Heel wat hellinkjes bestormd en veroverd.
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
04 Mei 2016 | Frankrijk, Romagne-sous-Montfaucon
Goede avond allemaal
Onze slaapplaats van gisteravond was heel bijzonder. We raakten in gesprek met de eigenaresse en ze vertelde het verhaal over haar woning. Tien jaar gelden heeft ze haar leven drastisch omgegooid. Ze werkte in Leuven als internationaal manager. Vier jaar lang gezocht om een totaal ander leven te gaan leiden: een bouwval van een boerderij gekocht in Hagnicourt met 3 hectaren grond. In het dorp konden ze niet geloven, dat dit gebouw nog bewoonbaar gemaakt kon worden. Het is haar gelukt, maar na tien jaar is ze nog steeds bezig met opknappen. In de wei lopen haar drie paarden, ze leeft zelf uiterst sober met een oude hond en dri katten. Geen bakker, geen kruidenier. Niets. Met enkele dorpsgenoten kan ze meerijden om voorraad in te slaan. Soms rijdt ze op haar paard of op de fiets. Meubeltjes lijken van de kringloper te komen. Ze heeft zelf heel weinig nodig en leeft van de opbrengst van haar B&B.
Ze ziet er dan ook uit als een spijker zonder enige opmaak. Maar een zéér tevreden en warm mens. Petje af om zo te kunnen en durven leven. Ze deed me denken aan het kluizenaarsleven in de M.E.
Bij het vertrek deze morgen heeft ze uitgelegd hoe we het beste op onze route kunnen komen. Het pad vanaf har huis loopt naar beneden, maar is er een van gaten en keien. Uitkijken, remmen, kuilen vermijden. En jullie geloven het niet: als we na twee kilometer klaar zijn met dit onbegaanbare pad roept manlief: mijn voortasje vergeten. Dat betekent twee kilometer terug omhoog klauteren over een onbegaanbare weg. Dat mag hij alleen doen. Ik blijf beneden wachten. En dan zijn ér altijd weer engelen. Ad heeft geluk. De mevrouw heeft het tasje ontdekt en met een andere mevrouw, die daar is met een auto komt het tasje precies op tijd bij manlief terug. Als we zijn bekomen van de schrik kunnen we onze tocht voort zetten.
De route blijft fraai met uitzichten over de Vallei van de Aisne. Voor elk dorpje, waar we doorheen rijden moeten we eerst flink klimmen om dan na het centrum naar beneden te zoeven We hebben vandaag heel wat dorpen en heuvels gehad. Je kunt nog beter de Schlucht of de Bonhomme beklimmen, dan weet je hoe lang het duurt, maar hier was er steeds weer een verrassing. Na de zoveelste beklimming lag de volgende al op ons te wachten. We passeren Tourteron, bekend van appel- en kersenboomgaarden, Lametz, Neuville-day. Hier begint het Ardennen traject. Eerst gaan we door de Franse Ardennen rond de Maas, daarna komen we in België, Luxemburg en gaan richting de Moezel en Duitsland.
Het weer is vandaag uitstekend. Een strakke blauwe lucht en we fietsen meestal voor de wind. De auteur meldt in zijn boekje "klimmetjes" . Beste meneer, maak er maar klimmen van. Als ik naar de klim kijk, denk ik altijd: dat gaat het niet worden en dan verbaas ik me er telkens weer over, dat ik boven kom in mijn tempo. Niet te geloven, roep ik dan naar Ad.
Vandaag ontmoeten we weer de vader van Laurens ten Dam. Op een kruising is hij staande gehouden door een Fransman met auto die helemaal enthousiast is over een dergelijke tocht. Over een jaar is hij gepensioneerd en gaat dan ook zo op pad. Hij is in een grijs verleden amateurwielrenner geweest. De Fransman blijft maar praten, maar van Dam wil door. Hij is al te lang opgehouden door deze man. "Als ik hier niet zo lang had gestaan, had ik jullie niet meer ontmoet". Santiagogangers weten, dat toeval niet bestaat.
