Reschenpass, we komen er aan!
Door: Ad en Anny van Straten-Damen
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
14 Mei 2011 | Italië, Meran
Goede avond voor iedereen.
Zoals zo vaak gebeurt, stapt Ad ook deze morgen als eerste uit bed. Hij slaapt altijd heel licht en ligt soms al een uur wakker, voordat we opstaan. Even later hoor ik hem roepen: “Trek de lange broek maar aan, want het ziet er niet best uit”.
Na zo veel goede dagen klinkt dit me vreemd in de oren.
We staan om half negen buiten, maar het regenjack kan meteen al uit. De juiste route hebben we snel gevonden. Vanaf ons hotel is het meteen klimmen: een hellinkje van 300 m. à 7%., wat voor mij op de vroege morgen een kwelling is. (Ik ben een avondmens, hoe later des te actiever) Met veel moeite en een behoorlijk gehijg trap ik me naar boven langs het Kasteel van Nauders. Daarna wordt het traject op de Via Claudia Agusta wat rustiger, maar wel 6 km. vals plat. Langs deze weg reisden de Duitse keizers al naar Rome en nu fietsen daar twee mensen uit Hoeven helemaal alleen. Een historisch moment voor ons.
We passeren het Dreiländer Punkt, daarna loopt het fietspad gestaag omhoog richting Reschenpass tot op een hoogte van 1520 m. Deze pas is een van de laagste over de hoofdkam van de Alpen. We zien nergens borden staan met aanduidingen van Reschenpass en we zijn er overheen voor we daar erg in hebben. We stoppen onderaan het dorpje voor de nodige foto’s en ik probeer bij het kerkje de Pfarrer te vinden voor een stempel. De kerk is open, maar geen Pfarrer te zien.
We fietsen langs het meer Lago di Résia, waarin een groot deel van Reschen en het hele dorp Graun onder water is verdwenen voor de aanleg van een stuwdam. Alleen de kerktoren steekt nog boven het water ( nu zand) uit. Volgens het boekje gaat het pad 5 km. wat op en neer. Dat woord “wat” kan de schrijver wel weglaten, er zitten behoorlijke kuitenbijters bij: o.a. een korte klim van 13 %. Onderweg ontmoeten we een oudere heer uit Uden: 73 jaar. Hij is alleen onderweg naar Rome. We maken een praatje en hij vraagt wat wij van de route-beschrijving vinden? Niet moeilijk te raden! Vorig jaar was hij in Santiago en het laat hem nog steeds niet los. Even later stopt ook het Rotterdamse echtpaar en het wordt een gezellig Nederlands onderonsje.
Na de stuwdam is het enkel dalen en als we het rustieke boerendorp Burgeis binnen rijden herkennen we de boerenlucht metk offiepauze op een bankje in de zon. Even later stopt er een stel met een bepakking van jewelste. Hij heeft misschien wel 40 kg bij zich. Ze komen uit Nieuw-Zeeland en zijn nu backpackers voor 4 jaar hier in Europa.
Na een uitgebreid gesprek vertrekken we richting Clurns. Dit stadje moeten we even inrijden: het wordt nog helemaal omringd door een stadsmuur met torens en poorten. Adembenemend, jammer dat er alle soorten verkeer doorheen rijden: bussen, auto’s, motoren, tractoren. Als we op het pleintje staan onder een zeer oude boom, wordt Ad aangesproken door een Amerikaan, die een oud wielrenner blijkt te zijn.
Een motorrijder komt onze fietsen bekijken, gelooft niet dat wij dat hele stuk gefietst hebben en hij vertelt me de geschiedenis van Tirol. “Ik ben een Tiroler en geen Italiaan, ook al woon ik in Merano”.
Na Glurns blijft het trapsgewijs afdalen naar Merano. We fietsen langs burchten en ruïnes, eeuwenoude dorpskerkjes en uitgestrekte appelboomgaarden. Ik vraag me telkens af wie die appels in het najaar zullen plukken en of daar genoeg mensen voor te vinden zijn. In Prad lunchen we uitgebreid om “hongerklop” te voorkomen wat Ad gisteren overkwam.
