De langste dag
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
24 Juni 2021 | Nederland, Budel
Goedenavond familie, vrienden en kennissen.
Werden we gisteren bijgeschoold over het Zuid-Limburgse land door de aardrijkskunde docent Noor, vanmorgen kregen we een godsdienstles van onze gastvrouw. Zij komt oorspronkelijk uit Sudetenland en is Tsjechische van geboorte. Zij heeft dus heel wat meegemaakt in haar leven.
Bij de meeste VodF ligt er een boekje / schrift klaar om iets over de ontvangst/slaapplaats, het ontbijt etc. te vertellen. Zo ook bij deze mevrouw van 82 jaar. Voordat ik aan tafel ga, vraagt mevrouw of ik ook iets in haar herinneringsboek wil schrijven.
Als ik klaar ben, zie ik een blanke envelop met een brief op de blz. ernaast liggen. Ik maak ze open, denkende dat het de rekening zou zijn. Wat lees ik? De ene godsdienstige uitspraak, psalm, bijbelspreuk na de andere staat erin. Ik heb al snel door, dat het iets met Jehovah te maken heeft. “U mag die brief meenemen, die is voor de gasten”. Ik weiger beleefd, maar daarna komt haar uitleg over de bijbel, over Babylon, over God en Jesus. Ik probeer haar uit te leggen, dat iedereen vrij is in zijn geest om te geloven of niet, maar het komt niet binnen bij haar. Ad gaat er verstandig niet op in, maar bij mij kriebelt het om een weerwoord te geven. Hij stelt voor om af te rekenen, te vertrekken, dan kan mevrouw met haar mede gelovigen gaan zoomen.
Onderweg hebben we het er nog over: een wijze raad van Ad: discussieer nooit met een Jehova getuige, je bent het nl. altijd kwijt. Discussie is juist wat ze willen.
We vervolgen onze Dodendraadroute richting België knooppunt 51, waar we de eerste dodendraadconstructie van Geneuth zien. Een monument gemaakt van geroest staal, opgesierd met een kunstwerkje van klaprozen en een bord met het verhaal over wat daar in 1918 gebeurd is.
We meanderen mee met de Maas en fietsen enkel over dijkjes richting Heppeneert. Dit is een pelgrimsbestemming dankzij het beeld van Onze-Lieve-Vrouw-In-Ruste. Naast een bron met 4 symbolische kaarten waar uit elke kaart een fontein komt drinken we ons bakkie, bezoeken het beeld in de kerk en lezen het verhaal van kaartridder Riddart. Een mooie legende over een ridder, die zijn ziel verkoopt aan de duivel om met kaarten altijd te kunnen winnen, maar na 7 jaar gered wordt door de H. Gertrudis.
In Maaseik heeft het standbeeld van de gebroeders van Eyck een ereplaats op de markt. Zij behoren tot de school van de Vlaamse Primitieven. Het zicht op de historische gebouwen rond de markt wordt voor een groot deel belemmerd door de bomen rondom de markt. We vervolgen onze weg naar Stevensweert, Maasbracht en het witte Stadje Thorn. Toen Napoleon belasting ging heffen op de grootte van de ramen konden velen die niet betalen. Door de ramen gedeeltelijk dicht of helemaal dicht te metselen probeerden ze de belasting te beperken. Er mochten geen bouwsporen te zien zijn, dus schilderden ze hun hele huis wit.
We staan stil bij de Dodendraadconstructie van Molenbeersel. Eigenlijk zijn het allemaal dezelfde trieste verhalen. Omgekomen door pech, nog niet eens om te vluchten.
Het laatste stuk van onze route naar Budel Schoot gaat door een bosrijk gebied. Na 95 km. staan we bij ons slaapadres: een eigen blokhut met alles erop en eraan. Dit voelt erg goed.
Vanavond eten we bij de Griek op loopafstand van ons huisje en ontmoeten daar de andere gast van ons B&B adres, mevr. Hendriks uit Etten-Leur, die zowat half Hoeven kent, o.a. Olga de Kort, fam. Coray en nog veel anderen.
Morgen een iets kortere afstand: 70 km. naar Ravels. En…we komen steeds dichter bij Hoeven.
Tot morgen, fijne avond! Gr. Van Ad en mij.
