tocht. Hij blijkt de burgemeester van het dorp te zijn. Even later komt een oude man met een oud hondje ook een praatje maken. Hoe ziet die man er uit? Hij zou zo een clochard van Parijs kunnen zijn. Een trui of vest met gaten erin, onverzorgd haar, een broek die veel te groot is, een mond met een paar bruine tanden. En last but not least een paar schoenen, die te groot zijn en waarvan hij rechts met links heeft verwisseld. Ik wijs hem er nog op, maar hij wuift het weg. Ca va, c’est bien! Van Nederland kent hij koningin Juliana, maar als ik hem vraag naar Jeanne d’Arc haalt hij zijn schouders op. Even later slofthij weg met zijn hondje en een stokbrood onder de arm.

Wij kunnen nu ook vertrekken. De zon komt af en toe te voorschijn en het is aangenaam om te fietsen. Regelmatig schakelen we naar de hoogste stand en op de gewone fiets hadden we geroepen:”een kuitenbijtertje”. De dorpen die we passeren zien er ook nu allemaal even grauw uit, weinig leven te bekennen. Als jeugd heb je hier weinig te zoeken en de leegloop van het platteland hier in La lorraine is dan ook begrijpelijk. We fietsen door het gebied waar Jeanne d’Arc is opgegroeid. Zo bereiken we Domremy-la-Pucelle en gaan op zoek naar haar geboortehuis, wat overigens goed staat aangegeven. In een grijs verleden zijn we hier met de kinderen en de fam. Van Baal ook geweest, maar ik moet bekennen, nu ik het huis zag, dat ik me weinig ervan kan herinneren. Er is een museum naast de woning gebouwd en aan de overkant is een winkeltje met souvenirs. Vandaag Mardi is alles gesloten. Verder op staat de Basilique du Bois Chenu, (volgens overlevering de plek waar Jeanne voor het eerst haar verschijning kreeg) die later gebouwd is ter ere van Jeanne d’Arc na haar heldendaad in de 100 jarige oorlog met Engeland om de dauphin naar Reims te vergezellen voor zijn kroning. Het blijft een mooi verhaal, wel ongeloofwaardig voor wat een meisje van 16/17 jaar toen voor elkaar kreeg. Ik doe aan sightseeing in deze basiliek en Ad blijft buiten wachten, Die vindt al die trappen opgaan te vermoeiend voor zijn benen.
Het blijft op en neer gaan tot Neufchateau en om vier uur rijden we de oude binnenstad in. Hotel via de information snel gevonden, kamer op de eerste verdieping en vanavond heerlijk gedineerd in het restaurant van het hotel. Vandaag hadden we een schitterende rit, het fietste vanzelf. Morgen bereiken we de bron van de Maas, rijden daarna door tot Bourbons- les -Bain. Helaas moet ik in gebreke blijven wat foto’s betreft. De site werkt heel slecht voor het plaatsen van foto’s. Misschien dat het thuis op de vaste computer beter gaat. Ajax kunnen we niet krijgen op de Franse tv. Maar Ellen Groot houdt Ad op de hoogte. Gr. Uit Neufchateau. Anny.