De route is gemakkelijk te volgen: het fietspad loopt tot Merano langs de rivier de Aldige. De wind hebben we niet mee, maar de vele boomgaarden zorgen voor enige beschutting. We willen op tijd in Merano zijn, want we moeten op zoek naar een hotel. Ad heeft niets gereserveerd, omdat we niet zeker wisten, of we Merano zouden halen. Na 90 km. stoppen we na wat vragen voor hotel Westend. Een prachtig oud hotel aan de rivier de Aldige en met de boulevardpromenade voor de deur. Wat het kost maakt ons na zo’n tocht niet veel meer uit! We willen ons opfrissen, lekkker eten en daarna weer de beentjes te rusten leggen voor de tocht van morgen. Men zegt, dat het morgen regent. We zien het wel. Gr. vanuit een sfeervol hotel in Merano. Anny
Zoals zo vaak gebeurt, stapt Ad ook deze morgen als eerste uit bed. Hij slaapt altijd heel licht en ligt soms al een uur wakker, voordat we opstaan. Even later hoor ik hem roepen: “Trek de lange broek maar aan, want het ziet er niet best uit”.
Na zo veel goede dagen klinkt dit me vreemd in de oren.
We staan om half negen buiten, maar het regenjack kan meteen al uit. De juiste route hebben we snel gevonden. Vanaf ons hotel is het meteen klimmen: een hellinkje van 300 m. à 7%., wat voor mij op de vroege morgen een kwelling is. (Ik ben een avondmens, hoe later des te actiever) Met veel moeite en een behoorlijk gehijg trap ik me naar boven langs het Kasteel van Nauders. Daarna wordt het traject op de Via Claudia Agusta wat rustiger, maar wel 6 km. vals plat. Langs deze weg reisden de Duitse keizers al naar Rome en nu fietsen daar twee mensen uit Hoeven helemaal alleen. Een historisch moment voor ons.
We passeren het Dreiländer Punkt, daarna loopt het fietspad gestaag omhoog richting Reschenpass tot op een hoogte van 1520 m. Deze pas is een van de laagste over de hoofdkam van de Alpen. We zien nergens borden staan met aanduidingen van Reschenpass en we zijn er overheen voor we daar erg in hebben. We stoppen onderaan het dorpje voor de nodige foto’s en ik probeer bij het kerkje de Pfarrer te vinden voor een stempel. De kerk is open, maar geen Pfarrer te zien.
We fietsen langs het meer Lago di Résia, waarin een groot deel van Reschen en het hele dorp Graun onder water is verdwenen voor de aanleg van een stuwdam. Alleen de kerktoren steekt nog boven het water ( nu zand) uit. Volgens het boekje gaat het pad 5 km. wat op en neer. Dat woord “wat” kan de schrijver wel weglaten, er zitten behoorlijke kuitenbijters bij: o.a. een korte klim van 13 %. Onderweg ontmoeten we een oudere heer uit Uden: 73 jaar. Hij is alleen onderweg naar Rome. We maken een praatje en hij vraagt wat wij van de route-beschrijving vinden? Niet moeilijk te raden! Vorig jaar was hij in Santiago en het laat hem nog steeds niet los. Even later stopt ook het Rotterdamse echtpaar en het wordt een gezellig Nederlands onderonsje.
Na de stuwdam is het enkel dalen en als we het rustieke boerendorp Burgeis binnen rijden herkennen we de boerenlucht metk offiepauze op een bankje in de zon. Even later stopt er een stel met een bepakking van jewelste. Hij heeft misschien wel 40 kg bij zich. Ze komen uit Nieuw-Zeeland en zijn nu backpackers voor 4 jaar hier in Europa.
Na een uitgebreid gesprek vertrekken we richting Clurns. Dit stadje moeten we even inrijden: het wordt nog helemaal omringd door een stadsmuur met torens en poorten. Adembenemend, jammer dat er alle soorten verkeer doorheen rijden: bussen, auto’s, motoren, tractoren. Als we op het pleintje staan onder een zeer oude boom, wordt Ad aangesproken door een Amerikaan, die een oud wielrenner blijkt te zijn.
Een motorrijder komt onze fietsen bekijken, gelooft niet dat wij dat hele stuk gefietst hebben en hij vertelt me de geschiedenis van Tirol. “Ik ben een Tiroler en geen Italiaan, ook al woon ik in Merano”.
