Zon, zon en nog eens zon

Voor iedereen die het nog volhoudt om de verslagen te lezen.

Om 10.00 uur stonden we al voor de internetwinkel, want ons B en B adres in de oude binnenstad had geen enkele voorziening. Helaas ging het Play Cafe in de stad pas om 11 uur open. Om de tijd nuttig te besteden besloten we enkele noodzakelijke boodschappen te doen voor de volgende dag. Om 11.00 waren we weer terug: helaas, er was een storing. We wachtten nog even, maar zijn toen vertrokken met de idee, dat we ’s avonds terug zouden gaan. Uiteindelijk kon ik toch mijn notebook niet gebruiken met als gevolg, dat wat van twee dagen al keurig in Word stond opnieuw ingetypt moest worden op hun computer. Wij kwamen tot de conclusie, dat het in het Play Cafee nog erg behelpen was.

Na deze ellendige start konden we gaan genieten van de stad. We bezochten de beroemde Arena, het Castelvecchio met het Museo Civico d’Arte, De San Zeno kerk met kloosterhof, de San Lorenzo en de Duoma. Het zijn stuk voor stuk juweeltjes van romaanse, gotische en renaissance kunst. Het hart van Verona is het gezellige Piazza del Erbe, het voormalig Romeins forum dat omringd wordt door huizen en paleizen, waarvan sommige met beelden of fresco’s versierd zijn. Met een wijntje en een biertje op een terrasje genoten we van dit sfeervolle plein.
Ook de vele winkels trokken de aandacht met de mooiste tassen, schoenen en exclusieve mode. Voor Ad was er nog een extraatje: de ene ijszaak na de andere. (We hebben dan ook menig ijsje genuttigd.) ‘s Avonds genoten we van een Big Mac met grote frites en cola, nu een lekkernij na alle pasta’s en pizza’s.
-----------------------------------------------
Deze morgen vertrekken we om acht uur, wederom met volop zon. We verlaten de stad via de prachtige Romeinse Ponte Pietra over de Adige. De routebeschrijving is goed te volgen. Een complimentje voor de schrijver!
We fietsen met een snelheid van soms wel 23 km. door het vlakke boerenland, waarin zelfs enkele kanalen lopen. Het geeft ons het gevoel van een tochtje in Nederland. Klaprozen staan te schitteren in de wei onderaan het dijkje. We passeren boerderijen, die soms tot ruïnes zijn vervallen.

Om half een rijden we door de poort van het stadje Montagnana, dat nog geheel omsloten is door indrukwekkende middeleeuwse stadsmuren met 24 torens en 4 stadspoorten, waarvan er 2 versterkt zijn met een kasteel. We worden aangesproken door een oudere Italiaan, die ons de weg wijst naar de Albergue voor pelgrims. Deze is helaas nog gesloten en gaat pas om drie uur open. We besluiten op zoek te gaan naar de Informatie. De straten er naartoe worden gekenmerkt door de vele palazzo’s met arcaden aan beide zijden van de straten. Het is een mengeling van mooi, oud, statig en verwaarlozing. De Informatie gaat pas om 4 uur open en zo lang willen we niet wachten. Ad belt hotel Ezellino, waarvan de baas alleen maar Italiaans spreekt. We rijden erheen op de plattegrond, die Ad van een carabinieri heeft gekregen. Aangekomen leggen we met handen en voeten uit, dat we op zoek zijn naar een slaapplaats voor 1 nacht. Ik inspecteer de kamer en het ziet er schoon en goed uit. Geaccepteerd.
Afstand 63 km. Totale afstand 1540 km. Gr, Anny.