Cruz de Ferro
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
21 Mei 2018 | Spanje, Molinaseca
Goede middag allemaal.
Gisteravond op het plaza Mayor van Astorga gegeten. Eerst dachten we, dat het wel negen uur zou worden voordat we iets konden eten, maar Ad had er alle vertrouwen in, dat het beslist ergens vroeger zou kunnen. Om half acht zaten we te genieten van menu del dia: pasta Bolognese, gebakken aardappelen met spiegelei, vis en een puddinkje na. Als we het plein oversteken komen we de Portoricaan met zijn vader tegen. Twee aangename mensen voor een gesprekje in het Engels.
Als we later bij de ijssalon een ijsje willen nemen, ontmoeten we daar het echtpaar uit Origan Arizona. We hadden hen al eerder ontmoet in Fromista, waar hij bijzonder veel aandacht had voor onze fietsen. De Amerikaanse fietsgroep bestaat uit 25 deelnemers, die hun bagage van hotel naar hotel laten brengen. We gaan er voor zitten om van gedachten te wisselen over de tocht naar Santiago. De mevrouw van d eijssalon geeft een teken, dat ze wil gaan sluiten en met “see you tomorrow” gaan we naar ons Hotel Gaudí, tegenover het gebouw, dat Gaudí heeft ontworpen.
Vandaag begint de dag wat ongemakkelijk. Een ontbijt waar we lang op moesten wachten, omdat we gisteren vergeten waren te reserveren. Van de serveerders daar word je niet vrolijk. Totaal geen medewerking om het probleem op te lossen. Ze negeren je als je iets wil vragen. Als we willen vertrekken, controleer ik mijn stuurrad of alles er in zit wat er behoort in te zitten. Geen iPhone te bekennen. Paniek in de tent. Ik controleer alle tassen, niets. Op de kamer nog? Ad meldt zich opnieuw bij de receptie, mag onze kamer controleren en als hij terugkomt ontdek ik mijn apparaat in zijn stuurtas !
Bijgekomen van de schrik beginnen we aan onze tocht richting Cruz de Ferro, wat vooral de wens van Ad was om daar nog eens te komen. Aanvankelijk gaat het nog door vlak gebied, maar we merken spoedig, dat de klimmetjes klimmen worden. Van 870 meter naar 1030 bij El Ganso, Rabanal 1150 meter (hebben we turbo nodig om het plaatsje door te rijden) en Foncebadon naar 1425 meter hoogte. Dat wat we aan kracht vergeleken met 12 jaar terug hebben verloren, geeft nu onze ebike. We klimmen heel rustig in een mooi ritme met een snelheid van 11/12 km. per uur. Het landschap verandert bij het klimmen: bosjes worden lager, de planten schraler, vooral veel paarse en witte heide kan hier nog groeien. Foncebadon is eigenlijk een vervallen dorp, maar met de komst/groei van het pelgrimsgebeuren is er een bar, een albergue en een simpel restaurant. Half elf, tijd voor koffie!
Na Foncebadon is het nog maar 2,5 km. Naar Cruz de Ferro met enkele korte klimmetjes van 10 %. Waarschijnlijk hebben we bij de vorige tochten hier gelopen. De herinneringsverfraaiing zegt echter, dat we op de fiets konden blijven zitten. En dan zien we na een paar flinke bochten Cruz de Ferro opdoemen.
Fietsen aan de kant en met onze “ stenen” ( symbolische lasten/ wensen) in de hand klimmen we samen naar de topje van de berg met vele stenen en “lasten”. Voor beiden een emotioneel moment.
Twaalf jaar geleden hier voor het eerst met Jan en Paula en nu zijn we er weer. Heel bijzonder!
Als we onder het afdakje van de kleine kapel willen gaan eten treffen we daar een echtpaar uit Roosendaal aan met de naam Wouters. Beiden ook op de ebike met hun verhaal over een kapotte ebike in Pamplona, die niet meer te herstellen was. Daar een nieuwe ebike gekocht om de tocht te kunnen voortzetten.
