De voorlaatste rit

Door: Anny

25 Mei 2018 | Spanje, Arzúa

Goede middag allemaal.
Fietsen en een ontbijtje op de kamer zorgen ervoor, dat we deze morgen vlot weg zijn. We kennen de weg en weten dat het klimmen gaat worden. Dertien kilometer lang.

Het is vochtig, een aardig windje, soms nevelig en nog geen zon te bekennen. Na acht kilometer klimmen waarvan 1 km. 10%, syoppen we bij de albergue van Gonzar. Een stempelplaats en eetgelegenheid. Veel pelgrims vullen hier hun maag voor de kilometers die ze die dag zullen lopen.
Wij hebben het gemakkelijk met de ebike. Regelmatig fietsen we op sport en ik schakel zo nu en dan de “turbo” in. In het gehucht van vijf huizen en met het enige restaurantje Ventos de Naron treffen we de twee Amsterdamse dames, die de nacht hebben doorgebracht in de albergue. Zij gaan vertrekken en voor ons is het koffietijd. We dalen naar het dorpje Ligonde waar links van de weg een verweerd granieten kruis staat met het jaartal 1671. Aan de ene kant staat Christus en aan de andere zijde de moeder met haar dode zoon.
Het blijft dalen en klimmen door een landschap van bossen en weiden. Af en toe verschijnt de zon, die ons weer wat opwarmt. Na 25 km. hebben we bij A Brea de keuze tussen het Caminopad of de N- weg. Niet zo moeilijk, het wordt de N547,die rechtstreeks naar Palas de Rei loopt. Aanvankelijk niet zo druk , maar na de grote stad Palas de Rei wordt het verkeer intensiever. Vooral heel veel vrachtverkeer, wat niet zo prettig is als die je passeren. Het vergt veel concentratie en het stuur stevig vasthouden.
In Melide, wat ook een behoorlijke stad is treffen we de twee Costa Ricanen voor de eetgelegenheid, waar je vooral heerlijke pulpar (inktvis) kunt eten. Zij bevelen ons deze zaak aan. Het is twaal uur, mooie tijd voor een hap. Voor mij pulpa en voor Ad Tortilla. Die waagt zich niet aan zo iets vreemds.
Na Melide verlaten we de drukke hoofdweg en volgen we een weg door een afwisselend heuvelachtig landschap met aan weerszijden Eucalyptus bossen. Deze zien er dor uit met weinig bodemvegetatie vanwege veel bladvulling. Ook de stammen lijken te vervellen. We snuiven wel de eucalyptisch geur op. Om half twee staan we voor ons pension in Arzúa na een oninteressante rit van 60 km. Direct een restaurantje opzoeken om een hapje te eten. En dan is het morgen echt de laatste rit. Iets om ons op te verheugen, maar de vreugde zal ook gepaard gaan met wat weemoed in het hart. Jullie horen morgen van onze aankomst. Gr. Anny.
Ook hier is WiFi zwak. Vanavond zal ik proberen enkele foto’s er bij te plaatsen.

26 Mei 2018 - 10:09

Clara En Koert:

Hallo lieve buren,
Het dubbele gevoel enerzijds van trots omdat het doel bereikt is en anderzijds de weemoed omdat het avontuur is afgelopen, is heel herkenbaar. Feit blijft dat jullie de klus bijna geklaard hebben. We hopen dat jullie een fijne laatste fietsdag hebben en dat je kunt genieten van een warm en feestelijk onthaal in SdC. Ik kijk uit naar het verslag van jullie laatste fietsdag!
Veel liefs,
Clara

26 Mei 2018 - 20:37

Theo En Ria:

Niet te geloven dat het morgen alweer jullie laatste fietsdag is; wat gaat het vlug.

Fijne tijd nog in Santiago samen en geniet ervan dat jullie dit samen toch maar even gedaan hebben , kanjers zijn jullie.

Een behouden thuiskomst gewenst !

Wij beginnen morgen aan ons fietsavontuur.

Veel groetjes Theo en Ria.

27 Mei 2018 - 14:11

Agaath En Theo Rijfkogel:

helaas we waren eraan gewend iedere dag een leuk reisverhaal te lezen steeds weer kijken waar jullie waren
voorzover wij hebben kunnen lezen hebben jullie er ook van kunnen genieten vermoeiend maar vooral leuk en weer een overwinning dat het weer zonder grote problemen hebben geklaard goeie reis terug en weer welkom
in iHoeven momenteel hebben we weer een buitje maar dat gaat ook wel weer over

gr van ons en nogmaals goeie reis terug

agaath, theo en sophietje