Chemin des Dames

Door: Anny

07 Juni 2014 | Frankrijk, Reims

Goede avond allemaal.

Na een uitgebreid Frans ontbijt in de prachtige, oude Orangerie worden we uitgezwaaid door de gastvrouw. De zon schijnt al volop en vandaag starten we voor het eerst in korte broek. Na 2 km. zijn we al bij het bord Nanteuil-la-Fosse en Ad roept, dat we deze weg in moeten volgens de beschrijving. Ik lees nog eens en nog eens en ik denk, dat het niet de juiste route is. We moeten Nanteuil eerst door en dan pas met de bocht naar rechts meedraaien. “Je kunt toch lezen”, roept hij nog. Tja, liefde is…..volgen dan maar. Het klimt zeker met 10 % en dat betekent, dat we van de fiets moeten: lopen, duwen, trappen, stoppen. Ik baal als een stekker. Na 2 km. nog steeds geen dorp Mennejean te zien, enkel velden met bieten en graan. Juist als we heftig moeten gaan dalen stap ik af om te voorkomen, dat we deze weg omhoog terug moeten rijden. Op de echte Michelinkaart zoeken we op waar we zijn. Dan komt de reddende engel. Een auto stopt naast ons en vraagt waar we heen moeten. “Mennenjean ligt aan de andere kant en je moet behoorlijk klimmen om daar te komen”. Grrrr….omkeren, snel naar beneden en opnieuw beginnen.

De klim is pittig, maar we kunnen blijven zitten. Op naar de Chemin de Dames, die sierlijk over het golvend plateau slingert. We kunnen heerlijk doorfietsen op deze kale hoogte. De genietfactor onder deze weersomstandigheden is hoog.
De weg dankt zijn naam aan de 2 dochters van Louis XV, die hier langs reden als ze hun gouvernante gingen bezoeken. De Duitse legers trokken zich in 1914 na de slag aan de Marne terug op de hooggelegen Noordoever van Aisne, van waaruit zij de Fransen 3 jaar lang in het vizier hadden. In april 1917 joeg de Franse bevelhebber Nivelle zijn soldaten over de Duitse linie heen, wat uitmondde in een debacle voor de Fransen. De Duitsers hadden zich verschanst in de onderaardse mergelgroeven. Deze stonden voor vandaag op ons lijstje om te bezoeken. De rondleiding duurt echter anderhalf uur en dat kunnen we ons niet permitteren. Dan enkel maar foto’s en teksten bekijken, met een kopje koffie als troost.

We rijden door naar het plateau de Californie met het totaal verdwenen oude Craonne (zoals Fleuri devant Douaumont). Men heeft er een arboretum van gemaakt en hier en daar staan bordjes met foto’s en straatnamen. De tocht gaat dalend verder naar Pontavert, waar we bij de boulangier vers stokbrood en 2 escargotskoeken kopen voor de lunch.

De weg blijft golven, wind half in de rug en een behoorlijke middagzon. Om drie uur rijden we Reims binnen langs het Canal de l’Aisne A la Marne: 8 km. lang. Volgens de beschrijving moeten we rijden tot aan een sluis, daarna omhoog en dan richting centrum. Een aardig Fransman stopt en wijst ons 2 bruggen terug, daar is een lift voor fietsers, daarna over de brug en je bent meteen in het centrum. Aangekomen bij de lift blijkt deze niet te werken en draagt Ad de fietsen zonder bagage de trappen op. We beladen ons “ros” weer en met de Mio proberen we ons gereserveerde Ibis hotel te vinden. De rit door de drukke stad valt niet mee en na veel draaien en keren bereiken we om 4 uur het hotel.

Reims had tot 1914 een middeleeuwse binnenstad met veel vakwerkhuizen. De stad lag echter dicht bij de frontlinie en onderging het zelfde lot als Ieper. Enkel de kathedraal, waarin eeuwenlang de Franse koningen werden gekroond, werd stukje bij beetje hersteld. Na ons bezoek op zoek gegaan naar de beroemde afbeelding van “de lachende engel” in het portaal. Ze staat er nog steeds en wordt door iedereen gefotografeerd.
Na een pilsje tegenover het koninklijk paleis flaneren we door de drukke binnenstad en via het park gaan we terug om aan ons verslag te werken.
Morgen fietsen we naar Varennes en Argonne, voor ons bekend van de St. Jacobsroute langs oude wegen. In het hotel Le Monarch hebben we 3 jaar geleden ook al gelogeerd. We gaan dus op herhaling.
Nu nog een glaasje champagne in de bar, route bekijken en daarna de beentjes te rusten leggen. Gr. Anny/Ad

07 Juni 2014 - 21:40

Henk Bond:

Je begint al een echte reisboekenschrijfster te worden,An..
Sraks krijg je nog de Bob den Uyl prijs.Ik heb die reisboeken van Nooteboom altijd mee,maar eie zijn O mooi beschreven,dat mijn eigen aspiraties wegzinken.Ik lees,dat je in Varennes langs komt.Daar ben ik jaren geleden ook eens door gefietst.Ik zat in een gehucht Gesnes in juli en we moesten stoken om het warm te krijgen en onder het fietsen nog een paar stevige stortbuien.Koetsen zoals in de tijd van de franse revolutie zAg je niet meer. Ik heb daar ook nog een begraafplaats bezocht.Volgens mij speelt dat boek Grijze Zielen van Philip Claudel ook in die regio..maar je vordert al aardig..Komnje ook nog door de Vogezen?.Neem dan de mooie routes de Cretes.

07 Juni 2014 - 21:44

Jetty Blijdenstein:

Hallo Anny en Ad,

jullie zijn gelukkig weer heelhuids aangeland in jullie hotel in Reims. En ik moest toch wel even glimlachen hoor, dat Ad je verkeerd stuurde. En dan weer terug en weeeeeeer omhoog!! Pfffffffffffff!!! En dan die lift die het weer niet deed, ja dat kun je allemaal meemaken! Gelukkig dat het weer vandaag mee zat. Hier was het ook 29-30 graden, vannacht kan het regenen,maar morgen is het weer mooi weer. Ik wens jullie alweer veel succes voor de volgende etappe en voor direct welterusten. En ik zie het verslag wel weer komen!

Liefs en groetjes,

J E T

07 Juni 2014 - 22:38

Theo En Ria Uit Veghel:

Hoi Anny en Ad,

Morgen beginnen we aan onze fietstocht naar Praag .
Hoop dat we jullie nog kunnen volgen, want je verslagen zijn zo leuk om te lezen !
Nog veel fietsplezier en hopelijk blijft het zonnetje jullie vergezellen.

08 Juni 2014 - 21:52

Cees En Greet:

Hallo Anny en Ad,

Het is weer een heel avontuur jullie fietstocht met enorm veel geschiedenis, indrukwekkend en boeiend om te lezen. Fijn dat jullie mooi weer hebben. het is wel bijzonder die heel verschillende locaties voor de overnachtingen. Een heel goede reis verder en veel fietsplezier.

Hartelijke groet, Cees en Greet.