Een tocht van twee contrasten

Goede avond allemaal.

Vanwege de vroege aankomst in Jaca hadden we tijd over voor een bezoek aan de Citadel, die in de 16 de eeuw door Philips II gebouwd. De vorm had hij overgenomen van de Nederlandse vestingsteden: een puntige vijfhoek. Deze citadel herbergt een paleis en een museum. We opteren voor het museum, omdat een bezoek aan het paleis enkel onder begeleiding van een gids mag gebeuren. Het museum herbergt een tiental miniaturen van veldslagen door heel de geschiedenis, van de Egyptenaren tot en met de moderne hulp van de V.N. aan oorlogsgebied. Adembenemend om te zien, hoe men dit alles heeft gemaakt.

We proberen iets vroeger te gaan eten dan de Spanjaarden, maar dat kan echt niet. Iedereen zit om zeven uur nog op een terrasje met een drankje en tapas. We zullen ons moeten aanpassen aan de gewoontes van het land. En zo komen we in het restaurant van ons chique hotel terecht voor een menu del dia om 20.30 uur. Een hotel waar we zeer tevreden over zijn: vriendelijke en behulpzame bediening, keurige kamer met douche en een super de luxe ontbijtbuffet.

Kwart over acht rijden we Jaca uit, waar het al geregend heeft. Voor vandaag dus lange broek en warme kleding aan. We beginnen meteen aan een klim van 5% richting Puerto de Oroel op 1080 m. hoog. En na een klom volgt dan weer een lange, maar vriendelijke afdaling van 10 km. om daarna te vervolgen met klimmen en afdalingen van gemiddeld 7% richting Monasterio Nuova. Dit is een nogal vierkante abdij in Barokstijl opgericht na de teloorgang van San Juan de la Peña. Bij de abdij ontmoeten we een Nederlands echtpaar van onze leeftijd en het gesprek gaat over onze tocht en hun vakantie in Spanje trekkend met de auto van hotel naar hotel.
De souvenierwinkel is open, nemen een kijkje en met een stempel in het paspoort gaan we met een steile afdaling heel voorzichtig (haarspeldbochten) naar Monasterio San Juan de la Peña. Daar zien we ook weer de man uit Kansas! Het bezoek aan het Monasterio is de moeite waard. We nemen er uitgebreid de tijd voor, maar Ad waarschuwt me, dat ik maar niet moet proberen om alles te lezen. Dat gaat veel te lang duren!
Het klooster ligt inde bossen diep verscholen onder een hoge overhangende rotswand. Eerst waren er grotten voor rituele doeleinden, later vestigenden zich kluizenaars die in 920 het klooster stichtten gesteund door de koningen van Navarra. Bij het zien van deze plaats vraag ik me af wat ze hier in godsnaam zochten en ze zelfvoorzienend konden zijn zonder eigen akkers en verteelt. Het boekje geeft het antwoord: het klooster werd over ezlespaden vanuit Santa Cruz onderhouden.
Onze prachtige tocht vanuit Jaca door ruig berggebied, soms rijdend tussen enkel bossen en bossages met een bermvegetatie van wilde tijm, salvia’s, boterbloemen, krulklaver en kleine campanula’s, mooie vergezichten gaat na 40 km. over in een route over de N240 richting Pamplona verder afdalend door het brede vlakke dal van de Rio Aragon, maar soms ook heftige klimmetjes. Na de brug over dr Rio Aragon verdwijnt het drukke autoverkeer en rijden we door een grauw verweerd gebied langs het stuwmeer Yesa, waar diverse dorpjes onbewoonbaar zijn geworden door de exploitatie van het stuwmeer. Het dorp Esco ligt geplakt tegen een grauwe helling en is totaal niet meer bewoond. Net voor Jesa bereiken we de provincie Navarra en om vier uur checken we in. Een vriendelijk eigenaar brengt onze bagage naar boven en wij beginnen aan onze rituelen.

Het was vandaag voor de helft echt een tocht van: geweldig, moet je kijken, bijzonder ! De tweede helft was er een van tempo maken en zo snel mogelijk ons Hostel zien te bereiken, ook al om dat er regen dreigde. Morgen sluiten we onder Pamplona aan bij de route via St. Jean Pied de Port. Benieuwd wat we daar nog van herkennen. Voor morgen graag wat warmer weer, voor jullie allemaal een fijne zondag. Gr. Anny en van Ad. Die is ondertussen ook klaar met zijn verslag, keurig met de hand geschreven.