De laatste tocht van “Fietsen langs de frontli
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
16 Juni 2014 | Frankrijk, Winkel
Voor iedereen die ons volgt.
Het verblijf in Auberge “Le Relais” maakte een heleboel goed na de tegenvallers van gisteren. (die moeten we maar snel vergeten). We hadden een prima kamer, mooi diner en deze morgen een uitgebreid ontbijtbuffet.
Opgewekt stappen we om 8 uur op de fiets. We rijden richting Cernay en zijn nu gespitst op elk zinnetje van de beschrijving om deze stad zonder kleerscheuren te passeren. De zon schijnt en een stevige wind in de rug geeft ons vleugels. We hebben de wijngaarden achter ons gelaten en rijden nu langs mais- en korenvelden.
Bij Aspach-le-Haut begint het laatste traject van deze reis. De eerste 12 km. zijn vlak met als toetje weer een gruwelijk grindpad van 2 km. Daarna volgt een lichte daling naar het Rhône-Rijnkanaal, waar we 8 km lang van kunnen genieten: een prachtig fietspad tot Dannemarie, waar we aan het haventje koffie drinken. Om de stad door te komen ook hier weer –tig zinnetjes met voor ons vage aanduidingen. Stoppen, kijken, lezen, welles/nietes en dan is er zomaar ineens een echtpaar op de fiets uit de streek, die goed de weg weet en ons begeleidt naar het fietspad richting Seppois-le- Bas. Het fietspad is aangelegd over een voormalige spoorlijn en we rijden heel beschut tussen houtwallen en struiken.
We passeren het ooievaarsdorp van S-le-B en fietsen verder voor een lunchgelegenheid. Onze “voorraadkast” is bijna leeg en bij de eerste de beste winkel willen we nog wat inslaan voor morgen. Via Pfetterhouse met mooie vakwerkhuizen klimmen we naar de Zwitserse grens, waar het einde van de Frontlijn was. Een enkel bord met het opschrift Douanes Françaises en een verlaten grenswachterhuisje herinneren aan de tijd dat deze grens wel wat meer was dan een onzichtbare lijn in het landschap. Bij Courtavon duiken we Frankrijk weer in. Na Courtavon blijft het flink klimmen naar Levoncourt, Oberlarg en Winkel, waar we ons hotel hebben gereserveerd.
Om half 3 stoppen we voor Hotel Restaurant au Cerf. Er is niemand te zien, luiken zijn gesloten en via een open voordeur kunnen we binnen. Daar ligt een briefje klaar met de sleutel voor kamer 1. Wel een erg stille ontvangst. Vanavond willen we eten in het restaurant, want van de voorraadtas is de bodem te zien. Er viel onderweg niet te fourageren, geen enkele winkel te bekennen. Ons restaurant is echter met congé. Wat nu? We ontdekken een restaurant aan de overkant, spoeden ons er heen voor een afspraak. Madame gaat juist de zaak sluiten en ook hier valt niet te eten. "Negen kilometer verderop naar beneden en daarna weer klimmend terug naar het hotel", zegt de madame. Dat gaan we echt niet doen. Maar dan krijgt Ad een inval: “Misschien bent U wel die persoon, die een wonder kan verrichten ” . Ze denkt na en ze vraagt of we tevreden kunnen zijn met brood, kaas, ham en een schaal gemende salade. We zijn nu overal blij mee. Om 7 uur vanavond kunnen we terecht
Voor morgen rest ons nog 35 km. naar Bazel, waar we de historische binnenstad gaan bezoeken. We zijn blij, dat we ook dit jaar weer een prachtige tocht samen hebben kunnen maken en tot een goed einde hebben kunnen brengen. Maar tegelijkertijd zijn we een beetje weemoedig, omdat het nu voorbij is.
Dinsdag om kwart over 10 's avonds vertrekken we vanuit Bazel met de nachttrein naar Utrecht, waar we opgehaald worden door Floor Groot. Woensdag middag zijn we weer in Hoeven, van waaruit jullie nog een laatste mail krijgen. Iedereen bedankt voor de mooie ondersteunende woorden en wij vonden het fijn om onze ervaringen met jullie te delen. Tot ziens in Hoeven.
Gr. Anny/Ad
Het verblijf in Auberge “Le Relais” maakte een heleboel goed na de tegenvallers van gisteren. (die moeten we maar snel vergeten). We hadden een prima kamer, mooi diner en deze morgen een uitgebreid ontbijtbuffet.
