Adieu Belgique, bienvenue Luxembourg

Beste volgers.

Na een goede nachtrust was het deze morgen om 7 uur reveille. Ad begint altijd met de kar te trekken: er is in onze hotelkamer maar een wastafel en weinig ruimte in de badkamer voor twee volwassenen. Komt mij goed uit, kan ik nog even blijven liggen.
Ons ontbijt moeten we deze morgen maar bij elkaar zien te rapen. Geen personeel te bekennen, enkel de poetsmadame die wat aanwijzingen komt geven. Er is van alles wat en ruim voldoende om een lunchpakket te maken.
Om acht uur rijden we Meix dev.-Virton. uit en starten we met een rustige klim door het Grand Bois de Lahage. Het is windstil, geen auto die ons passeert, onder aan de weg kabbelt een klein watertje, de vogels fluiten. Spontaan komt bij mij het liedje uit mijn lagere schooltijd naar boven: "In 't groene dal, in stille dal, waar kleine bloempjes bloeien,daar ruist een ...enz. Zachtjes neurie ik het mee op het ritme van de pedalen.

Het traject waar we nu aan begonnen zijn is het hoogste gedeelte van het Franse deel van de route. We rijden door Ste. Marie, onder Etalle door naar Buzenol, Chantemelle tot in Meix-le-Tige. Daar is het tijd voor koffie. Geen tent te bekennen, dus heet water uit de thermosfles met een koffiestick Nescafé. De poetsmadame van het hotel heeft voor ons de thermoskan gevuld met heet water. Helaas, we drinken lauwe koffie en mijn schoonmoeder zou gezegd hebben: die smaakt ook nog. Zij dronk rustig lauwe koffie of koffie, die een hele ochtend op de kachel had gestaan. We wagen ons niet meer aan een tweede kopje. Brrrrr.
We fietsen langs de rand van de Ardennen met prachtige uitzichten naar het Zuiden. In Messancy aangekomen loopt de straat zo steil naar beneden, dat we voor de veiligheid gaan lopen met de handen op de handremmen. We weten al, dat we meteen getrakteerd worden op een fikse klim van anderhalve kilometer met stukjes van 9%. Niet te geloven, maar we komen fietsend en hijgend boven. Oefening baart kunst. Na Clemency pikken we hier de eerste van drie bewegwijzerde fietsroutes op en passeren we de Belgisch- Luxemburgse grens. Dat moet op de fouto.
Ondanks de bewegwijzering moeten we blijven lezen, want de routes worden vaak onderbroken door kleine dorpjes. Ook nu ontdekken we weer, dat mijn beschrijving niet gelijk is aan die van Ad. Het blijft puzzelen en vragen. Bij Pissange gaat het goed fout. Geen straatnaam te zien, zoeken en vragen naar Fr. 9. We vinden het begin van de Fr. 9 en dat gaat goed, tot we op een splitsing komen en Ad denkt volgens de beschrijving, dat we door het bos moeten. Dat gaan we dus niet doen. Wijk nooit zo maar van het rechte pad af. Nog een stukje verder gaan we twijfelen of dit wel goed is. Neen, helemaal terug 3 km. weer klimmen en dalen en dan komen we bij het beginpunt van de route, waar een aardige boer ons vertelt, dat we de goede weg hadden. We gaan niet mopperen op elkaar.
We zitten in de serie van dorpjes, die allemaal eindigen op - Ange: Reckange, Pissange en tenslotte Leudelange. We houden nu op met rijden volgens de beschrijving, want niets is zo moeilijk om in de drukte van de agglomeratie te lezen, zoeken en op het verkeer te letten. En onze ervaring is, dat het met beschrijvingen in de steden nog al eens mis gaat,
Na veel vragen rijden we eindelijk Fentange- Hesperange binnen. Het is er afschuwelijk druk, zo druk dat we ons gaan voortbewegen over de stoep. Aangekomen bij de weg richting Howald (een stadsdeel van Luxembourg stad) naar ons hotel drinken we eerst een frisse coca. Hierna nog twee kilometers klimmen met volop verkeer, vooral veel sútadsbussen. Eindelijk na zes en een half uur op de fiets te hebben gezeten komen we rond vijf uur op de plaats van bestemming aan, waar we vriendelijk worden ontvangen door de eigenaars.
Een chique pizzeria naast de deur, waar we vanavond ons te goed doen aan een prachtige Pizza. Morgen naar Trier, de stad van de Romeinen met de thermen en de porta Nigra. Jullie horen dan weer van ons.
Fijn weekend met veel zon. Wij gaan nu pas een bruin tintje krijgen. Gr. Anny