De “oudjes” doen het nog best

Goede middag familie, vrienden, kennissen en volgers.

Deze morgen slapen we een uurtje extra, omdat de afstand voor vandaag maar 77 km. is. Broodjes voor het ontbijt kochten we gisteravond op advies van Madame. In het keukentje stond klaar: beleg, (jam, jam, jam) twee schaaltjes noten, twee flesjes sap en voor ieder vers fruit. Voor de koffie zorgde het Saeco espresso apparaat. Na de afwas vertrokken we richting Touvre, we laten Angouleme links liggen.
Het uitrijden van Ruellle Touvre viel niet mee, maar met de hulp van een inboorling op de fiets was de klus snel geklaard.

Onder een lekker zonnetje en voor de wind fietsend trappen we fluitend heuvel op en af. Geen enkele inspanning kost het. Vandaag proberen we bij de beklimmingen zo veel mogelijk klein te trappen om te ervaren of we met de ebike ook in een bepaald ritme kunnen klimmen zonder turbo-of sportstand als voorbereiding op de klim naar de Somport

In de verte zien we na een klein uurtje het “zwarte koppel” fietsen. Moeiteloos halen we ze in en is er tijd voor een babbel.
René vindt het erg zwaar, moet ook geregeld van de fiets af. We spreken ze moed in, geven advies om zoveel mogelijk op de fiets te blijven zitten. Dat is altijd beter dan lopen en fiets omhoog duwen. Ja, ja, je moet het maar kunnen. Wij gaan weer verder en roepen nog: “Tot in Aubeterre sur Dronne of tot in St. Aulaye”.

We maken na Ronsenac nog per ongeluk een ommetje van 6 km. dankzij onduidelijke bewegwijzering i.c.m. beschrijving. Het traject na Ronsenac begint met een gematigde klim van 3 kilometer de bosrijke heuvels op. We krijgen prachtige vergezichten te zien en het is er op de witte d-weggetjes zo stil, dat we een specht heftig horen timmeren in het bos. We zien een roofvogel “ bidden” boven een akker en in de bermen staan prachtige bloemen, die bij ons in de tuin staan. Geluk is dan voor ons samen in stilte te genieten van al dat moois om ons heen.

In Montignac Le Coq is het lunchtijd: op een mooi picknickveldje vinden we een stenen tafel, die snel gedekt is met de theedoek. Een Franse familie schuift aan en al snel ontstaat er een gesprekje. Zij komen uit Nantes en zijn onderweg van Sarlat naar huis. Hun kinderen hebben in mei 1 week vakantie. En wij vertellen over onze tocht .

Het zwarte koppel is nog nergens te zien en wij kachelen door naar Aubeterre sur Dronne voor het bezichtigen van de Eglise Monolithe St. Jean uit de 12 de eeuw, die geheel werd uitgehouwen in de bergwand. Deze kerk hadden we door omstandigheden nog nooit kunnen bezoeken. Heel bijzonder is die met zijn afmetingen van 27 bij 16 en 20 meter hoog. Via een uitgehakte trap komen we bij de bovengalerij met boogvensters. Van hieruit kunnen we goed het eveneens uitgehouwen zeshoekig mausoleum van 2 verdiepingen in puur Romaanse stijl zien. Aan de andere kant liggen uitgehouwen sarcofagen. Met een stempel op zak fietsen we op turbo naar het nog hoger gelegen marktplein voor een koude cola en een jus. De Rue St. Jacques leidt naar de gelijknamige kerk. Maar we laten die voor wat het is. Voorzichtig afdalend bereiken we onze route om daarna met “vleugeltjes” naar St. Aulaye in de Dordogne te vliegen: Hotel Du Champ De Foire.
De “oudjes” zijn totaal niet moe, lekker opgefrist na een warme douche en klaar voor een hapje en een drankje in het restaurant beneden. Wi-Fi is weer hommeles op de kamer, wie weet werkt het in het restaurant wel. Tot morgen. Gr. Anny uit een warm Frankrijk.