Adieu La France et bienvenue la Belgique

Goede avond allemaal.
Na een goede nachtrust, in een mooie kamer en na een uitgebreid ontbijt verlaten we deze morgen Dun-Sur-Meuse om acht uur. We zitten meteen op de goede route. De wereld om ons heen is erg klein, het is erg mistig. Het zicht is beslist niet meer dan 50 meter. We kunnen niet zien of de weg omhoog af omlaag loopt. Wel voelen we het en dat betekent tandje extra ondersteuning of tandje minder. De zon doet zijn best om de nevel te verdrijven en af en toe zijn er heldere stukken. Het lijkt wel of de aarde ademt: dampen stijgen op vanuit de kale stukken land en over het jonge graan ligt een mooie witte waas.
Vandaag wordt het enkel kilometers vreten, 110 km. We fietsen door Louppy-sur-Loisson langs het renaissancekasteel uit de 17de eeuw, waar Lodewijk XIV zijn hoofdkwartier had tijdens het beleg van Montmedy in 1657. De route van de Groene Valleien loopt hier ook langs. Voor ons nu een bekend stuk. We gaan door richting Montmedy en we weten nu, dat we niet in de stad moeten zijn. Vorig jaar raakten we hier het spoor bijster: slechte beschrijving en een weggetje over het hoofd gezien. Vandaag laten we ons niet verrassen. We rijden door het dal van de Thonne, een rustig en Lieflijk gebied en komen zo bij de vroegere grens Frankrijk-België. Zes kilometer verderop ligt de Abdij van Orval, die we toch even willen bezichtigen ook al zijn we er eerder geweest. De naam Orval (gouden dal) herinnert aan een legende van een verloren ring in de Mathilde bron, die door een vis werd teruggebracht. Het traject wordt duidelijk zwaarder: na de abdij een klim van 5 km. 7-8%, 4 km. 5%. Wel steeds met een mooie afdaling daarna. De ebike doet zijn best en na 75 km. moet de batterij verwisseld worden. Als we in Nives, 12 km. Voor Bastogne komen herkennen we het huis van de gastvrije mensen, die ons in 2010 in Bastogne spontaan uitnodigden om de andere morgen bij hun een kopje koffie te komen drinken op onze weg naar S.d.C. Zij hadden zelf de tocht drie keer gelopen vanaf Le Puy, Arles en Vezelay. Ad maakt een foto en ziet de heer des huizes in de tuin bezig. Een praatje, herinneringen komen boven, hij nodigt ons uit om binnen wat te drinken. Zijn vrouw komt er aan, weet zich Ad nog te herinneren en in de keuken drinken we na 7 jaar weer een kopje koffie met wafels en chocola. Hij is nu 80 jaar en zijn vrouw 73. Ze zijn nog altijd fan van het Jacobsgebeuren en ze vertelt me, dat Santiago de Compostela nog steeds in haar hoofd zit. Dat gaat ook nooit meer over! Fotoalbum van 2010 komt te voorschijn, over hun tochten vertellen ze en over de kinderen en kleinkinderen. Ontzettend warme, gastvrije mensen. Ad maakt nog wat foto's en met een bon camino nemen we afscheid uitgezwaaid door het echtpaar Louis en Anne-Marie Poncelet-Pierre. Je zou bijna gaan denken, dat toeval niet bestaat.
Het worden nog 12 heftige kilometers naar Bastogne. Ons hotel is op de markt tegenover de Shermantank uit de Tweede Wereldoorlog. Na een pilsje en een warm bad zijn we weer helemaal fris en fruitig voor de volgende dag. De tocht gaat dan naar Theux.