Na Glurns blijft het trapsgewijs afdalen naar Merano. We fietsen langs burchten en ruïnes, eeuwenoude dorpskerkjes en uitgestrekte appelboomgaarden. Ik vraag me telkens af wie die appels in het najaar zullen plukken en of daar genoeg mensen voor te vinden zijn. In Prad lunchen we uitgebreid om “hongerklop” te voorkomen wat Ad gisteren overkwam.
De route is gemakkelijk te volgen: het fietspad loopt tot Merano langs de rivier de Aldige. De wind hebben we niet mee, maar de vele boomgaarden zorgen voor enige beschutting. We willen op tijd in Merano zijn, want we moeten op zoek naar een hotel. Ad heeft niets gereserveerd, omdat we niet zeker wisten, of we Merano zouden halen. Na 90 km. stoppen we na wat vragen voor hotel Westend. Een prachtig oud hotel aan de rivier de Aldige en met de boulevardpromenade voor de deur. Wat het kost maakt ons na zo’n tocht niet veel meer uit! We willen ons opfrissen, lekkker eten en daarna weer de beentjes te rusten leggen voor de tocht van morgen. Men zegt, dat het morgen regent. We zien het wel. Gr. vanuit een sfeervol hotel in Merano. Anny
-
14 Mei 2011 - 20:26
Riet En Rinus :
Hallo Anny en Ad,
Ik weet niet of jullie onze vorige reactie hebben ontvangen, maar jullie zijn echte bofkonten dat je dit allemaal samen mag beleven. Wij wensen ook jullie nu weer een Bon Camino toe ook al is het richting Rome. Het ga jullie goed.
Riet en Rinus Machielsen -
14 Mei 2011 - 20:47
Yvonne:
Wat een reis! Wij zitten heerlijk met de beentjes omhoog naar het songfestival te kijken. Weer veel succes morgen. Fiets voorzichtig! Die Italianen rijden als gekken langs je heen. Dikke kus van je kleine zusje.XXX -
14 Mei 2011 - 21:16
Nicoline Vvv:
Lieve Ad en Anny,
Wat een helden zijn jullie!! Die fantastische alpen op de fiets over. Wij volgen jullie ademloos inderdaad op de stoel, en verheugen ons op een vakantie met de auto naar Italië volgende week, en dan af en toe een eind lopen...... We zullen jullie reis in de gaten houden en jullie opwachten als we in de buurt zijn.
Wat een bergen he, in dat Tirol, dat niet oostenrijks maar ook niet zo Italiaans is.
Heel veel plezier en moed toegewenst, van Charles en Nicoline -
14 Mei 2011 - 22:07
Jetty Blijdenstein:
Hallo vrienden,
geweldig dat jullie het weer gehaald hebben naar Merano. En langs de Adige rijden en aan de promande zitten. En wat die appels betreft Anny, daar komen echt genoeg plukkers voor hoor, want dit is één van de belangrijkste exportprodukten uit Süd Tirol. En die motorrijder heeft jullie gezegd dat hij Tiroler is en geen Italiaan. Nou, dat zeggen dus alle echte Süd Tirolers. Italië heeft dit stuk veroverd, maar de mensen weigeren om zich Italianen te noemen. Vandaar dat ook alles zowel in het Duits als Italiaans staat, ook de straatnamen en plaatsen. Je ziet dat ik ook nog laat ben voor mijn doen. Ik was door enkele dames nog uitgenodigd voor mijn verjaardag om mee te gaan naar de Schouwburg, dus daarom ben ik nog op. Ik wens jullie morgen weer veel veilige kilometers toe, pas goed op jezelf en blijf gezond. Welterusten en alweer tot morgen!
Liefs en groetjes,
J E T
-
15 Mei 2011 - 19:59
Wim En Nell:
Jongens, wat een prestaties zeg. Helemaal geweldig wat jullie al volbracht hebben.
Veel sterkte en succes voor de komende dagen.
Liefs Wim en Nell -
16 Mei 2011 - 14:27
Geert:
Hoi Ad & Annie,
Ik ben wat laat met de reactie maar moet het dan ook alleen doen want Mieke zit al in Madrid en heeft mij snotverkouden "thuis" achtergelaten.
Ik merk wel dat jullie klimcapaciteiten in de loop der jaren toch aanmerkelijk zijn toegenomen; wanneer je over zo'n Resschenpas heen bent voor dat je 't weet. Knap hoor!!
Groeten, Geert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