Werden we gisteren bijgeschoold over het Zuid-Limburgse land door de aardrijkskunde docent Noor, vanmorgen kregen we een godsdienstles van onze gastvrouw. Zij komt oorspronkelijk uit Sudetenland en is Tsjechische van geboorte. Zij heeft dus heel wat meegemaakt in haar leven.
Bij de meeste VodF ligt er een boekje / schrift klaar om iets over de ontvangst/slaapplaats, het ontbijt etc. te vertellen. Zo ook bij deze mevrouw van 82 jaar. Voordat ik aan tafel ga, vraagt mevrouw of ik ook iets in haar herinneringsboek wil schrijven.
Als ik klaar ben, zie ik een blanke envelop met een brief op de blz. ernaast liggen. Ik maak ze open, denkende dat het de rekening zou zijn. Wat lees ik? De ene godsdienstige uitspraak, psalm, bijbelspreuk na de andere staat erin. Ik heb al snel door, dat het iets met Jehovah te maken heeft. “U mag die brief meenemen, die is voor de gasten”. Ik weiger beleefd, maar daarna komt haar uitleg over de bijbel, over Babylon, over God en Jesus. Ik probeer haar uit te leggen, dat iedereen vrij is in zijn geest om te geloven of niet, maar het komt niet binnen bij haar. Ad gaat er verstandig niet op in, maar bij mij kriebelt het om een weerwoord te geven. Hij stelt voor om af te rekenen, te vertrekken, dan kan mevrouw met haar mede gelovigen gaan zoomen.
Onderweg hebben we het er nog over: een wijze raad van Ad: discussieer nooit met een Jehova getuige, je bent het nl. altijd kwijt. Discussie is juist wat ze willen.
We vervolgen onze Dodendraadroute richting België knooppunt 51, waar we de eerste dodendraadconstructie van Geneuth zien. Een monument gemaakt van geroest staal, opgesierd met een kunstwerkje van klaprozen en een bord met het verhaal over wat daar in 1918 gebeurd is.
We meanderen mee met de Maas en fietsen enkel over dijkjes richting Heppeneert. Dit is een pelgrimsbestemming dankzij het beeld van Onze-Lieve-Vrouw-In-Ruste. Naast een bron met 4 symbolische kaarten waar uit elke kaart een fontein komt drinken we ons bakkie, bezoeken het beeld in de kerk en lezen het verhaal van kaartridder Riddart. Een mooie legende over een ridder, die zijn ziel verkoopt aan de duivel om met kaarten altijd te kunnen winnen, maar na 7 jaar gered wordt door de H. Gertrudis.
In Maaseik heeft het standbeeld van de gebroeders van Eyck een ereplaats op de markt. Zij behoren tot de school van de Vlaamse Primitieven. Het zicht op de historische gebouwen rond de markt wordt voor een groot deel belemmerd door de bomen rondom de markt. We vervolgen onze weg naar Stevensweert, Maasbracht en het witte Stadje Thorn. Toen Napoleon belasting ging heffen op de grootte van de ramen konden velen die niet betalen. Door de ramen gedeeltelijk dicht of helemaal dicht te metselen probeerden ze de belasting te beperken. Er mochten geen bouwsporen te zien zijn, dus schilderden ze hun hele huis wit.
We staan stil bij de Dodendraadconstructie van Molenbeersel. Eigenlijk zijn het allemaal dezelfde trieste verhalen. Omgekomen door pech, nog niet eens om te vluchten.
Het laatste stuk van onze route naar Budel Schoot gaat door een bosrijk gebied. Na 95 km. staan we bij ons slaapadres: een eigen blokhut met alles erop en eraan. Dit voelt erg goed.
Vanavond eten we bij de Griek op loopafstand van ons huisje en ontmoeten daar de andere gast van ons B&B adres, mevr. Hendriks uit Etten-Leur, die zowat half Hoeven kent, o.a. Olga de Kort, fam. Coray en nog veel anderen.
Morgen een iets kortere afstand: 70 km. naar Ravels. En…we komen steeds dichter bij Hoeven.
Tot morgen, fijne avond! Gr. Van Ad en mij.