De laatste 10 km. fietsen we door het gebied van de Argonne. De weg doet me denken aan de route des Cretes in de Elzas. In deze regio zijn veel hérdenkingsmonumenten begraafplaatsen, m.n. Van de eerste wereldoorlog. Als we Romagne-sous-Montfaucon inrijden herkennen we veel van een vorige tocht. We bezoeken de prachtige Amerikaanse begraafplaats, zeer indrukwekkend. Bij het uitrijden van de begraafplaats komen we een echtpaar uit Budel tegen. (Wel 20 jaar jonger). Zij zijn onderweg naar Santiago langs oude wegen. De verhalen komen los. We wisselen onze sites uit en daarna melden we ons bij Villa Langrise, een Nederlands echtpaar, dat hier al 11 jaar een B&B runt.
Een prachtig oud huis met een hele grote tuin op zijn Frans, veel gras, hier en daar bomen, bossages en een heel perk met tulpen en ander klein plantgoed.
Omdat we fietsers zijn koken Beppie en Tom ( Brabanders uiit Vught) voor ons. Samen heel romantisch dineren we buiten in de zon. Tot morgen gr. Anny
Onze slaapplaats van gisteravond was heel bijzonder. We raakten in gesprek met de eigenaresse en ze vertelde het verhaal over haar woning. Tien jaar gelden heeft ze haar leven drastisch omgegooid. Ze werkte in Leuven als internationaal manager. Vier jaar lang gezocht om een totaal ander leven te gaan leiden: een bouwval van een boerderij gekocht in Hagnicourt met 3 hectaren grond. In het dorp konden ze niet geloven, dat dit gebouw nog bewoonbaar gemaakt kon worden. Het is haar gelukt, maar na tien jaar is ze nog steeds bezig met opknappen. In de wei lopen haar drie paarden, ze leeft zelf uiterst sober met een oude hond en dri katten. Geen bakker, geen kruidenier. Niets. Met enkele dorpsgenoten kan ze meerijden om voorraad in te slaan. Soms rijdt ze op haar paard of op de fiets. Meubeltjes lijken van de kringloper te komen. Ze heeft zelf heel weinig nodig en leeft van de opbrengst van haar B&B.
Ze ziet er dan ook uit als een spijker zonder enige opmaak. Maar een zéér tevreden en warm mens. Petje af om zo te kunnen en durven leven. Ze deed me denken aan het kluizenaarsleven in de M.E.
Bij het vertrek deze morgen heeft ze uitgelegd hoe we het beste op onze route kunnen komen. Het pad vanaf har huis loopt naar beneden, maar is er een van gaten en keien. Uitkijken, remmen, kuilen vermijden. En jullie geloven het niet: als we na twee kilometer klaar zijn met dit onbegaanbare pad roept manlief: mijn voortasje vergeten. Dat betekent twee kilometer terug omhoog klauteren over een onbegaanbare weg. Dat mag hij alleen doen. Ik blijf beneden wachten. En dan zijn ér altijd weer engelen. Ad heeft geluk. De mevrouw heeft het tasje ontdekt en met een andere mevrouw, die daar is met een auto komt het tasje precies op tijd bij manlief terug. Als we zijn bekomen van de schrik kunnen we onze tocht voort zetten.
De route blijft fraai met uitzichten over de Vallei van de Aisne. Voor elk dorpje, waar we doorheen rijden moeten we eerst flink klimmen om dan na het centrum naar beneden te zoeven We hebben vandaag heel wat dorpen en heuvels gehad. Je kunt nog beter de Schlucht of de Bonhomme beklimmen, dan weet je hoe lang het duurt, maar hier was er steeds weer een verrassing. Na de zoveelste beklimming lag de volgende al op ons te wachten. We passeren Tourteron, bekend van appel- en kersenboomgaarden, Lametz, Neuville-day. Hier begint het Ardennen traject. Eerst gaan we door de Franse Ardennen rond de Maas, daarna komen we in België, Luxemburg en gaan richting de Moezel en Duitsland.
Het weer is vandaag uitstekend. Een strakke blauwe lucht en we fietsen meestal voor de wind. De auteur meldt in zijn boekje "klimmetjes" . Beste meneer, maak er maar klimmen van. Als ik naar de klim kijk, denk ik altijd: dat gaat het niet worden en dan verbaas ik me er telkens weer over, dat ik boven kom in mijn tempo. Niet te geloven, roep ik dan naar Ad.