De lucht is ondertussen opgeklaard en we dalen af, wat zeker geen pretje is: handen aan de remmen, opletten voor slechte plekken in het wegdek en regelmatig schakelen als er toch weer na een bocht een pittig klimmetje verschijnt. Via een afdaling door het middeleeuwse stadje El Acebo bereiken we Riegos de Ambros, onze slaapplaats voor vandaag. Een mooi pension, dat we kennen van een vorige tocht. Mevrouw spreekt Frans en converseren/elkaar begrijpen zal dus geen probleem zijn. Een schone kamer met balcon, een prima douche en een bed zoals thuis. Vanavond eten we in de albergue van het dorp, de enige
eetgelegenheid in Riegos. Voor vandaag kan de dag niet meer stuk: prima fietsweer, de top Cruz de Ferro en een prima pension. Voor morgen een wens: geen regen.
Gr. Anny.
Gisteravond op het plaza Mayor van Astorga gegeten. Eerst dachten we, dat het wel negen uur zou worden voordat we iets konden eten, maar Ad had er alle vertrouwen in, dat het beslist ergens vroeger zou kunnen. Om half acht zaten we te genieten van menu del dia: pasta Bolognese, gebakken aardappelen met spiegelei, vis en een puddinkje na. Als we het plein oversteken komen we de Portoricaan met zijn vader tegen. Twee aangename mensen voor een gesprekje in het Engels.
Als we later bij de ijssalon een ijsje willen nemen, ontmoeten we daar het echtpaar uit Origan Arizona. We hadden hen al eerder ontmoet in Fromista, waar hij bijzonder veel aandacht had voor onze fietsen. De Amerikaanse fietsgroep bestaat uit 25 deelnemers, die hun bagage van hotel naar hotel laten brengen. We gaan er voor zitten om van gedachten te wisselen over de tocht naar Santiago. De mevrouw van d eijssalon geeft een teken, dat ze wil gaan sluiten en met “see you tomorrow” gaan we naar ons Hotel Gaudí, tegenover het gebouw, dat Gaudí heeft ontworpen.
Vandaag begint de dag wat ongemakkelijk. Een ontbijt waar we lang op moesten wachten, omdat we gisteren vergeten waren te reserveren. Van de serveerders daar word je niet vrolijk. Totaal geen medewerking om het probleem op te lossen. Ze negeren je als je iets wil vragen. Als we willen vertrekken, controleer ik mijn stuurrad of alles er in zit wat er behoort in te zitten. Geen iPhone te bekennen. Paniek in de tent. Ik controleer alle tassen, niets. Op de kamer nog? Ad meldt zich opnieuw bij de receptie, mag onze kamer controleren en als hij terugkomt ontdek ik mijn apparaat in zijn stuurtas !
Bijgekomen van de schrik beginnen we aan onze tocht richting Cruz de Ferro, wat vooral de wens van Ad was om daar nog eens te komen. Aanvankelijk gaat het nog door vlak gebied, maar we merken spoedig, dat de klimmetjes klimmen worden. Van 870 meter naar 1030 bij El Ganso, Rabanal 1150 meter (hebben we turbo nodig om het plaatsje door te rijden) en Foncebadon naar 1425 meter hoogte. Dat wat we aan kracht vergeleken met 12 jaar terug hebben verloren, geeft nu onze ebike. We klimmen heel rustig in een mooi ritme met een snelheid van 11/12 km. per uur. Het landschap verandert bij het klimmen: bosjes worden lager, de planten schraler, vooral veel paarse en witte heide kan hier nog groeien. Foncebadon is eigenlijk een vervallen dorp, maar met de komst/groei van het pelgrimsgebeuren is er een bar, een albergue en een simpel restaurant. Half elf, tijd voor koffie!
Na Foncebadon is het nog maar 2,5 km. Naar Cruz de Ferro met enkele korte klimmetjes van 10 %. Waarschijnlijk hebben we bij de vorige tochten hier gelopen. De herinneringsverfraaiing zegt echter, dat we op de fiets konden blijven zitten. En dan zien we na een paar flinke bochten Cruz de Ferro opdoemen.
