Elke dag z’n eigen unieke verhaal.
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
24 Mei 2015 | Duitsland, Vachdorf
Hallo beste lezers.
Gisteravond na het nuttigen van een pizza hebben we nog wat gewandeld door Bad Salzungen, het kuuroord voor mensen met luchtwegenproblemen. We verwachtten, dat het wel druk zou zijn in het centrum op zaterdagavond. Wat schetst onze verbazing: er was bijna niemand op straat. Een restaurant en de pizzatent waren open. Tenslotte een kopje koffie gedronken in het restaurant tegenover ons pension en daarna was het tijd voor het verslag van de dag.
Deze morgen bracht de eigenaresse het ontbijt op de kamer. Het schijnt, dat de Duitsers erg van worsterij houden en minder van kaas. Tweederde van het beleg is worst, een derde is kaas. We laten de worst de worst en genieten van de kaas en de jam.
De zon doet zijn best en er staat een zacht windje. Ongeveer half negen vertrekken we richting park om op advies van Theo en Ria van der Sande uit Veghel toch echt even de tijd te nemen om het Gradierhaus te bezichtigen. Een kuuroord voor mensen met huid- en luchtwegenproblemen.
Na wat foto’s te hebben genomen rijden we door het park naar het begin/vervolg van de Werra route. Op een tweesprong kunnen we twee kanten op en bij twijfel grijpen we naar het boekje. Ad bezorgt me de schrik van mijn leven: “Mijn stuurtasje” heb ik niet, dat staat nog in de gang van het pension”. (of buiten bij de deur, denk ik.) Hij is weg voor ik er erg in heb, hij vliegt als het ware. Ik er achter aan in de hoop, dat het inderdaad binnenstaat. Gelukkig is er nog een oudere dame binnen, die de deur kan openen. En daar staat in het halletje het blauwe tasje rustig te wachten op zijn eigenaar (met alle papieren, pasjes en geld er nog in). We kunnen gewoon doorgaan met de reis naar Praag. (diepe zucht)
Via Breitungen naar Wernshausen, door de Auen van de Werra, naar Wasungen, Walldorf en Meiningen. En ook vandaag is het wegdek weer afwisselend gravel, bospad, Oost-Duitse keitjes en prachtige geteerde paden. We merken, dat we langzaam steeds meer moeten klimmen en een enkele keer is het zo onveilig, dat we een stukje lopen.
In Meiningen steken we via een fietsbrug ( die zo steil is, dat ik bijna niet boven kom met fiets en bagage) de Werra over om een behoorlijke rustpauze te nemen voor de lunch. We hebben immers vandaag zogenaamd een rustdag vanwege het weinige aantal kilometers. Een bord spaghetti à la carboniara zorgt voor de nodige koolhydraten. We rijden nog een rondje door de stad om de kerk te bezichtigen, Ad maakt nog een paar foto’s van het marktplein en daarna terug over de bolle brug richting Vachdorf, waar Ad het hotel Oekomarkt heeft gereserveerd.
Het gaat ons voor de wind tot in Vachdorf waar geen hotel te bekennen is. Volgens de bewijzering moeten we 600m. terug. We volgen trouw de pijl, rijden over een zeer smal pad, een link bruggetje, vragen en nog eens vragen en dan uiteindelijk vinden we het hotel. We hadden dit al eerder gezien, maar dachten, dat het leeg stond. Van de buitenkant worden we niet vrolijk, het lijkt wel een kazerne.
Een goed gehumeurde dame wijst ons de weg en als we onze kamer binnenkomen vergeten we snel de lelijke buitenkant. Als computerhulpje van Ad reserveer ik voor de volgende drie dagen de overnachtingen. En we besluiten de avond met nog een warme maaltijd: gebakken forelfilet met een mooie salade.
Met plezier aan het verslag gewerkt en nog leuker is het als ik lees, dat een aantal mensen zelfs ’s avonds nog gauw op de computer kijkt of het verslag er al is.
