Twee dagen in een verslag

Goedemiddag voor iedereen die ons volgt.

Eergisteren hadden we op booking.com een ruim appartement geboekt. Het zag er op de foto’s goed uit, maar de waardering was minimaal. Och, dachten wij, die lui hebben gewoon een slechte ontvangst/dag gehad. Hoe wij het hebben ervaren horen jullie verder in het verslag.

De dag van gisteren ging wat minder belovend van start na een goede nachtrust in het gedateerde hotel/restaurant. Tijdens het ontbijt zagen we mensen met een paraplu lopen, wat betekende: regenkleding aan. Toen we vertrokken was het weer droog, wel fris en daarom hielden we de regenbroek nog even aan.

Voor vandaag hadden we 80 km. gepland met heel veel binnenlandse kilometers. Eerst 20 km. langs het kanaal du Centre, daarna het binnenland in wat we een zeer welkome afwisseling vonden met af en toe een ontmoeting van ook Bourgondiëfietsers: een Engels/Ierse man, een Duits echtpaar en een Frans echtpaar. De laatste 20 km. gingen langs het Canal du Nivernais en de rit verliep vlekkeloos tot in Dezice. Daar kwamen we heel tevreden om drie uur aan. Telefoontje ingeschakeld, dat ons de weg zou wijzen. Maar Decize is een grote stad met heel veel eenrichtingsverkeer en heel veel vrachtverkeer. Soms was het zo druk, dat we enkel op de stoep konden lopen. Deze keer raakte mijn apparaatje echt van slag. Het was niet bij te houden, we hebben lang moeten zoeken, maar om half vier waren we ter plaatse langs het water: Levee de la Jonction.

We daalden een oprit af en eindigden in een pad met los grind bestrooid. Een jongeman zat in het “wild” een vuurtje te stoken en greep na ons vragen naar zijn telefoon. “ De eigenaar komt over 10 minuten”. We keken wat rond en vroegen ons af waar we in godsnaam in terecht waren gekomen. Achter het gebouw ( een oude flat van 4 hoog) een grote hoop bouwafval, maar dit gebouw is niet af, lijkt nog in de afbouwfase te zitten. We overleggen, wat we zullen doen. Ander hotel zoeken of misschien eerst maar eens kijken hoe de etage er van binnen uitziet. We wilden omkeren, maar daar kwam de baas al aangereden.

Een lange jeugdige goedlachse Marokkaanse gast. Problemen zijn er niet, als ze er zijn lacht hij ze weg. Erg jofel voelen we ons er niet bij. De trap naar boven is van ruwe steen, er staat een bank in de kamer, er is een keukenblokje in de kamer met een koelkast en een magnetron, een gasfornuis, een koffiezetapparaat. Twee slaapkamers met schoon beddengoed en een ruime douche. Nergens zeep of handdoeken te bekennen. Die handdoeken komen later en de fietsen staan achter slot en grendel.

En geen WiFi, in het café op de hoek kun je terecht is het advies. Nee, dan vandaag maar niet.

We moeten dit alles even verwerken, omdat het appartement niet aan de verwachtingen/gegevens voldoet en omdat we de omgeving ook nogal louch vinden. Uiteindelijk hebben we gekozen om te blijven en……..we hebben er prima geslapen.

Soms zit het tegen, soms valt het mee. Voor morgen: nieuwe dag nieuwe kansen.

Vandaag was het weer een tocht van 85 km. Enkel langs het Canal du Nivernais met een heerlijk zonnetje in de rug, mooie gele boterbloemvelden en weer tientallen sluisjes. Om twee uur waren we in Corbigny, waar we ooit eerder hebben geslapen op weg naar Santiago. We genieten van een ijskoud Tourtelletje en gaan op zoek naar ons slaapadres : Logies d’ Europe met restaurant Cepage. Het hotel is nog gesloten tot 7 uur. Ik bel de nummers op de deur, geen aansluiting. Dan op bezoek bij de schoenenwinkel ernaast, mevrouw loopt met me mee, omdat ze weet, dat de sleutels in een soort brievenbus liggen. Geslaagd, sleutels met een naamkaartje en de naam van de kamer. We kunnen ons nu zelf installeren

Een warme douche, vanavond een etentje in het restaurant beneden. Onze dag kan niet meer stuk.

Vanavond gaan we bekijken wat we zondag en maandag zullen fietsen. Nog maar een tweetal dagen en we zijn weer in Auxerre. En dan is de koek weer op!

Fijne zaterdagavond en tot morgen. Warme groeten uit Corbigny van Ad en mij.