Op de helft van het aantal reisdagen.

Goede middag allemaal.

Gisteravond hebben we in Le bistro du pont, een kleine, maar sfeervolle ruimte, weer eens normaal gegeten. De madame van het hotel had voor ons gereserveerd. We wandelden door enkele straatjes van Oleron Ste Marie en het viel ons op hoe triest de huizen eruitzagen met heel veel leegstand van winkels.

Deze morgen hebben we tot kwart voor acht kunnen slapen. We hebben alle tijd, want in Borce, halverwege de route naar de Somport kunnen we pas terecht rond vier uur.
Uitgezwaaid door een allervriendelijkste eigenaresse rijden we richting de Cathedrale. Tja, dat is niet de goede die we willen bezoeken en bovendien ook nog gesloten. Terug naar ons beginpunt bij het hotel en met het juist lezen van de tekst bereiken we de juiste pelgrimskathedraal met het grote portaal onder de massieven Romaanse toren. We boffen, de kerk is open en een kosteres is bezig om het altaar voor de H.Mis van half 11 in orde te maken. Ik spreek haar aan voor een stempel en ik mag mee naar de sacristie. Bingo.
Onder het portaal ziende twee geboeide Saracenen, als herinnering aan de strijd tegen Moren en gedoemd zijn de middenpilaar te torsen.

Na het bezoek gaan we puzzelen om Oloron uit te rijden richting Somport. Een enkele kleine vergissing brengt ons omhoog in de oude wijk St. Croix, gelegen op een heuvel tussen de Gave d’Ossau en de Gave d’Aspe. Mijn telefoontje brengt de oplossing en we maken een begin met de route richting Somport. Ad heeft het zo gepland, dat we vandaag de helft fietsen en morgen de ander helft, de meest heftige.

We fietsen door de prachtige Aspevallei, een natuurgebied waarin gieren en de laatste beren van West-Europa voor komen. Het is Hemelvaartsdag en op onze weg is het heel stil. We horen de Aspe, die we blijven volgen tot aan de Somport zich met veel lawaai naar beneden storten, de bellen van de koeien op de
Pyreneese weiden roepen herinneringen op aan vakanties in een
ver verleden, roofvogels zien we regelmatig cirkelen boven de weiden, een herder trekt met zijn kudde schapen over de openbare weg naar een andere weide. Aan beide zijden van de weg rijzen de Pyreneeen op en de zon doet zijn best. We worden er lyrisch van en ik krijg een ultiem gevoel van geluk: dat we dit samen kunnen beleven.
Regelmatig stoppen we voor een mooi uitzicht, een waterval, de denderende Aspe beneden ons. We klimmen regelmatig stukjes van 5 en een enkele keer van 9%. Dan proberen we de snelheid op ong. 11 km. te houden met ondersteuning van de tweede stand tour. We moeten toch behoorlijk bijtrappen.
We rijden door piepkleine dorpjes zoals Soeix, Eysus, Escot en Sarrance. Bij Etsau buigen we af op turbo vanwege de heftige klim naar onze slaapplaats in Borce, een oud Middeleeuws dorpje met een piepklein Jacobskapelletje. Het is dan half drie.
Aangekomen bij ons slaapadres, Maison Bourgoun, (een uur te vroeg), waag ik het er toch maar op om aan de bel te klingelen. Een jongetje van een jaar of 7 laat zich zien, vraagt of we Spaans/ Frans spreken en als we vertellen, dat we uit Nederland komen, schakelt hij vlot over op Nederlands. Hij vertelt, dat zijn papa Nederlander is, zijn grootoma in Amersfoort woont, zijn mama Française is en dat hij ook Spaans kan spreken. Als zijn mama komt, blijken we gewoon Nederlands te kunnen spreken.
Vanavond hoeven we niet op zoek te gaan voor een eetgelegenheid, omdat we uitgenodigd worden voor de maaltijd bij hun aan tafel. Benieuwd wat de pot zal schaften: Hollands of Frans. We hebben voor deze avond een prachtig onderkomen. Morgen gaat het taai worden, 20 km. klimmen. Dan passeren we de Frans/ Spaanse grens en sluiten we deel 2 af. De Camino Frances kan beginnen. Voor morgen maar een wens: graag droog weer. Gr. Uit het piepkleine gehucht Borce bij Etsaut. Anny.