We zijn aan het aftellen

Goede avond allemaal

Dit wordt een heel kort verhaaltje. Gisteravond had ik een probleem met mijn spiksplinternieuwe iPad: nadat ik het verslag zojuist had verstuurd viel alles uit. Herstarten geprobeerd, alles zo dood als een pier. Daar word je niet vrolijk van. Toen we terugkwamen van de stad, had ik weer beeld en kon foto’s plaatsen.

Ik heb zojuist een heel verslag getypt en tjoep, weg was alles. Even geen fut om opnieuw te beginnen. Misschien, dat ik nog het verhaal van Ad kan samenvatten. Gr. Anny

Het verhaal van Ad.
Bruidssuite voor het gouden bruidspaar.

Kwart voor 7 gaat de wekkeriphone af en beginnen we aan onze routine handelingen.

Dat het ontbijt heel sober zal zijn voor €4. begrijpen we, maar het zooitje ongeregeld wat we in de ontbijtruimte aantreffen, tart elke beschrijving. Gebruikte tafels niet afgeruimd, geen tafels meer beschikbaar, niks geen buffet, niks gedekt. De barman moet alles alleen doen en verontschuldigt zich. We helpen daarom ons zelf maar, kijken in de kast wat er aan broodjes ligt, jam en boter. We krijgen koffie, een sapje en een yogurtje. We hebben geen honger meer als we Burgos verlaten.

Maar hoe komen we Burgos uit? Moeilijk, dat is ons bekend. Op het plein voor de kathedraal proberen we de Sweermanroute op te pikken. De beschrijving is niet te volgen: 50 m. naar links, dan 100 m. naar rechts. Enz. Spanjaarden hoef je niets te vragen, ze sturen je steevast richting Caminopad voor voetgangers. Uiteindelijk zoeken we het zelf uit met de iPhone .

Met enkele hellingen klimt de route tot op de glooiende hoogvlakte van Spanje, de Meseta. We fietsen langs eindeloze graanvelden en dorre vlaktes, de Thierra de Campos.
De plaatsen waar we komen halen herinneringen bij ons naar boven. Na een heel stuk dalen staan we voor de boog van SanAnton, een markant punt op de route. De vroegere abdij
stamt uit de 12 de tot 14de eeuw. In de ruïne is nu o.a. een albergue gevestigd. Anny is om een stempel, terwijl ik wat foto’s
maak.
Rechts in de muur langs de route bevinden zich twee nissen, waarin verlate Compostelagangers vroeger brood en wijn aantroffen.
Het meest aansprekende plaatsje is Castrogeriz, waar me met Jan en Paula in de albergue hebben geslapen in 2006. We rijden het plaatsje in en herkennen de kerk aan de rand van het dorp: de

Romaans-gothische abdijkerk Santa Maria del Manzano. Voor €1, mogen we de kerk in, waar een kleine tentoonstelling van religieuze beelden en andere kerkelijke kleine voorwerpen is.
Buiten op een muurbank lunchen we in de zon en kunnen jacks en lange broeken uit. We moeten nog 28 km. naar Fromista.
We komen tot ongekende snelheden bij de afdalingen met de wind in de rug. Om 14.00 uur komen we aan in Fromista en we
sluiten de tocht af met een biertje. ( ja, ik ook).

De San Martin kerk, die bekend is van de gebeeldhouwde stenen figuren rondom de dakgoot, als ook het San Martin Hotel, waar we eens hebben gegeten zet ik op de foto. En dan naar Hotel Dona Mayor.
Dona Mayor is een apart verhaal. We waren in Burgos aan het vooruit boeken via Booking. Com. Nergens plaats enkel een suite

voor een behoorlijk bedrag in Fromista. Maar.....dan hebben we wel de suite waar ik voor de gelegenheid bruidssuite van heb gemaakt. Erg toepasselijk in ons geval.
De kamer is zo groot als een balzaal, prachtig ligbad, grote douche. Ik heb alles gedocumenteerd, want ik ben er van overtuigd, dat ons dat maar eens overkomt. Nu moet het plaatje
maar compleet gemaakt worden: vanavond dineren we in Dona Mayor.


gr. Ad en van Anny, zij heeft drie keer geprobeerd om het verhaal op de mail te krijgen. Tot twee keer toe verdween alles van het scherm. Misschien krijgen jullie nu niet de correctie. Morgen kun je eventueel terug lezen.