Een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Goede avond allemaal.

Ondanks het chagrijnige einde van de vorige dag,zijn we na een goede nachtrust weer monter en fris om aan de volgende tocht te beginnen. Voor vandaag staat Pforzheim als einddoel op de rol. Ad schat de tocht ongeveer op 88km.

Na een prima ontbijt in een prachtige salon met fluwelen gordijnen, glas-in-lood ramen en een bewerkt plafond begin 20ste eeuw beladen we de fietsen. De deftige oude dame vraagt of we in de tuin voorzichtig willen zijn, want daar staan heel wat jonge plantjes. Met een knipoog naar elkaar bekijken we haar "schatten".

We hebben ons gisteravond goed georiënteerd hoe en waar we de route kunnen oppikken. Aanvankelijk gaat het goed, maar door wegopbrekingen, summiere beschrijving van de route klopt het opeens niet meer. Ons gezond verstand zegt, dat we de goede richting uitgaan en en enkele kilometers verder blijken we op de goede weg te zitten..

Als we het bos inrijden (op een onverhard pad) krijgen we van de vogels een prachtig fluitconcert en eekhoorntjes vluchten weg als zij ons zien. In dit deel van de Bovenrijnvlakte is de grond zanderiger dan in de vorige etappe. Op sommige plaatsen probeert men het "oerwoud van morgen" te laten ontstaan: het bos oogt heel natuurlijk met veel dood hout, rijke ondergroei en bomen van alle leeftijden.

Om half elf zitten we al aan de koffie op een terrasje in St. Leon. Als we Forst bereiken ga ik op zoek naar het Pfarrerhaus voor een stempel. Ik heb geluk: hij is thuis en is bereid om een stempel te zetten. We praten over de tocht naar Rome en hij weet te vermelden, dat het niet druk is met pelgrims op deze route.

Als we Bruchsal binnen rijden, passeren we het Barokschloss in de 18de eeuw gebouwd als residentie voor de bisschop van Speyer. (helaas geen tijd om te bezichtigen) Na deze stad begint weer het gerommel met de beschrijving: weggetjes tellen, afstanden controleren, naambordjes zoeken en de weg vragen. Iedereen die we aanspreken is bereid om te helpen. Een man rijdt zelfs een stukje met ons mee om ons naar het dorpje Untergrombach te brengen.

Het is intussen zo warm geworden, dat we in het bos de lange broek wisselen voor de korte.
In Weingarten stoppen we om even fraaie vakwerkhuizen te bekijken en de evangelische en katholieke kerk, die met hun "konten" tegen elkaar aan staan.

Na 80 km. beginnen de klimmetjes, niet veel, niet lang, maar na zo'n afstand voelt dat anders aan dan bij het begin van een tocht. We gooien in Grötzingen (tegen Karlsruhe aan) even de riem eraf door bij een bakkerszaak te gaan zitten voor een grote koffie met een stuk "flan" erbij.

Na wat aankopen in Ersingen voor morgen onderweg (en nog verschillende klimmetjes) is het al 6 uur wanneer we het Cityhotel midden in Pforzheim, de stad van Duitse sieraad- en uurwerknijverheid bereiken.
Op de teller staat 99 km. Tijd 6 uur en 36 minuten fietstijd, Gemiddelde snelheid 14,7 km. Morgen schijnen we niet zo'n grote tocht te maken. Jullie horen ervan. Gr.van mij en natuurlijk ook van Ad.