Aan de voet van de Montes de Leon

Goede middag allemaal.

Deze morgen wordt Ad niet wakker van het gekraai van een haan, maar van het gestommel van de pelgrims, die al om zes uur vertrekken.
Vandaag starten we rond half negen met mijn getekende route om snel Leon te kunnen verlaten. De route pikken we vlot op bij de Avenida Dr. Fleming en Ad is nu de gids voor vandaag met zijn nieuwe uitgave.
Het is nog fris, maar als we koffie drinken in Villar de Mazarife kunnen de lange broek en het Jack uit. We ontmoeten een Nederlandse, wat oudere wandelaarster en maken een praatje over het pelgrimeren, het onthaasten, het toeval, dat hier op de Camino niet bestaat. Ze heeft ook haar eigen verhaal. Met een buen Camino wandelt ze door en wij fietsen richting Hospital de Orbigo. Maar voor we daar zijn mogen we nog eens onze kunsten op de fiets uithalen om overeind te blijven, want het kon natuurlijk niet uitblijven: een grindpad van losse kiezels, zand en stenige hobbels, vier kilometer lang met als laatste 30 meter een flinke steiging naar het viaduct over N120. Op turbo komen we boven, maar het fietspad met een breedte van 75 cm. naast de weg wordt aan weerszijden begrensd door dubbele vangrail. Voor mij is dit te eng, bang om even te slingeren bij het opstappen loop ik rustig naar beneden, waar Ad klaar staat met de camera.
De weg loopt verder vlak langs graanvelden, afgewisseld met ruige wilde begroeiing en met mooie bermflora.
Bij de beroemde middeleeuwse brug over de Rio Orbigo stappen we af en genieten van dit prachtig staaltje bouwkunst. De van oorsprong Romeinse brug is uniek vanwege zijn lengte met 18 stenen bogen en onregelmatige vormen. Er is een hardloop wedstrijd aan de gang en rustig, links aanhoudend mogen we doorlopen naar de overkant. Tegenover het kleine kerkje, lekker in de zon zittend gebruiken we onze “ lunch”. Het wordt steeds drukker bij het pleintje voor de kerk. Ouderen netjes in het costuum, dames in sjieke feestkleding, op hoge hakken en enkele jongetjes van een jaar of acht in een blauw of wit uniformpje met gouden stressen en tenslotte een paar meisjes officieel in bruidskleding. We wachten nog een tijdje en ons vermoeden wat er aan de hand is wordt bevestigd door de priester in officieel gewaad bij de ingang met de communiekanten om zich heen.
Toch even binnengegaan om de sfeer te proeven van deze feestelijkheid in de kerk. Voor mij is dit iets uit langvervlogen tijden, maar mooi om te zien, dat dit hier nog zo leeft. En Ad blijft rustig buiten op mij wachten. Liefde is.......
Na zelf een stempel in het paspoort bij Albergue van de parochie te hebben gezet gaat het richting Astorga, vanouds her een knooppunt van wegen en routes. Als we de oude binnenstad om half twee opdraaien, lijkt het wel of heel de bevolking zich op het plein voor het gemeentehuis heeft verzameld voor een hapje en een drankje. Ook wij schuiven aan voor een verfrissing. Daarna tijd om naar hotel Gaudí te gaan tegenover het oude bisschoppelijke paleis, ontworpen door Gaudí. Op onze kamer aangekomen en na de vaste rituelen hebben we alle hotels t/m Santiago vastgelegd.
Het was weer een topdag! Morgen krijgen we de nodige beklimmingen van de Montes de Leon met o.a. Cruz de Ferro met afdaling naar Manjarin, daarna omhoog naar El Acebo, en overnachten we in Riego de Ambros. We zijn benieuwd hoe onze batterij op het vele klinkwerk zal reageren. Morgen zullen we het weten. Gr. van Ad en van mij.