Morgen naar Lichtenfels over steeds hoger wordende heuvels met als beloning een mooi hotel in de Korfstad Lichtenfels. Voor iedereen nog een fijne tweede pinksterdag. Gr. en liefs Anny
Gisteravond na het nuttigen van een pizza hebben we nog wat gewandeld door Bad Salzungen, het kuuroord voor mensen met luchtwegenproblemen. We verwachtten, dat het wel druk zou zijn in het centrum op zaterdagavond. Wat schetst onze verbazing: er was bijna niemand op straat. Een restaurant en de pizzatent waren open. Tenslotte een kopje koffie gedronken in het restaurant tegenover ons pension en daarna was het tijd voor het verslag van de dag.
Deze morgen bracht de eigenaresse het ontbijt op de kamer. Het schijnt, dat de Duitsers erg van worsterij houden en minder van kaas. Tweederde van het beleg is worst, een derde is kaas. We laten de worst de worst en genieten van de kaas en de jam.
De zon doet zijn best en er staat een zacht windje. Ongeveer half negen vertrekken we richting park om op advies van Theo en Ria van der Sande uit Veghel toch echt even de tijd te nemen om het Gradierhaus te bezichtigen. Een kuuroord voor mensen met huid- en luchtwegenproblemen.
Na wat foto’s te hebben genomen rijden we door het park naar het begin/vervolg van de Werra route. Op een tweesprong kunnen we twee kanten op en bij twijfel grijpen we naar het boekje. Ad bezorgt me de schrik van mijn leven: “Mijn stuurtasje” heb ik niet, dat staat nog in de gang van het pension”. (of buiten bij de deur, denk ik.) Hij is weg voor ik er erg in heb, hij vliegt als het ware. Ik er achter aan in de hoop, dat het inderdaad binnenstaat. Gelukkig is er nog een oudere dame binnen, die de deur kan openen. En daar staat in het halletje het blauwe tasje rustig te wachten op zijn eigenaar (met alle papieren, pasjes en geld er nog in). We kunnen gewoon doorgaan met de reis naar Praag. (diepe zucht)
Via Breitungen naar Wernshausen, door de Auen van de Werra, naar Wasungen, Walldorf en Meiningen. En ook vandaag is het wegdek weer afwisselend gravel, bospad, Oost-Duitse keitjes en prachtige geteerde paden. We merken, dat we langzaam steeds meer moeten klimmen en een enkele keer is het zo onveilig, dat we een stukje lopen.
In Meiningen steken we via een fietsbrug ( die zo steil is, dat ik bijna niet boven kom met fiets en bagage) de Werra over om een behoorlijke rustpauze te nemen voor de lunch. We hebben immers vandaag zogenaamd een rustdag vanwege het weinige aantal kilometers. Een bord spaghetti à la carboniara zorgt voor de nodige koolhydraten. We rijden nog een rondje door de stad om de kerk te bezichtigen, Ad maakt nog een paar foto’s van het marktplein en daarna terug over de bolle brug richting Vachdorf, waar Ad het hotel Oekomarkt heeft gereserveerd.
Het gaat ons voor de wind tot in Vachdorf waar geen hotel te bekennen is. Volgens de bewijzering moeten we 600m. terug. We volgen trouw de pijl, rijden over een zeer smal pad, een link bruggetje, vragen en nog eens vragen en dan uiteindelijk vinden we het hotel. We hadden dit al eerder gezien, maar dachten, dat het leeg stond. Van de buitenkant worden we niet vrolijk, het lijkt wel een kazerne.
Een goed gehumeurde dame wijst ons de weg en als we onze kamer binnenkomen vergeten we snel de lelijke buitenkant. Als computerhulpje van Ad reserveer ik voor de volgende drie dagen de overnachtingen. En we besluiten de avond met nog een warme maaltijd: gebakken forelfilet met een mooie salade.
Met plezier aan het verslag gewerkt en nog leuker is het als ik lees, dat een aantal mensen zelfs ’s avonds nog gauw op de computer kijkt of het verslag er al is.
Morgen naar Lichtenfels over steeds hoger wordende heuvels met als beloning een mooi hotel in de Korfstad Lichtenfels. Voor iedereen nog een fijne tweede pinksterdag. Gr. en liefs Anny
-
24 Mei 2015 - 21:59
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
en ja, daar is het verslag weer! Gelukkig dat jullie het tasje van Ad terugvonden, zo zie je maar weer dat er gauw iets vergeten kan worden. En ja Annie, de Duitsers zijn dol op worst, ik trouwens ook (hahaha)! Ziet er daar mooi uit, ik was er nog niet, maar weet wel dat daar die kuuroorden zijn. En morgen weer door naar Lichtenfels, het begint al aardig op te schieten. Ik was vandaag naar de Efteling, het was prachtig weer, morgen zou het minder worden, we zullen het zien. Het was er druk, gezellig, want ik had echt geen zin om de hele dag op mijn flat te zitten, geen telefoon, geen mail, niemand die iets zegt, ja, mensen hebben hun eigen leven nietwaar? Vooral op zulke dagen word je op jezelf teruggeworpen. Ik was om 5 uur thuis, vanaf 10 uur, dat kan wel he? Voor morgen wens ik jullie weer een goede tocht toe, zonder ongelukken en vergeet nou maar niks meer, altijd 2 x controleren. Voor straks welterusten en tot morgen!
Liefs,
J E T -
24 Mei 2015 - 22:01
Henk Bond:
Ik moet jullie route nog eens goed bestuderen.Volgens mij moet het een combinatie zijn van de Elbe Radroute( van Praag,Bad Schandau,Dresden,Magdenburg en derde deel van de Hanzestedenroute met oa Paderborn,maar de plaatsen van de laatste 3 dagen herken ik niet.Dus we hebben weer genoeg om na te praten en genieten in November.Vandaag hier mooi en zonnig,maar vanmorgen met fietsen nog ijskoud,te koud voor korte handschoenen.Als je in Dresden aankomt,ga dan naar het touristen informatiebureau en vraag om een Fahradfreundliches Hotel.Blijf in Dresden een dagje extra.
Liefs Henk -
25 Mei 2015 - 10:41
Koos:
Moge de vurige tongen jullie begeleiden op jullie tocht!
Hier druilerig en fris.
Geen golfweer.
Groet,Koos -
25 Mei 2015 - 11:24
Tonny Verstraten:
Goede morgen,
Gelukkig dat je tasje er nog stond. In Bad Salzungen zijn wij vorig jaar met hemelvaart geweest het is een hele mooie streek met prachtige plaatsen en bezienswaardigheden, Ik hoop dat jullie toch wel wat betere paden krijgen om op te fietsen. Hier laat het zonnetje nog verstek gaan, komt misschien nog.Morgen weer een goede reis. ik kijk weer uit naar het volgende verslag.groetjes en veel liefs.
Tonny -
25 Mei 2015 - 13:04
Hans En Henny:
Wat een spannend moment, dat tasje, maar zoals jullie wel weten ALLES KUMP GOOD, zeggen wij hier in het Limburgse. Hier is het niet alles oke, Henny's moeder is stervende , en het loslaten is moeilijk.
Dus sorry als wij nog niet zoveel hebben gereageerd.
De verslagen blijven wij volgen, geniet van al die prachtige natuur en van alles wat op jullie fietstocht tegemoet komt.
Groetjes uit Roermond Hans en Henny. -
26 Mei 2015 - 15:33
Cees En Greet:
Dag Anny en Ad,
we volgen jullie fietstocht weer met veel plezier en genieten van jullie verhalen onderweg.
Ook wij zijn lange afstandsfietsers en kennen jullie via Kees en Riet.
Vanmorgen het afscheid van Kees, jullie en ook onze fietsvriend, het was een indrukwekkend, mooi, warm en verdrietig afscheid. Zijn enthousiasme voor het fietsen naar Santiago werd veelvuldig genoemd.
Wat een levenslustige en sportieve kanjer was hij. We zullen hem niet gauw vergeten.
we wensen jullie nog een heel goede verdere fietstocht toe en ontmoeten we elkaar eens.
Hartelijke groeten, Cees en Greet uit Nijkerk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