Fietsen aan de kant en met onze “ stenen” ( symbolische lasten/ wensen) in de hand klimmen we samen naar de topje van de berg met vele stenen en “lasten”. Voor beiden een emotioneel moment.
Twaalf jaar geleden hier voor het eerst met Jan en Paula en nu zijn we er weer. Heel bijzonder!
Als we onder het afdakje van de kleine kapel willen gaan eten treffen we daar een echtpaar uit Roosendaal aan met de naam Wouters. Beiden ook op de ebike met hun verhaal over een kapotte ebike in Pamplona, die niet meer te herstellen was. Daar een nieuwe ebike gekocht om de tocht te kunnen voortzetten.
De lucht is ondertussen opgeklaard en we dalen af, wat zeker geen pretje is: handen aan de remmen, opletten voor slechte plekken in het wegdek en regelmatig schakelen als er toch weer na een bocht een pittig klimmetje verschijnt. Via een afdaling door het middeleeuwse stadje El Acebo bereiken we Riegos de Ambros, onze slaapplaats voor vandaag. Een mooi pension, dat we kennen van een vorige tocht. Mevrouw spreekt Frans en converseren/elkaar begrijpen zal dus geen probleem zijn. Een schone kamer met balcon, een prima douche en een bed zoals thuis. Vanavond eten we in de albergue van het dorp, de enige
eetgelegenheid in Riegos. Voor vandaag kan de dag niet meer stuk: prima fietsweer, de top Cruz de Ferro en een prima pension. Voor morgen een wens: geen regen.
Gr. Anny.
-
21 Mei 2018 - 16:06
Henk Bond:
Rabanal op weg naar Cruz de Ferro kan ik me nog herinneren.We logeerden daar en hebben op onze manier nog wat geflirt met een Ierse,maar het zou ook een australische hebben kunnen zijn.Het is alleen bij wat sterke verhalen van onze kant gebleven.
Vandaag heb ik in stralend weer een tocht gemaakt van Weesp richting Hilversum,Groenekan,Bilthoven,Werkhoven Schalkwijk langs de Lek en via Nieuwegein,Ijsselstein,de Meern ,Maarssen langs de Vecht weer terug met mijn broer.Dit keer wel 130 kilometer.Ik stuur je de foto nog wel met de sorbet.
Toch zijn we die cruz de Ferro,was het niet 11% ?,goed opgekomen of waren we het klimmen steeds meer gewend? -
21 Mei 2018 - 16:08
Ton:
Nieuwsgierig en ingetogen verlangend heb ik de voorbije week het verhaal van jullie tocht gevolgd. De aanloop via Leon en Astorga naar Cruz de Ferro.
Opnieuw lees ik dat het bereiken van dat punt emoties losmaakt.
En dat jullie daar een familie tegenkomen met onze naam is naast puur toeval voor mij meer dan dat.
Jullie tocht naar Santiago begint de eindfase te naderen.
Uitkijkend naar de volgende beschrijvingen, leef ik mee.
-
21 Mei 2018 - 18:02
Floor En Ellen Groot:
Lieve Anny, beste Ad
En dan eindelijk een bericht uit Prinsenbeek. We hebben het erg druk gehad met voor pelgrims eigenlijk hele triviale dingen waardoor er steeds niets van kwam om te reageren op de geweldige verslagen van Anny en het is net of we zelf de tocht weer aan het fietsen waren. En allereerst onze felicitaties dat het jullie nu gelukt is om de (heftige) tocht over de Somport te volbrengen. Werkelijk fantastisch dat deze oude wens nu eindelijk in vervulling is gegaan. en als we dit zo lezen is de route (nog steeds) zo nu en dan gevaarlijk omdat je vlak langs de vrachtauto's moet rijden. en als we zo jullie verslagen lezen is het nog steeds druk dan wel weer drukker met allerlei soorten pelgrims. Nieuw voor ons is de categorie die per fiets over het wandelpad gaat crossen, dat is toch wel heel bijzonder. En dan hebben jullie vandaag Cruz de Ferro bereikt en dat is een heel bijzonder moment zoals we dat van onze eigen tocht herinneren: je staat daar op die berg stenen en je vraagt je af: waar leg ik mijn steentje neer of hoe draag ik mijn steentje bij aan deze berg en wat nu? nou, verder gaan natuurlijk want het einde, de kathedraal van Jacobus lonkt en met de aantrekkingskracht van die kerk zullen jullie, gelukkig met hulp van de e-bike, linea recta op Santiago aankoersen.
