Code " Oranje" volgens de Telegraaf
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
27 April 2016 | België, Diksmuide
Goede avond vrienden.
In de ontbijtruimte was vanmorgen nog niemand te bekennen. Een ontbijt met alles erop en eraan lachte ons toe. Meestal zijn je ogen op zo ' n moment groter dan je buik ( uitspraak van mijn moeder vroeger als we ons bord niet leeg aten. We zorgden voor een stevige bodem, want de tocht voor vandaag zóu 90 km. zijn.
En onderweg zouden er weinig eetgelegenheden zijn. Een thermoskan heet water mochten we zelf tappen.
Knooppunt 94 hadden we gisteravond al opgezocht. Vanuit ons hotel reden we meteen op de goede route langs de Damse Vaart richting Damme en Brugge. In Damme hebben we "Jacob van Maerlant" nog begroet, het marktplein nog eens bekeken met het Tijl Uilenspiegel museum en daarna ging het verder richting Brugge, waar we mooi langs de buitenkant van de stad konden blijven rijden
We waren op hérhaling, want deze route hebben we ook gereden bij "Fietsen langs de grenzen van de eerste wereldoorlog". Verschillende kenmerkende punten kwamen uit onze herinnering te voorschijn en dat was maar goed ook, want ook hier klopte van de bewegwijzering niets. En manlief wil dan toch de goede nummers ontdekken, stopte plotsklaps voor zo' n bord en tja, als je er dan vlak achter rijdt, dan klap je er bovenop. Gelukkig werd mijn val gebroken door de fietstassen en bleef de schade beperkt tot een geschaafde knie, een bloedende vinger, een afgebroken spiegeltje en een beschadiging aan mijn Assos fietsbroek. Ik kon gewoon door fietsen.
Dachten we in Sluis wind in de rug te hebben, tijdens de tocht langs het kanaal werden we bijna van de fiets gewaaid: windstoten van zeker 7/8 Beaufort . We hingen schuin op onze fietsen. En dan maar roepen, wat is fietsen toch heerlijk!
Na 55 km. Langs vaarten en kanalen gefietst te hebben met stevige zijwinden, soms van voren, bereikten we Nieuwpoort met het monument 14-18, dat twee jaar geleden nog niet te bezichtigen was. Na enkele foto' s te hebben genomen ging het in Zuidelijke richting en werden we eindelijk getrakteerd op een stevige wind in de rug en een fietspad over een oud treinbaantje. Helaas misten we een afslag, lieten ons door de wind vooruitblazen en zo vergaten we deafslag nagar de Dodengang aan de Ijzer. Na de Ijzeren toren van Diksmuide reden we weer langs het water van de Ijzer naar onze eindbestemming Lo-Reninge. Dicht bij de eindbestemming begon ik te twijfelen aan de juiste plaats. Het gebied is Lo-Reninge, maar je hebt twee plaatsen Lo en Reninge. Geen probleem volgens mijn lief: ik ga bellen. Je gelooft het niet, geen telefoon meer te vinden. Ter plekke zagen we onze reis in rook opgaan. Waar is die telefoon. Laten liggen in de hotelkamer? Kan niet volgens Ad. Alles gecheckt bij vertrek. Wat nu? Met mijn telefoon gebeld, geen gehoor. Bij een boerxerij aangebeld, weg gevraagd naar het hotel, dat inderdaad in Lo stond.
Chagrijnig het laatste stuk gefietst. Balen van de telefoon. Bij aankomst voor ons hotel heb ik naar De telefoon van Ad gebeld en...niet te geloven die ging over. Een eerlijke vindér in Brugge kreeg ik aan de lijn. Ad heeft het gesprek ovérgenomen, adressen uitgewisseld en deze meneer stuurt de telefoon op naar Hoeven. Er zijn altijd nog eerlijke mensen
Onze reis gaat gewoon door zonder telefoon, maar wel met de iPad. Het was me het dagje wel.
Morgen bereiken we Frankrijk en hopen we op kalmer weer.
Welterusten allemaal
In de ontbijtruimte was vanmorgen nog niemand te bekennen. Een ontbijt met alles erop en eraan lachte ons toe. Meestal zijn je ogen op zo ' n moment groter dan je buik ( uitspraak van mijn moeder vroeger als we ons bord niet leeg aten. We zorgden voor een stevige bodem, want de tocht voor vandaag zóu 90 km. zijn.
En onderweg zouden er weinig eetgelegenheden zijn. Een thermoskan heet water mochten we zelf tappen.
Knooppunt 94 hadden we gisteravond al opgezocht. Vanuit ons hotel reden we meteen op de goede route langs de Damse Vaart richting Damme en Brugge. In Damme hebben we "Jacob van Maerlant" nog begroet, het marktplein nog eens bekeken met het Tijl Uilenspiegel museum en daarna ging het verder richting Brugge, waar we mooi langs de buitenkant van de stad konden blijven rijden
We waren op hérhaling, want deze route hebben we ook gereden bij "Fietsen langs de grenzen van de eerste wereldoorlog". Verschillende kenmerkende punten kwamen uit onze herinnering te voorschijn en dat was maar goed ook, want ook hier klopte van de bewegwijzering niets. En manlief wil dan toch de goede nummers ontdekken, stopte plotsklaps voor zo' n bord en tja, als je er dan vlak achter rijdt, dan klap je er bovenop. Gelukkig werd mijn val gebroken door de fietstassen en bleef de schade beperkt tot een geschaafde knie, een bloedende vinger, een afgebroken spiegeltje en een beschadiging aan mijn Assos fietsbroek. Ik kon gewoon door fietsen.
Dachten we in Sluis wind in de rug te hebben, tijdens de tocht langs het kanaal werden we bijna van de fiets gewaaid: windstoten van zeker 7/8 Beaufort . We hingen schuin op onze fietsen. En dan maar roepen, wat is fietsen toch heerlijk!
