Ontmoetingen
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
18 Mei 2018 | Spanje, Sahagún
Deze morgen worden we bij vertrek alleraardigst geholpen door een jonge dame, die in het hotel van alles doet: receptie, serveren, kamers onderhouden, afrekenen enz. Ze is buitengewoon vriendelijk en wil ons met alles helpen. In de hal staat een antieke stoel van Rietveld, geschilderd door Mondriaan. Wij vertellen, dat het een heel bijzondere stoel is, ze heeft er geen weet van, maar zoekt het meteen op in haar mobiel. Dat doet ze ook als ze iets in het Engels wil zeggen. Ze zwaait ons uit en onze zesentwintigste fietsdag begint.
De route is een van de meest vlakkedelen over de vrijwel schaduwloze Tierra de Campos. Uitgestrekte velden tot aan de horizon, dorpjes tekenen zich van verre af en als we dichterbij komen vragen we ons af hoe lang deze nog bewoond zullen blijven. Jonge mensen hebben hier weinig te zoeken.
Na zeven kilometer bereiken we Revenga de Campos met de ijzeren Jacobus als kenmerk voor ons. Toch even stoppen voor een fotootje. Even later rijden er twee heren op, die we herkennen aan hun slaapzakken achterop. We zijn hun enkele dagen geleden gepasseerd tijdens een beklimming en zagen hun toen lopend naar boven gaan. Ook zij herkennen ons. We maken kennis en de jonge man vertelt, dat hij met zijn vader onderweg is naar Santiago de Compostella. Hij spreekt perfect Engels, komt uit Porto Rico en als ik hem vraag wat hem beweegt om een dergelijke tocht te maken, vertelt hij zijn verhaal. Met de hand op zijn hart vertelt hij, dat dit altijd vanaf kind een wens was en dat hij dit nu doet vanwege zijn geloof in Jesus en speciaal dan met zijn vader, die toch ook al 69 jaar is. “De tijd dringt”. Zijn geloofsovertuiging raakt me en ik word er stil van. Zijn woorden blijven nog lang in mijn hoofd zitten. Ad geeft hem als aandenken aan onze ontmoeting de delftsblauwe miniatuurklompjes van onze overleden Caminovriend Kees Herder. Hij heeft Nederland ooit eens bezocht en herinnert zich hele grote klompen in Volendam.
Dankbaar neemt hij afscheid en met een goodbye, see you for a little drink in Sahagun vertrekt hij met zijn vader.
In Carrion de los Condos, een belangrijke etappeplaats voor pelgrims, stoppen we voor de ingang van de pelgrimskerk Santa Maria del Camino. Het portaal beeldt o.a. de historie uit van de 100 maagden, die aan de Moren geschonken moesten worden en die gered weren door een kudde briesende stieren.
Als ik deze kerk binnenstap, hoor ik een groep Duitsers een lied zingen, dat ik herken van ons koorrepertoire. Het doet me wat en spontaan neurie ik mee. ( leer te geven, niet te nemen, dat is wat gelukkig maakt). Heel toepasselijk als je onderweg bent naar S. De C., maar wat geldt voor het alledaagse leven thuis. Buiten de kerk staat een zestal Belgen uit Leuven, die ook onderweg zijn, maar enkel op de racefiets, omdat ze ondersteund worden door een volgwagen, een camper, die hun bagage vervoert, voor koffie en eten zorgt. Zo kun je ook de Camino rijden. De Fransman uit Troyes treffen we ook weer. Ik vertel hem zo goed mogelijk in het Frans het verhaal van de 100 maagden. Au revoir in Sahagun.
Op het Plaza Mayor mogen we meegenieten van de Dag van het Museum. Een groep kleuters mogen grote tekeningen inkleuren met vingerverf en wasco. Zeer ordelijk nemen ze een plaatsje in bij het supergrote tegenvel. Het is om te smelten, als je die kindjes bezig zie. Mijn onderwijzers hart begint hiervan sneller te kloppen. Ook de Leuvenaren nemen de tijd om het spektakel te bekijken.
Op naar de volgende bekende plaats: Calzadilla de la Cueza, waar we in 2008 aankwamen na het kiezen van de caminoroute over een kiezelpad van 12 km. Deze keer laten we ons niet verleiden en zo blijven we de N120 volgen, waar het rustig is na de aanleg van de snelweg A231. Tijd voor de lunch en daarna willen we nog eens dat verdomde kiezelpad zien van 8 jaar geleden. Bij de Albergue aan het einde van het beruchte pad treffen we een dame uit Groningen, die ons hoort praten en roept: “Eindelijk Nederlanders”. Zij loopt de Camino vanaf Jean Pied de Port. Even later spreken Brazilianen Ad aan over de ebike en komt er een pelgrim aan met een huifkarretje, getrokken door een Pony. De Groningse vertelt, dat hij in dat karretje ook slaapt. Ik haal nog een stempel in de albergue en voort gaan we weer naar Sahagun, waar we ons melden bij Hotel Domus Viatoris.
Als we wat drinken in het centrum van Sahagun komt de Portoricaan met zijn papa voorbij, even een stop en hij meldt, dat ze nog een stukje verder gaan, omdat het zo gemakkelijk gaat.
We wensen ons nog 8 dagen als vandaag, warme ontmoetingen, mooie wegen, prachtig weer met de wind in de rug. Hoe gelukkig kun je zijn!
-
18 Mei 2018 - 21:13
Wim En Nell Blok:
Geniet van al het moois wat jullie meemaken. Wij genieten mee. Lieve groet. Wim en Nell
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley