Heuvel op, heuvel af door Oise en Eure
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
28 April 2018 | Frankrijk, Épône
Hallo allemaal.
Gisteravond een klein hapje gegeten bij de Mac. We moesten er wel een kilometer voor lopen en dat valt voor Ad niet mee met 2 knieeen, die niet meer willen. Volgens hem gaat het lopen goed.
We lagen om half tien al onder de wol in een kamer voor gehandicapten met een extra breed bed waarin we elkaar gewoon kwijtraakten, een inloopdouche met stoeltje en een zeer hoge toilet met steunbeugel. Een oefening voor onze toekomst.
Na het ontbijt hebben we vol goede moed voor de komende tocht de tassen ingepakt, er voor zorgend dat alle spulletjes op de vaste plaats zitten. We zijn nu door onze broodvoorraad heen, rest ons nog een paar krentenbollen uit Hoeven, die volgens mijn vader zaliger heel lang goed blijven. Bovendien beweerde hij altijd, dat vers brood heel slecht voor de maag is. En hij als broodbakker kon hij het weten. Je moet als pelgrim ook niet kieskeurig zijn: probeer overal het goede te ontdekken. Zo onderweg zijnde en weinig luxe nodig hebbende beseffen we de weldaad van ons dagelijks leven in Hoeven. Het is goed om daar eens bij stil te staan: niet te veel eisend zijn en tevreden zijn met
wat je hebt.
Dankzij Ad zitten we steeds weer vroeger op de fiets en Clermont-Agnetz uitrijden was geen probleem. Deze route reden we in 2006 met Jan en Paula Hagemans en in 2008 idem, toen we zoals Henk en Koos in het Motel hadden geslapen. We rijden door het Massief de Clermont en dat merken we aan de stijgingen.
Langzaam maar heel zeker wordt het terrein geaccidenteerde. Gelukkig hoeven we niet meer zo te “ werken”, zoals we dat vroeger noemden. Op en af betekent nu meer het variëren tussen eco-tour-sport-turbo; dat al naar gelang de duur en de hellingsgraad van de beklimming. Telke male kus ik mijn ebike als ik juichend op turbo, Ad ver achter me latend, als eerste de top bereik. Wat een uitvinding is de ebike.
Van Clermont naar Mouy, waar nog een van de grote raderen van
een watermolenstaat als herinnering aan de vele watermolens die
het plaatsje telde. Tijd voor een foto. We gaan door naar Henonville met het symmetrisch Chateau. Na Henonville fietsen we door het Parc Naturel Regional du Vexin, een heuvelachtige streek van overwegend kalksteen en dorpjes van kleinschalige
landbouw. De naam Vexin is afgeleid van een Gallische bevolkingsgroep die hier woonde.
Slechts een keer vandaag zitten we serieus fout. We kiezen voor het verkeerde zuiltje. Zuiltje? Het is maar wat je een zuiltje noemt. Wij noemen zo iets “Bij ons in Brabant” een kruis of crucifix. Ad vergat op de kilometrage te letten en voor we er erg in hadden zaten we in de midle of no-where. Terug naar het punt waarvan we dachten, dat het fout is gegaan.
De route is nu goede te volgen. Ad leest alleen, hij heeft de nieuwste uitgave en ik een geleende oude van Koos Follings. Af en toe roep ik of we wel goed zitten en bij de volgende rustperiode zie ik dat de oude route gewijzigd is. Tja, ik ben van de serie: eerst zien, dan geloven.
Het blijft klimmen en met een laatste daling drie kilometer lang en een van 9 % dalen we tot in het dal van de Seine. Hier is het erg druk, geen fietspad te bekennen. Met behulp van Google maps, telefoontje in de houder op het stuur bereiken we zonder fouten ons slaapadres: eerst heette het motel, nu is het hotel/restaurant Les Jardin d’Epone geworden. Troffen we hier tien jaar geleden Henk en Koos nog voor een gezellig etentje, nu kunnen we enkel een pizza bestellen, die gebracht wordt vanuit het dorp. De receptionist is aller aardigst: tijdens het schrijven van mijn verslag kan ik af en toe nippen van een glas wijn, ongekend vol voor Hollandse begrippen, wat nootjes en voor Ad staat er een sapje klaar. We wachten nu op onze pizza ( junioren formaat) , die we hier in het “restaurant kunnen nuttigen.
