En nog steeds volgen we Canal du Centre

Goedemiddag allemaal.

We zouden uitslapen tot half acht, helaas hoorde ik Ad al vanaf 7 uur draaien, zuchten, kijken hoe laat het was. Ontspannen wakker worden kan ik zo wel vergeten.

Half acht reveille. Op de automatische piloot maken we ons reisklaar voor de negende tocht.

We nemen afscheid van de zeer vriendelijke en hulpvaardige receptioniste en tegen negen uur fietsen we richting het water.

Vandaag maar 55 km. te gaan. Een rit die we bijna met onze ogen dicht kunnen rijden: volg het water maar en je komt vanzelf waar je zijn moet.

Even buiten Montceau-les-Mines passeren we Lavoir des Chavannes, een gigantische kolenwasstraat uit 1923 tot 1999 in gebruik. (Nooit geweten, dat kolen werden gewassen) Het was de grootste wasstraat van Europa. Voor Frankrijk is het een historisch monument, maar voor ons is het zo oppervlakkig gezien een grote ruïne. De mijnen in dit gebied zijn rond de eeuwwisseling stilgelegd en nu wordt er druk gewerkt aan de vergroening en leefbaarheid van dit gebied.

Vlak voor Cyril-Le-Noble passeren we het Ecomusee La Briquetterie. Rond 1900 was dit een steenfabriek. Het complex ziet er vervallen uit en we vragen ons af of het nog wel een functie heeft als Ecomusee.

Genelard aan het kanaal is een dorpje, dat precies op de zogenaamde demarcatielijn die in 1940, na de wapenstilstand op 22 juni getrokken werd tussen het bezette deel van Frankrijk en het Vichy- Frankrijk van Petain.

En de tocht gaat door, op zoek naar bijzonderheden. En die zijn er in Paray-le-Monial: een romaanse Basilique du Sacre Coeur en het maison Jayet. De abdijkerk is naar het voorbeeld van de abdijkerk van Cluny gebouwd, maar dan op kleinere schaal en het maison Jayet ( 1525 lakenhandelaar Jayet) heeft een Renaissance gevel die uitbundig versierd is met cherubijnen en gouden medaillons waarop de koningen van Frankrijk staan afgebeeld.

De basiliek bezoeken we, maar een fikse regenbui verhindert het bezoek aan het bijzonder Jayetpand. We nuttigen onze lunch onder het portaal in afwachting van einde regenbui. Een Frans echtpaar doet hetzelfde en we raken aan de praat. Hun fietsen zien er gloedje nieuw uit van het merk Kalkhof. Het echtpaar komt uit de Vogezen en ze maken voor het eerst een fietstocht. Met een Bonne route nemen we afscheid en vertrekken ook wij nu het droog is naar Digoin.

Om twee uur staan we voor het hotel, waar we pas om drie uur op onze kamer kunnen. Op naar het centrum Place de Notre-Dame de la Providence voor een ijskoud alcohol vrij biertje. We zitten tegenover de kerk (met dezelfde naam als het plein) , die gebouwd is in 1869 en een geslaagde mix is van romaanse en Byzantijnse stijl. Even sightseeing gedaan en dan naar het Hotel Entre Mer et Montagne. Hier heeft de tijd stil gestaan.

Vanavond eten we in het restaurant behorende bij het hotel, waar ik me trakteer op een hoofdgerecht van slakken uit de streek. Digoin bezit nl. het officiële Bourgondische record slakken eten en onderweg zagen we verschillende aanwijzingen van Escargots te koop.

Vandaag was het een relaxte dag, we hebben ervan genoten. Morgen 65 km. naar Cronat met de keuze om door het binnenland te crossen of het Canal te blijven volgen. Jullie horen het morgen.

Gr. van mij en Ad, die echt geen slakken gaat eten.