Na 55 km. Langs vaarten en kanalen gefietst te hebben met stevige zijwinden, soms van voren, bereikten we Nieuwpoort met het monument 14-18, dat twee jaar geleden nog niet te bezichtigen was. Na enkele foto' s te hebben genomen ging het in Zuidelijke richting en werden we eindelijk getrakteerd op een stevige wind in de rug en een fietspad over een oud treinbaantje. Helaas misten we een afslag, lieten ons door de wind vooruitblazen en zo vergaten we deafslag nagar de Dodengang aan de Ijzer. Na de Ijzeren toren van Diksmuide reden we weer langs het water van de Ijzer naar onze eindbestemming Lo-Reninge. Dicht bij de eindbestemming begon ik te twijfelen aan de juiste plaats. Het gebied is Lo-Reninge, maar je hebt twee plaatsen Lo en Reninge. Geen probleem volgens mijn lief: ik ga bellen. Je gelooft het niet, geen telefoon meer te vinden. Ter plekke zagen we onze reis in rook opgaan. Waar is die telefoon. Laten liggen in de hotelkamer? Kan niet volgens Ad. Alles gecheckt bij vertrek. Wat nu? Met mijn telefoon gebeld, geen gehoor. Bij een boerxerij aangebeld, weg gevraagd naar het hotel, dat inderdaad in Lo stond.
Chagrijnig het laatste stuk gefietst. Balen van de telefoon. Bij aankomst voor ons hotel heb ik naar De telefoon van Ad gebeld en...niet te geloven die ging over. Een eerlijke vindér in Brugge kreeg ik aan de lijn. Ad heeft het gesprek ovérgenomen, adressen uitgewisseld en deze meneer stuurt de telefoon op naar Hoeven. Er zijn altijd nog eerlijke mensen
Onze reis gaat gewoon door zonder telefoon, maar wel met de iPad. Het was me het dagje wel.
Morgen bereiken we Frankrijk en hopen we op kalmer weer.
Welterusten allemaal
-
27 April 2016 - 21:52
Ineke Polderman:
Wat een dag!!! Gelukkig dat de eerlijke vinder jullie telefoon naar huis gaat sturen.
Waar ben je toch zonder telefoon ik zou me toch wel heel ongelukkig voelen als ik niet kon bellen. Maar julie probleem is in ieder geval opgelost.
Hopelijk morgen beter weer.
Veel fietsplezier.
Dikke kus Ineke -
27 April 2016 - 22:12
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
ik ging net nog een glaasje sap inschenken en een zoutje erbij en zag de mail binnen komen. Wat een vreselijke rotdag! En dan nog gevallen ook, en gewond, geloof me, ik was rechtsomkeer gegaan, dit is toch helemaal niet leuk meer!! Je neemt het me toch niet kwalijk dat ik jullie optimisme niet meer begrijp he?? En de telefoon kwijt, maar gelukkig weer gevonden, pas nu maar goed op de iPad, want anders heb je niks meer. Ik hoop met jullie dat het morgen in Frankrijk beter is, maar het schijnt op dit moment nergens echt mooi te zijn. Hier was het koningsdag. Natuurlijk voor de buis met mijn mandarijnenslof, en gelukkig was het in Zwolle droog. Ik vond het heel leuk met de 3 prinsessen erbij en je ziet nu al dat Amalia al heel goed op haar taak is voorbereid. En verder ben ik de deur niet meer uit geweest. Veel wind, 9 graden, nee, niks voor mij.
Gisteren was ik naar de Jeroen Bosch tentoonstelling in Den Bosch. Ik mocht tussen 4 en 5 uur binnen. Het was allemaal perfect geregeld, de tentoonstelling mooi opgesteld, maar het was gewoon veel en veel te druk. De audiotours waren allemaal uitverkocht (ik gebruik die nooit, kan er niks mee verstaan) en iedereen stond voor mijn neus. Ik heb nog even zitten praten met een Duits echtpaar en na een uurtje hield ik het voor gezien, heb alles in sneltreinvaart bekeken, want het meeste had ik al in Madrid gezien. 380.000 kaarten zijn er verkocht, toch niet te geloven, ze draaien zelfs 's nachts door. Ja, het is een doorslaand succes. Ik heb nog 3 kaarten en een magneet gekocht. Gelukkig had ik al voor mijn museumbezoek ergens thee met taart genomen, want ook het restaurant puilde uit. Morgen weer tai-chi en 's middags naar onze oude werkster, die wordt 93! Ik zal aan jullie denken als je weer welgemoed op de pedalen stapt richting Frankrijk. Ik wens jullie een veel betere dag toe dan vandaag, voor straks welterusten en alweer tot de volgende mail. En rijd voorzichtig he?? Enne.....keep smiling!!!
Liefs en groetjes,
J E T
-
27 April 2016 - 22:13
Bea De Jong:
Beste Ad en Anny,
Na het lezen van jullie verslag begrijp ik ook dat het soms ook niet zo fijn is om samen zo'n reis te ondernemen. Je moet allebei toch wel sterk in je schoenen staan om fikse tegenslagen zoals vandaag te doorstaan. Mooi dat de telefoon nog thuis komt. Heeeeel veel succes met de voortzetting van jullie reis. Bikkels zijn jullie!!
Lieve groet, Bea
-
27 April 2016 - 23:15
Clara:
Wow ... een heftige dag! Dat noem ik geen code oranje meer maar code rood! Anny, ik hoop dat je morgen geen last hebt van je geschaafde knie! Als de telefoon is aangekomen, laat ik het jullie meteen weten!
Wees voorzichtig en veel plezier!
Groetjes uit het J'park xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
