Ontmoetingen

Goede avond allemaal.
Gisteravond bekeken, hoe we het beste in het centrum van Chatellerault konden komen. Het zag er allemaal ingewikkeld uit: terug langs de weg van gisteren via het fietspad langs een oude spoorbrug etc. Maar dankzij een tip van de receptioniste reden we zonder omwegen het centrum in op zoek naar de kerk St. Jacques in het oude Chatellerault. Natuurlijk nog gesloten om half negen, goed voor wat foto’s van de voorgevel. Een wandelaar voegt zich bij ons. Altijd de eerste vraag: ook onderweg naar Compostela en dan volgt er al vlot een gesprek. Deze pelgrim komt uit Brussel, is tevoet op weg naar S.d.C.. Al vlot horen we, dat ook voor hem de beschrijvingen vaak te summier, te onduidelijk en de route te weinig kenmerken heeft. Hij vindt een luisterend oor bij Ad.
Met een Buen Camino nemen we afscheid en niet te geloven: we rijden zonder fouten Chatellerault uit langs de kaden en paden van de rivier de Vienne. We lezen de tekst, houden de gegeven afstanden bij en controleren. Team van Straten-Damen werkt perfect samen.
Na tien kilometer worden we door de bewegwijzering geattendeerd op Ruïnes du Vieux-Poitiers. We kennen de geschiedenis van de strijd van Karel Martel tegen de Saracenen in de slag bij Poitiers 732. Vroeger ooit aangenomen als een feit, wat je moest weten en waarschijnlijk nooit hebt begrepen het hoe en waarom van de veldslag. We rijden aan de ruïne voorbij maar drie kilometer later zien we het bord naar het slagveld van Poitiers. Ad heeft er niet veel zin in, maar tien jaar geleden hebben we het links laten liggen. Nu wil ik het graag zien en als we willen afslaan komt er een kleine groep oudere wielrenners aan. De bekende vragen, gesprekje over onze fietsen en met een Bon Courage fietsen zij verder en wij richting het slagveld. Het mag niet te ver zijn van Ad en bij de eerste kruising wil hij enkel nog tot de top van het heuveltje gaan ( 100m). Daarna is hij verkocht: een prachtig openluchtmuseumpje op de plaats waar Karel Martel de Moren (Saracenen) heeft verslagen en heeft zo Frankrijk van de onderdrukking gered. We smullen van de verhalen. Je kunt zelfs via een geluidsknop het lawaai van de slag horen.
Terug naar de route, waar we het echtpaar uit Huizen weer ontmoeten op de kruising. Zij zijn niet zo geïnteresseerd in geschiedenis en we fietsen door in ons eigen tempo.
In Dissay herkennen we het 15de eeuws Chateau, dat het voormalige verblijf van de bisschop van Poitiers was. Stoppen, foto’s maken, de binnenplaats bezoeken. Verder gaan we tot
het centrum van Dissay, waar we koffie drinken met Rene en Peggy in een mooie boulangerie/patisserie. We zien hier de bakker aan het werk en even denk ik terug aan mijn vader zaliger René Damen, die met liefde zijn beroep uitoefende. Ik kijk mijn ogen uit en wat zou hij genoten hebben van de veranderingen, verbeteringen van zijn beroep.
Verder door zien we in de verte de stad futurum liggen. Het is intussen lekker warm geworden en we kunnen ons gaan afpellen.
Poitiers binnenrijden is geen pretje: druk, stoplichten, vrachtverkeer. We bezoeken de Romaanse kerk van Ste. Radegonde. Deze vrouw was een abdis, die in de zesde eeuw het eerste vrouwenklooster in Gallië stichtte, de abdij Ste. Croix. Daarna op turbo naar boven via de Grande Rue om het pronkstuk van de Romaanse bouwwijze te bewonderen: Notre-Dame-La-Grande uit de 11de/12de eeuw. Adembenemend! In de voorgevel laten de taferelen zich als een plaatjesboek lezen. Poitiers is een stad met zo’ n grote historie, dat je er eigenlijk een dag langer moet blijven.
Op het plein ontmoeten we een Spanjaard, onderweg van Parijs naar Santiago de Compostela. We zijn geïnteresseerd in elkaars tocht en met een beetje Frans van hem en van ons begrijpen we elkaar. Op het muurtje naast de Notre Dame nuttigen we onze lunch en Ad begint een gesprek met 2 jongelui, die daar ook zitten te eten. Een fiets met twee tassen en schelp zorgt altijd voor een gesprek.
Op naar Gencay onder een heerlijk zonnetje, wind in de rug met jammer genoeg op het laatst toch weer enkele onvolkomenheden van het boekje. Hoor je Ad mopperen ? Zelfs naar mijn telefoontje wil hij niet luisteren. Terug naar waar het fout ging.
Om vijf uur komen we aan bij ons hotel : Le vieux Chateau. Voor ons “ oudjes” hebben ze een kamer op de begane grond met een royale badkamer voor minder validen. En last but nog least: we dineren in het postiljonhuis behorende bij het kasteel met een eigenaresse, die ook geïnteresseerd is in onze tocht. Zie foto.
Het was een relaxte, goddelijke dag met leuke ontmoetingen. Totaal 85 km. Morgen naar Angouleme, een rit van 95 km. En ook hiervoor stappen we weer enthousiast op de fiets. Gr. Anny/Ad.