En over koers gesproken: jullie vullen toch wel in jullie dagboek de verplichte vijf punten in, elke dag....., waarin jullie je eigen dag beschrijven. We zijn zeer benieuwd naar het resultaat.
En uiteraard wensen wij jullie een hele mooie eindsprint toe naar Santiago met mooi weer en geen regen.
Heel veel pelgrimsgroeten en wensen van Floor en Ellen Groot -
21 Mei 2018 - 19:46
Hans En Henny:
Hallo lieve fietsvrienden Ad en Anny,
Als wij jullie verslag van vandaag lezen gaat ook bij ons weer wat door ons heen . Want in 3 juni 2010 hebben wij onze steentjes op de Cruz de Ferro kunnen bijplaatsen. Maar voor jullie is het vandaag toch ook een bijzonder moment geweest. Het is goed te vernemen dat het weer meezit , en de e-bike wat meer ondersteuning. Maar er komen nog enkele klimmen voor het einddoel . Heel veel mooi weer en heel veel fietsplezier de komende dagen. Wij volgen jullie elke dag, op jullie pelgrimsroute.
Groetjes van Hans en Henny uit REMUUNJ . -
21 Mei 2018 - 20:57
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
ik heb net de verslagen van 18 t/m 21 mei gelezen en moet weer constateren, dat jullie echte doordouwers zijn. En wat hebben jullie toch bijzondere ontmoetingen, heel leuk om te lezen. Maar jullie hebben het allemaal weer gered, zal ook wel komen omdat het Pinksteren was en de Heilige Geest neerdaalde in de gedaante van vurige tongen! En na 50 jaar nog steeds verliefd, jullie stralen helemaal! En ik ben ook weer verrezen van 4 dagen Efteling met Theo, Carola, Daniël en Boudewijn. En wat hebben wij het heerlijk gehad. Niet in de laatste plaats natuurlijk door het prachtige weer. Vrijdag en zaterdag was het nog redelijk fris, maar zondag en vandaag was het heerlijk weer. Gisteren was het afgeladen vol, maar vandaag nog niet de helft, dus konden wij overal in. De Python, De Baron en het hele Ruigrijk laat ik natuurlijk over aan de jeugd, daar waag ik mij niet aan. Vandaag was voor mij ook een "zware" dag, om 6 uur op, alles inpakken, auto op de parkeerplaats en de hele dag gelopen, geklommen, gegeten en om half 4 zijn we huiswaarts gegaan, bij Theo overgestapt in mijn eigen auto en om 5 uur was ik weer in Roosendaal. Alles weer uitgeladen op de rollator (geweldig vervoermiddel), uitgepakt, opgeruimd en toen kwam de man met de hamer en ben ik languit in mijn stoel gevallen en heb natuurlijk al zitten slapen. Morgen even bijkomen, maar het was geweldig. En jullie gaan morgen weer verder, het einddoel tegemoet. Natuurlijk wens ik jullie weer veel fietsplezier, goede wegen, mooi weer en geniet van het samenzijn. Nog eventjes en jullie hebben de klus weer geklaard, maar wat is het weer ontzettend snel voorbijgegaan. Tot morgen en rijd voorzichtig eee?
Liefs en groetjes,
J E T -
22 Mei 2018 - 19:52
Henny Damen:
Best emotioneel om symbolisch middels een steen jullie lasten/ wensen neer te leggen.
In een van de eerste verslagen schreven jullie dat de bedoeling van de pelgrimstocht oa was om los te komen van de chaos en drukte.
Dat is gelukt denk ik want jullie zien er ondanks al die kilometers eigenlijk heel ontspannen uit.
Leuk ook al die ontmoetingen.
Nog even doortrappen...
Groetjes
Nic en Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
