Routeboekje in de hand, vergeet het Franse land.

Goede avond, familie, vrienden, volgers.

Om deze morgen vlot op de route te komen richting Compiegne, hebben we gisteravond het plan van Noyon doorgenomen. We wisten, dat, als we de N 32 een stukje zouden volgen heel snel zonder omwegen op de route zouden zitten. Ad verkoos toch het beroemde boekje te volgen, wat bij het verlaten van hotel Le Cedre meteen gemopper van hem opleverde, omdat er geen straatnaambordje te bekennen was. Meteen vraagt hij de weg aan een “inboorling” en zo verlaten we vlot Noyon, de drukke Nweg vermijdend voor onze veiligheid.
Alles gaat goed tot Sempigny. Nu ben ik de “boosdoener”, omdat ik wel een richtingwijzer Sempigny naar rechts zie staan. Ad heeft deze keer echter iets verder gekeken en warempel : er staan 2 wijzers naar S. De ene naar links en de andere rechtdoor over de
brug (Oise). Het feit, dat ik een ouder boekje heb dan mijn lief, levert wel eens discussie op. Toch krijgen we de neuzen steeds weer in dezelfde richting.
Bij het binnenrijden van het plaatsje Ourscamps, zie ik achter de fraai gelegen en belangrijke Cistercienzer abdij ( gesticht door St Bernardus) een indrukwekkende ruïne van de voormalige kerk. Andere jaren zijn we hier niet aangereden, vandaag wil ik graag eventjes een sightseeing doen. De ruïne bestaat enkel uit het
gotische koor met een stenen altaar in het midden. De ‘salle des morts’ is nog volledig in tact ( 13 de eeuws hospitaal). Broeders wonen er nog: van 9 tot 18 uur geven ze een rondleiding.

We moeten verder en na 15 km. rijden we door het Foret de
Laigue. Het is er doodstil, je ruikt de vochtige bosgrond, de bomen hebben allemaal hun lentekleed al aan, hier en daar zie je een bloeiende struik. Mensen, dit is geluk om zo met z’n tweetjes door de prachtige natuur te kunnen fietsen. We zeggen dan ook niets tegen elkaar op dit traject, bang om de mooie
stilte te doorbreken.

Deze tocht zijn we al heel wat wegopbrekingen met versperringen en deviations tegen gekomen: van Zundert tot nu bij Choisy-au-Bac. We huldigen echter de stelling, dat als er langs de weg huizen staan met bewoners, die er ook langs moeten, wij er dan
ook langs kunnen lopen. Vandaag zo ook bij de brug over de Aisne. Voor de voetgangers hadden ze een paadje vrij gemaakt.
Even van te voren in het dorp ging het mis met het begrijpen van de tekst. Enkele kilometers terug naar de rotonde, opnieuw starten met lezen en afstanden opnemen om er zeker van te zijn, dat we beiden het juiste lezen en doen. Zo kwamen we weer terug bij de T.splitsing waar stoplichten zouden staan. Helaas, geen verkeerslicht meer te bekennen, wel een lichtverhogend rotondetje. Ad vraagt zich telkens af waarom een beschrijving met betere kenmerken niet mogelijk is.
Na deze korte interruptie fietsen we vol goede moed langs de rivier de Oise richting Compiegne, de stad waar Jeanne d’Arc vereerd wordt en de Coquilles St. Jaques geserveerd worden op de bekende jacobsschelpen als symbool van de route. Op het ons bekende pleintje drinken we koffie met uitzicht op het prachtige oude stadhuis uit 1502: een voorbeeld van de ontwikkeling van gotiek naar renaissance. Bij de information krijg ik stempels voor het paspoort. De Eglise St. Jaques uit de 13de-14de eeuw met binnen mooi houtsnijwerk kunnen we niet overslaan.
Voldaan zetten we daarna onze tocht voort. Het is druk in het centrum van Compiegne, uitkijken, afstappen, lopen.
Ad rijdt voorop en volgt het boekje. Dat gaat niet slecht, mede
ook dankzij de herinnering aan de tocht van vorig jaar.
We rijden door een grootschalig landbouwgebied van eindeloze gele koolzaadvelden, graanakkers en erwtenteelt. Bij Catenoy volgen we een deel van de groene route door het massif de Clermont, keurig aangegeven door bordjes.
De voorraadkast vul ik aan in Clermont met een drankje, fruit en croissants. De weg naar ons hotel weten we nog van 10 jaar terug. Nu niet het motel, waar we met Henk en Koos gezellig hebben zitten drinken, maar het hotel Akena achter het motel. Om half vier halen we de bagage van de fietsen.

En engelen kom je overal tegen. Zo zorgt een galante heer er voor, dat we niet de trap op moeten met de bagage, maar een kamer op de begane grond krijgen. Toppie!
We sluiten deze dag af met een hapje bij de Mc., lekker luieren op de kamer, route voor morgen bekijken en nog wat lezen.
Tot morgen.