-
24 Juni 2021 - 21:57
Jan En Paula:
De laatste loodjes en inderdaad jullie ook steeds dichter bij Hoeven. Wij hebben jullie gevolgd en lezen nu dat jullie ons campingadres in Hooge Mierde passeren op de route naar Ravels. Van de dodendraad hebben wij de afgelopen dagen ook enkele tientallen kilometers gefietst, dus ervaren en denken terug aan de vele fietstochten die we samen hebben gereden. Vanuit ons campingadres in de mooie Kempen groeten wij jullie en zien er naar uit na onze vakanties weer over de fietservaringen te vertellen. Welkom thuis !!! -
24 Juni 2021 - 22:15
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
ik heb net "Die Bergretter" zitten kijken op Duitsland en dacht, zal eens gauw kijken of Anny er al is en "plieng" ja hoor, daar is de mail. Dus ik zit weer klaar om te antwoorden. Wat hebben jullie weer een lange tocht gemaakt. En wat een belevenis met de Jehovah's getuige, de oude mevrouw van 82!! En heel wijs van Ad dat hij snel betaalde, want jou kennende wil jij in discussie en dat gaat echt niet. Ik was in 1989 met Jan en Theo in San Bartolomeo aL Mare in Italië. Jan zat met Theo en een stel jongelui in het zwembad en ik zat in het stadje op een bankje te lezen, komt er ook een mevrouw naast me zitten. Ze bleek een Francaise en voor ik het wist zat ik in een Franse discussie over Dieu, Satan etc. Ik zei toen dat ik afgesproken had met "mon fils et mon mari" maar ze is me nog tot het hotel nagelopen! Ja, ze zijn erger dan Bisonkit met hun "Wachttoren". En allemaal heel triest wat er gebeurd is met die Dodendraden, ik denk dat jullie daar nu wel genoeg van gezien hebben. En het Witte Stadje Thorn heb ik ook diverse malen bezocht, vond het ook de moeite waard.
En fijn dat jullie zo'n mooie blokhut hebben met alles er op en eraan en weer lekker eten bij de Griek, daar waren jullie weer wel aan toe. En dan ontmoet je ook nog een Etten-Leurse die half Hoeven kent en dan bespeur ik toch enigszins heimwee naar huis, ik denk dat het goed geweest is zo en dat jullie naar huis verlangen is een heel goed teken. Want je weet wat het mooiste is van vakantie: thuis komen!! Ik wens jullie weer een fijne nachtrust toe, morgen 70 km en dan: OP naar huis, waar je weer met open armen zult worden ontvangen! Natuurlijk door Joke, jouw steun en toeverlaat van jaaaaren en wie weet wie er nog meer zijn. Pas goed op elkaar en breng deze tocht weer tot een einde zonder verdere ongelukken of technische mankementen. Ik kijk uit naar jullie volgend verslag! Tot dan.
Liefs en groetjes,
J E T -
24 Juni 2021 - 22:22
Tonny Verstraten:
Goede avond. Jullie verslag weer gelezen. Het is iedere avond fijn om te lezen wat jullie deze dag weer mee gemaakt en gezien hebben. Ja Anny, Ad heeft gelijk, de Jehova’s getuigen kun je beter zo kort mogelijk afwimpelen anders kom je er niet vanaf. Het plaatsje Thorn blijft toch een mooi plaatsje hè. Wij zijn daar vorig jaar ook met Xander tijdens de vakantie geweest. Daar kun je heerlijke pannenkoeken eten. Heel lekker. Nu gaat het wel heel snel hè en katheter meestal niet vlug genoeg gaan. Dat is meestal als je richting huis gaat. Nou wij wensen jullie nog twee mooie fietsdagen en een veilige thuis komst.
Heel, heel veel groetjes van ons. Kees en Tonny. -
25 Juni 2021 - 11:14
Henny Damen:
De laatste loodjes dan zijn jullie weer thuis.
Ook fijn he?
Het was een prachtige tocht en wij hebben mee mogen genieten.
Uitgebreide uitleg van een heleboel dingen die jullie tegenkwamen.
Heel leuk en interessant om de geschiedenis zo te herbeleven.
Kom veilig thuis.
Nu nog genieten van de resterende kilometers.
Groetjes Henny -
25 Juni 2021 - 13:21
Marianne:
Veilige thuiskomst,Anny en Ad,en geniet nog van de laatste etappe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