Opgewekt stappen we om 8 uur op de fiets. We rijden richting Cernay en zijn nu gespitst op elk zinnetje van de beschrijving om deze stad zonder kleerscheuren te passeren. De zon schijnt en een stevige wind in de rug geeft ons vleugels. We hebben de wijngaarden achter ons gelaten en rijden nu langs mais- en korenvelden.
Bij Aspach-le-Haut begint het laatste traject van deze reis. De eerste 12 km. zijn vlak met als toetje weer een gruwelijk grindpad van 2 km. Daarna volgt een lichte daling naar het Rhône-Rijnkanaal, waar we 8 km lang van kunnen genieten: een prachtig fietspad tot Dannemarie, waar we aan het haventje koffie drinken. Om de stad door te komen ook hier weer –tig zinnetjes met voor ons vage aanduidingen. Stoppen, kijken, lezen, welles/nietes en dan is er zomaar ineens een echtpaar op de fiets uit de streek, die goed de weg weet en ons begeleidt naar het fietspad richting Seppois-le- Bas. Het fietspad is aangelegd over een voormalige spoorlijn en we rijden heel beschut tussen houtwallen en struiken.
We passeren het ooievaarsdorp van S-le-B en fietsen verder voor een lunchgelegenheid. Onze “voorraadkast” is bijna leeg en bij de eerste de beste winkel willen we nog wat inslaan voor morgen. Via Pfetterhouse met mooie vakwerkhuizen klimmen we naar de Zwitserse grens, waar het einde van de Frontlijn was. Een enkel bord met het opschrift Douanes Françaises en een verlaten grenswachterhuisje herinneren aan de tijd dat deze grens wel wat meer was dan een onzichtbare lijn in het landschap. Bij Courtavon duiken we Frankrijk weer in. Na Courtavon blijft het flink klimmen naar Levoncourt, Oberlarg en Winkel, waar we ons hotel hebben gereserveerd.
Om half 3 stoppen we voor Hotel Restaurant au Cerf. Er is niemand te zien, luiken zijn gesloten en via een open voordeur kunnen we binnen. Daar ligt een briefje klaar met de sleutel voor kamer 1. Wel een erg stille ontvangst. Vanavond willen we eten in het restaurant, want van de voorraadtas is de bodem te zien. Er viel onderweg niet te fourageren, geen enkele winkel te bekennen. Ons restaurant is echter met congé. Wat nu? We ontdekken een restaurant aan de overkant, spoeden ons er heen voor een afspraak. Madame gaat juist de zaak sluiten en ook hier valt niet te eten. "Negen kilometer verderop naar beneden en daarna weer klimmend terug naar het hotel", zegt de madame. Dat gaan we echt niet doen. Maar dan krijgt Ad een inval: “Misschien bent U wel die persoon, die een wonder kan verrichten ” . Ze denkt na en ze vraagt of we tevreden kunnen zijn met brood, kaas, ham en een schaal gemende salade. We zijn nu overal blij mee. Om 7 uur vanavond kunnen we terecht
Voor morgen rest ons nog 35 km. naar Bazel, waar we de historische binnenstad gaan bezoeken. We zijn blij, dat we ook dit jaar weer een prachtige tocht samen hebben kunnen maken en tot een goed einde hebben kunnen brengen. Maar tegelijkertijd zijn we een beetje weemoedig, omdat het nu voorbij is.
Dinsdag om kwart over 10 's avonds vertrekken we vanuit Bazel met de nachttrein naar Utrecht, waar we opgehaald worden door Floor Groot. Woensdag middag zijn we weer in Hoeven, van waaruit jullie nog een laatste mail krijgen. Iedereen bedankt voor de mooie ondersteunende woorden en wij vonden het fijn om onze ervaringen met jullie te delen. Tot ziens in Hoeven.
Gr. Anny/Ad
-
17 Juni 2014 - 17:33
Henny Damen:
Weer bijna thuis van de frontlinie.
Klaar voor de repatrieëring
Wat een afstand hebben jullie weer afgelegd.
Iedere dag jullie verslag gelezen.
Wat een brok geschiedenis.
