Heuvel op en Heuvel af.

Goede avond familie, vrienden, kennissen en volgers.

Als we ons hotel verlaten rijden we door de poort de historische hoofdstraat in met aan het einde linksaf de prachtige middeleeuwse brug over de Rio Agra. Al heel wat pelgrims te voet zijn begonnen aan hun dagelijkse tocht, die varieert van 20 tot 30 km. per dag. Op de brug zit een oude man met een pet en wenst ons heel vriendelijk Buen Camino. Je kunt als mens, wat voor geloof je ook hebt of niet, hier niet zo maar aan voorbij gaan en met een kleine gift hopen we, dat hij voor vandaag genoeg verzamelt om te kunnen eten.
Uit de vorige tochten weten we , dat het flink klimmen wordt na Puente la Reina, omdat we hier uit het dal van de Rio Agro rijden: 7% klimmen drie kilometer lang. Zowel Ad als mijn persoontje kunnen niet begrijpen, dat wij dit ooit met de gewone fiets hebben gedaan zonder af te stappen.
Het landschap blijft heuvelachtig afgewisseld met graan- en wijnvelden.
Zo trappen we ons heuvel op en heuvel af naar Estella: Lizarra in het Baskisch. Nu geniet Estella vooral bekendheid door de Carlisten, een politieke beweging ontstaan uit een twist over de
troonsopvolging. Tijd voor koffie op een pleintje tegenover het
12de eeuwse Palacio van de koningen van Navarra. Daarna nog de middeleeuwse brug over de Rio Ega op de foto zetten en doorgaan met klimmen en dalen.
Buiten Estella ligt het Monasterio De Irache, aan de voet van de imposante Montejurra (bekend geworden door de jaarlijkse bijeenkomsten in september van de Carlisten) verscholen achter
een groot wijnbedrijf. Je kunt hier langs fietsen en aan een fontijn
gratis water en....wijn tappen. “Laat maar zitten”, roept Ad.
De volgende stop is Arcos, bij Paula Hagemans bekend van 12 jaar geleden. Zij had haar enkel verzwikt en Ad heeft haar hier vakkundig verbonden. Een mooi pleintje met arcaden en platanen en even de hoek om de kerk Santa Maria in verschillende stijlen met naast de kerk de Puerta de Castilla, waardoor pelgrims het stadje verlieten. Tijdens het nuttigen van de lunch worden we aangesproken door pelgrims uit Brazilië, die op een mountainbike pelgrimeren over de voetpaden. Daar zijn voetgangers niet blij mee. Wij verlaten Los Arcos door het zelfde poortje waar al duizenden pelgrims ons voorgingen.

We worden meteen getrakteerd op een fikse klim richting Viana, waar de Navarra streek eindigt en de route afdaalt in de groene vallei van de Ebro. Het gele grind- gravelpad voor de voetgangers ligt een eindje van de weg af, maar zal ook niet altijd een pretje zijn met klimmen en dalen. Als we even stil staan, stopt naast ons een Spanjaard op een lichtgewicht racefiets. Als hij hoort, dat we uit Holland komen, worden we meteen bijgepraat in gebrekkig Engels over de stand in de Giro. Tom Dumoulin, Froome etc.

Op naar Logrono, waar we via een afslag over een asfaltpad met een lekkere afdaling om half drie op een voor ons bekende plaats aankomen. Een Pelgrim te voet, Italiaan, vraagt of Ad een foto van hem wil maken en als tegenprestatie maakt hij van ons tweeen een foto. Mijn iPhone doet de rest en zonder haperen bereiken we Hotel Condes de Haro.
Conclusie van ons beiden voor vandaag: je kunt beter in een keer 25 km. enkel klimmen, dan telken te moeten klimmen en dalen, want dat vreet energie, ook met de ebike. Nu gaan we de stad in voor een lekkere hap. Fijne avond allemaal en tot morgen.
Anny.