Het verschil tussen Cuincy en Cuinchy: de letter H

Goede avond allemaal.
Zondag hebben we ons ondergedompeld in het museum “In Flanders Fields”. Rond half 11 bezochten we eerst het VVV kantoor voor informatie over de stad Ieper en daarna konden we aan de tocht door het immense museum beginnen. De gehele bovenverdieping van de Lakenhal heeft men er voor ingericht.
De Grote Oorlog wordt hier vanuit verschillende invalshoeken benaderd. Ad adviseert mij aan het begin niet alles te lezen om na het bezoek nog tijd over te houden voor een wandeling over de remparts van Ieper. Omdat we ons thuis al behoorlijk hebben verdiept in de geschiedenis komen we veel herkenning tegen, zoals aanval 1, 2 op Ieper en in 1917 aanval 3 op Ieper, die ook wel genoemd wordt “de slag om Paschendaele 1917”.
Moderne technieken zijn bij deze tentoonstelling veelvuldig toegepast, zoals het vertellen van een persoonlijke geschiedenis door een auteur in 3D en bewegingen van de troepen door de computer geprojecteerd op een onderliggend minilandschap van Ieper e.o.. Opvallend zijn de verzamelingen van diverse kogels, onderdelen van granaten, opgegraven eigendommen, vitrines vol. De lijn van de geschiedenis is goed te volgen.
’s Avonds genieten we van een heerlijk vispannetje in restaurant “Het kleine stadhuis” met een glaasje wijn en voor Ad een coca light. De Last Post hebben we gelaten voor wat het was. Te druk!

Bij thuiskomst in het statige huis van onze gastvrouw Annemie rekenen we eerst ons verblijf af en onder het genot van een glaasje wijn ( Ad drinkt een sapje) vertelt zij vol vuur over haar Ieper en de geschiedenis.

Als onderwijzeres organiseert ze menig uitstapje voor klas 6 om de kinderen vooral de geschiedenis te laten proeven van deze gruwelijke oorlog. Ze kent het museum bijna van buiten. Onze Annemie is een duizendpoot: haar huis heeft ze van een bouwval omgetoverd tot een statige patriciërswoning, ze is fulltime r.t. leerkracht op de school tegenover haar huis, onderneemt deze zomer een fietstocht door de Bourgogne, neemt graag mensen op sleeptouw voor activiteiten en organiseert die ook. Ze weet heel veel en de liefde voor haar stad en onderwijs klinkt door in de verhalen.

Als wij vandaag om kwart voor 8 aan het ontbijt zitten, is zij al lang vertrokken naar haar school.. Half negen rijden we over de Grote Markt richting Dikkebus ten zuiden van Ieper. We fietsen het West-Vlaamse heuvelland in met de Kemmel als hoogste punt, die we (gelukkig) links laten liggen. Pas in 1918 slaagden de Duitsers erin de Kemmelberg te veroveren. Nu oogt het landschap vriendelijk maar wel doorspekt met oorlogsgraven en ondergelopen mijnkraters, die herkenbaar zijn als meertjes. De klimmetjes zijn kort, maar pittig. en daarna volgt dan de beloning: lekker naar benden sjezen.
Voor Mesen, de kleinste stad van België, is het een behoorlijke klim. Boven aangekomen zien we in de verte de Ierse vredestoren, die gebouwd is als een Keltische toren uit de Ierse Middeleeuwen. De frontlijn lag afwisselend ten westen en ten oosten van dit stadje en in 1918 stond hier niets meer overeind. In 1917 sneuvelden veel Ieren bij de slag om Mesen. Velen van hen vroegen zich af waarom ze wel mochten vechten voor de vrijheid van België, terwijl die vrijheid hen al eeuwen lang door de Britten werd ontzegd. Ze hoopten, dat ze door mee te doen in België als beloning een vrij Ierland zouden krijgen.

Via Gheer en Ploegsteert rijden we net voor Armentières Frankrijk binnen. Het boekje is duidelijk in zijn aanwijzingen om door de stad te fietsen, het gaat zelden mis: Ad leest, ik lees en bij verschillende ideeën over welke weg het precies is, komen we door nog eens te lezen tot een eensluidend besluit.

Onderweg weer geen bank te bekennen om te lunchen; dan maar een laag muurtje bij Fleurbaix gebruiken als zitplaats. We komen langs diverse monumenten/begraafplaatsen. Bekend is Pheasant Wood en Cobbers monument. Alleen aan de route gelegen belangrijke monumenten vereren we met een bezoek. We passeren Lorgies, Violaines en fietsen rechtdoor naar Givenchy. Op het plein voor de kerk ontdekken we dat we in Festubert zijn. Fout, 2 km. terugfietsen naar de afslag Violaines via Rue de l’Etang. Daar aangekomen zien we dat we achterom hadden moeten kijken om het bewuste bord te kunnen zien. (Helaas geen ogen meer in het achterhoofd zoals vroeger voor de klas.) Vol goede moed en met een gunstige wind door “Le plat Pays” (staat zo op een fietsbord aangegeven) bereiken we Cuincy, rue Jean Jaurès. Ad zet het adres in zijn Mio en die meldt, dat we nog 35 km. hebben te gaan naar Cuincy, waar ons hotel ligt. Een vriendelijke madame in een Tabac shop vraag ik om hulp. Ze ziet het telefoonnummer van de reservering en zegt dat het van het 59ste arrondissement is. Dat is Cuincy zonder H en dan ga je richting Douai, waar we helemaal niet moeten zijn. Terwijl ik in het winkeltje sta en madame mij een wegenkaart laat zien, komt Ad al naar binnengelopen: hij heeft zijn fout ontdekt. In ons boekje staat gelukkig hier in Cuinchy een gîte vermeld en het stevig rokende tabaksvrouwtje is zo aardig om voor ons te bellen. We kunnen komen. Wat een vergissing van 1 letter te weeg kan brengen!!!
Een gîte met alles erop en eraan en met 2 grote honden op het erf, waarvan er een Napoleon heet. Van hond 2 hebben we nog geen naam gehoord. Misschien….Josephine? Voor boodschappen moeten we 2 km. heen en terug naar Givenchy om vanavond zelf een warme hap klaar te maken.

Vandaag 70 km. gefietst met een gemiddelde van 15,5 p.u. Morgen met een paar flinke kuitenbijters via Arras naar Miraumont. De moraal is goed, het weer werkt mee. we hebben er zin in. Gr. en liefs Anny/Ad