Veilige thuiskomst en nog even genieten ,zij het met een beetje weemoed. -
17 Juni 2014 - 18:21
Yvonne:
Morgen weer veilig thuis. Tot gauw. -
17 Juni 2014 - 18:25
Jetty Blijdenstein:
Hallo vrienden,
ja, hier is tie dan: de voorlopig laatste mail van jullie tocht. Lijkt me ook niet leuk dat het overal zo'n dooie boel is zonder winkels of wat dan ook. Je zult daar moeten wonen. Maar die mensen weten niet beter. Gelukkig zijn jullie er alweer zonder kleerscheuren vanaf gekomen en hebben jullie toch genoten, al zat het vaak tegen. En besef tegelijkertijd dat jullie bevoorrechte mensen zijn dat je dit op jullie leeftijd nog in goede gezondheid samen mag doen. Als het goed is hebben jullie vandaag Basel bezocht, ik vond het een mooie stad, Zwitserland is toch prachtig. Voor straks een goede treinreis en een veilige aankomst. Leuk dat Floor jullie op komt halen. En dan zijn jullie weer in je eigen Johannepark en kunnen jullie weer nagenieten van deze bijzondere reis. Ik zeg W E L K O M T H U I S!! en tot mails.
Liefs en groetjes,
J E T -
17 Juni 2014 - 19:08
Bep En Bonni:
Het is weer volbracht. Gezond en wel terug naar Hoeven.
Koester deze momenten van de reis, want het kan snel anders zijn!!!.
Nog fijne dagen en tot ziens.
Bep en Bonni -
17 Juni 2014 - 19:19
Joke:
Hoi Ad en Annie
Ook deze tocht weer volbracht alles gelukkig weer goed gegaan.
Nu nog met de nachttrein naar Utrecht en dan weer naar het Johannapark.
Waar huis en tuin jullie verwelkomen.
Groetjes -
17 Juni 2014 - 21:02
Kees:
Hoi Ad en Anny,
Ik wens je een hele goede treinreis naar huis, en veilige thuiskomst. Het is fijn en sportief om zo'n tocht te maken, maar ook weer heel fijn om gezond en wel weer thuis te komen en zijn.
Geniet van alles wat je gezien heb van de geschiedenis van de oorlog 14-18 .
Wij hebben genoten van jullie verhalen.
Lieve mensen, tot horens en tot ziens.
Lieve groet van Riet en Kees. -
17 Juni 2014 - 21:03
Marie- José:
En dan zit het er bijna weer op. De tijd vliegt. Weer veel meegemaakt deze reis.
Een hele goede terugeis alvast. Zie jullie vast weer binnenkort. Groetjes, Marie- José -
17 Juni 2014 - 21:35
Jeanne:
Proficiat,
Dat was weer een prachtige en pittige tocht. De verslagen waren mooi geschreven.
Nu nog Bazel en dan het nagenieten.
Groetjes Jeanne -
17 Juni 2014 - 21:43
Marianne:
Een geweldige prestatie ! Maar het zit er weer op. Goeie thuisreis. En welkom thuis.
We hopen na onze vakantie elkaar gauw weer eens te spreken.Liefs van ons twee. -
17 Juni 2014 - 22:05
Ineke Polderman:
Ik ben blij dat jullie weer naar huis komen!!!
X ineke Polderman -
17 Juni 2014 - 23:18
Henk Bond:
Ik durf bijna niet te schrijven,dat wij hier in Ambloise de restaurants voir het uitkiezen hebben,maar we wilden er wel een met wifi,omdat het hotel nog geen wifi had.We hebben confit de Canard gegeten en een dame Blanche als toetje.Jullie zijn morgen met Nederland Australie thuis.Wij hopen dan weer in Tours te zijn.We bellen wel.Dikke kus -
18 Juni 2014 - 06:51
Truus Schets:
Ook wij hebben genoten van jullie mooie reis verhalen.
Mijn pet af, wat een indrukwekkende reis.
Maar idd bijzonder dat je zo'n reis samen nog kunt maken.
Wij wensen jullie nog een fijne laatste dag en een veilige terugreis.
Lieve groetjes Truus en Fons uit Oostburg. -
18 Juni 2014 - 09:54
Cees En Greet:
hallo Anny en Ad,
We hebben genoten van jullie boeiende reisverhalen en een stukje geschiedenis meegekregen. Het is weer een geweldige prestatie geweest waar jullie trots op mogen zijn.
We wensen jullie wel thuis en een fijne zomer.
groetjes, Cees en Greet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