Een compliment is nu terecht voor de route beschrijving: vooral alle bijzonderheden behorende bij de plaatsen, steden en streken verrijken de tocht. Echter te veel om alles te bezoeken.
Morgen fietsen we naar Chartres, waar we slapen in een voormalig klooster naast de kathedraal.
Fijn weekend en tot morgen. Anny
Gisteravond een klein hapje gegeten bij de Mac. We moesten er wel een kilometer voor lopen en dat valt voor Ad niet mee met 2 knieeen, die niet meer willen. Volgens hem gaat het lopen goed.
We lagen om half tien al onder de wol in een kamer voor gehandicapten met een extra breed bed waarin we elkaar gewoon kwijtraakten, een inloopdouche met stoeltje en een zeer hoge toilet met steunbeugel. Een oefening voor onze toekomst.
Na het ontbijt hebben we vol goede moed voor de komende tocht de tassen ingepakt, er voor zorgend dat alle spulletjes op de vaste plaats zitten. We zijn nu door onze broodvoorraad heen, rest ons nog een paar krentenbollen uit Hoeven, die volgens mijn vader zaliger heel lang goed blijven. Bovendien beweerde hij altijd, dat vers brood heel slecht voor de maag is. En hij als broodbakker kon hij het weten. Je moet als pelgrim ook niet kieskeurig zijn: probeer overal het goede te ontdekken. Zo onderweg zijnde en weinig luxe nodig hebbende beseffen we de weldaad van ons dagelijks leven in Hoeven. Het is goed om daar eens bij stil te staan: niet te veel eisend zijn en tevreden zijn met
wat je hebt.
Dankzij Ad zitten we steeds weer vroeger op de fiets en Clermont-Agnetz uitrijden was geen probleem. Deze route reden we in 2006 met Jan en Paula Hagemans en in 2008 idem, toen we zoals Henk en Koos in het Motel hadden geslapen. We rijden door het Massief de Clermont en dat merken we aan de stijgingen.
Langzaam maar heel zeker wordt het terrein geaccidenteerde. Gelukkig hoeven we niet meer zo te “ werken”, zoals we dat vroeger noemden. Op en af betekent nu meer het variëren tussen eco-tour-sport-turbo; dat al naar gelang de duur en de hellingsgraad van de beklimming. Telke male kus ik mijn ebike als ik juichend op turbo, Ad ver achter me latend, als eerste de top bereik. Wat een uitvinding is de ebike.
Van Clermont naar Mouy, waar nog een van de grote raderen van
een watermolenstaat als herinnering aan de vele watermolens die
het plaatsje telde. Tijd voor een foto. We gaan door naar Henonville met het symmetrisch Chateau. Na Henonville fietsen we door het Parc Naturel Regional du Vexin, een heuvelachtige streek van overwegend kalksteen en dorpjes van kleinschalige
landbouw. De naam Vexin is afgeleid van een Gallische bevolkingsgroep die hier woonde.
Slechts een keer vandaag zitten we serieus fout. We kiezen voor het verkeerde zuiltje. Zuiltje? Het is maar wat je een zuiltje noemt. Wij noemen zo iets “Bij ons in Brabant” een kruis of crucifix. Ad vergat op de kilometrage te letten en voor we er erg in hadden zaten we in de midle of no-where. Terug naar het punt waarvan we dachten, dat het fout is gegaan.
De route is nu goede te volgen. Ad leest alleen, hij heeft de nieuwste uitgave en ik een geleende oude van Koos Follings. Af en toe roep ik of we wel goed zitten en bij de volgende rustperiode zie ik dat de oude route gewijzigd is. Tja, ik ben van de serie: eerst zien, dan geloven.
Het blijft klimmen en met een laatste daling drie kilometer lang en een van 9 % dalen we tot in het dal van de Seine. Hier is het erg druk, geen fietspad te bekennen. Met behulp van Google maps, telefoontje in de houder op het stuur bereiken we zonder fouten ons slaapadres: eerst heette het motel, nu is het hotel/restaurant Les Jardin d’Epone geworden. Troffen we hier tien jaar geleden Henk en Koos nog voor een gezellig etentje, nu kunnen we enkel een pizza bestellen, die gebracht wordt vanuit het dorp. De receptionist is aller aardigst: tijdens het schrijven van mijn verslag kan ik af en toe nippen van een glas wijn, ongekend vol voor Hollandse begrippen, wat nootjes en voor Ad staat er een sapje klaar. We wachten nu op onze pizza ( junioren formaat) , die we hier in het “restaurant kunnen nuttigen.
Een compliment is nu terecht voor de route beschrijving: vooral alle bijzonderheden behorende bij de plaatsen, steden en streken verrijken de tocht. Echter te veel om alles te bezoeken.
Morgen fietsen we naar Chartres, waar we slapen in een voormalig klooster naast de kathedraal.
Fijn weekend en tot morgen. Anny
-
28 April 2018 - 21:54
Hendrik :
Geweldig Anny en Ad, om de tocht door jullie belevenissen weer her te beleven!
Het gaat jullie goed af zo te lezen.
Een mooi vervolg toegewenst en tot over een aantal weken weer in Hoeven.
Hendrik -
29 April 2018 - 07:54
Yvonne:
Hallo grote zus.
Hierbij even een berichtje uit Roosendaal. Dit is even een test -
29 April 2018 - 10:41
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
ik heb dus de beschrijving van 26 en 27 april gemist, maar nu hoop ik weer "bij" te blijven. Jullie zijn inmiddels al op weg naar Chartres als het goed is. Hopelijk is ook het weer goed. Hier erg druilerig, niet koud, maar ik heb toch even de verwarming aan, dan kan het vocht eruit, mijn was droogt anders niet. En Anny, voor jullie is de verhoogde wc nog "toekomst" maar ik zit er al 8 jaar op!! En gisteren waren we in Gent met de Heemkundekring en daar hadden ze zo'n laag pleeke, nou, ik zakte er bijna in! Ik wilde die wc eerst ook niet, maar ik zou niet anders meer willen. Ja, gemak vaart niet! En vader zaliger Damen heeft helemaal gelijk; ik vind wat ouder brood ook lekkerder en rooster het of maak er een tosti van. Zolang de halve wereld nog sterft van de honger, gooi ik niks weg, ik eet alles op of verwerk het ergens in. En inderdaad zijn de e-bikes geweldig.... voor mensen zoals jullie, die al hun hele leven fietsen en dit allemaal kunnen hanteren. Maar helaas waren er vorig jaar meer dodelijke slachtoffers op de e-bike dan in de auto en driekwart 65-plussers. Geen wonder als je nog nooit op zo'n fiets gezeten hebt. Hopelijk houdt Ad het vol met zijn slechte knieën, het is een grote klus. Ik wens jullie voor vandaag weer een goede tocht toe met plezier in het fietsen en alweer tot de volgende mail
liefs en groetjes,
J E T -
30 April 2018 - 22:06
Henk Bond:
Wij konden zondag nog net droog fietsen,wel 1 kop koffie maar.Bij jullie moet het dan al regenen.
Epone herken ik nog; dat was toch westelijk van Parijs?Vandaar zag je niets van die grote stad.We hebben toch lekker gegeten al sliepen we in verschillende hotels.Wat is er toch veel uit het geheugen verdwenen.Van Nijmegen in de vijftiger jaren herinner ik me veel meer.Ik ben nu niet meer geschikt voor 2 voor 12, mes op tafel of per seconde wijzer.Te vaak o ja,wat was het ook weer ?
Na woensdag wordt het weer warmer en Onniger,maar dan zit je al in Tours of zelfs Potiers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