Vandaag ontmoeten we weer de vader van Laurens ten Dam. Op een kruising is hij staande gehouden door een Fransman met auto die helemaal enthousiast is over een dergelijke tocht. Over een jaar is hij gepensioneerd en gaat dan ook zo op pad. Hij is in een grijs verleden amateurwielrenner geweest. De Fransman blijft maar praten, maar van Dam wil door. Hij is al te lang opgehouden door deze man. "Als ik hier niet zo lang had gestaan, had ik jullie niet meer ontmoet". Santiagogangers weten, dat toeval niet bestaat.
De laatste 10 km. fietsen we door het gebied van de Argonne. De weg doet me denken aan de route des Cretes in de Elzas. In deze regio zijn veel hérdenkingsmonumenten begraafplaatsen, m.n. Van de eerste wereldoorlog. Als we Romagne-sous-Montfaucon inrijden herkennen we veel van een vorige tocht. We bezoeken de prachtige Amerikaanse begraafplaats, zeer indrukwekkend. Bij het uitrijden van de begraafplaats komen we een echtpaar uit Budel tegen. (Wel 20 jaar jonger). Zij zijn onderweg naar Santiago langs oude wegen. De verhalen komen los. We wisselen onze sites uit en daarna melden we ons bij Villa Langrise, een Nederlands echtpaar, dat hier al 11 jaar een B&B runt.
Een prachtig oud huis met een hele grote tuin op zijn Frans, veel gras, hier en daar bomen, bossages en een heel perk met tulpen en ander klein plantgoed.
Omdat we fietsers zijn koken Beppie en Tom ( Brabanders uiit Vught) voor ons. Samen heel romantisch dineren we buiten in de zon. Tot morgen gr. Anny
-
04 Mei 2016 - 21:45
Henny Damen:
Geweldig Anny en Ad,al die ontmoetingen.
Dat is toch wel bijzonder.
Nou ga zo door met klimmen,genieten,mensen ontmoeten . -
04 Mei 2016 - 22:05
Pascal:
Ik lees dat het goed gaat met jullie. Jullie dochter stuurde vanavond nog een appje dat het met haar, Marco en de kids ook goed gaat. Wij vliegen morgen naar de zon. Die hier in NL trouwens ook goed gaat schijnen de komende dagen. Rijd veilig en houd alles heel. En probeer geen spullen meer te vergeten. Goede route gewenst en hopelijk tot snel. Groet Pascal.
-
04 Mei 2016 - 23:46
Henk Bond:
Jullie hebben nu een keer meegemaakt,wat wij eigenlijk elke dag wel een keer meemaakten,nl iets vergeten.De fietssleutel in het hotel laten liggen,,de tas ,noem maar op..Het ontlokte Paulien ,de dochter van Koos, de uitspraak: het is,dat die stomme kop van jullie vast op het hoofd zit,anders vergat je die ook.Noemen ze dat nu Alzheimer light.?Ik hoop,dat jullie voldoende opwarmen de komende dagen en genieten van een zonnig briesje. -
05 Mei 2016 - 00:14
Wim En Nell Blok:
We volgen jullie elke dag op je route en genieten er van.
En hebben veel bewondering voor het doorzettingsvermogen.
Veel inspanning maar ook veel genieten en avontuur.
Groeten Wim en Nell -
05 Mei 2016 - 00:27
Marianne:
Lieve twee,
Geweldig zulke ontmoetingen! Daar zou ik ook enorm van kunnen genieten.
Fijn, dat het weer inmiddels meezit. Wij zijn vandaag ook een uurtje gaan fietsen. De eerste keer samen in dit seizoen. De natuur is weer verrassend prachtig: Alles in bloei.
Veel succes weer op jullie tocht.
Liefs! Marianne -
05 Mei 2016 - 11:31
Pieter Pijpers:
hoi ad en anny, het gaat jullie goed af zo te horen. fijn als je nog zo fit bent om tefietsen ik vertel het maar niet tegen mijn joke, want dsan komt er traantje te voorschn,maar daar is niets aan te doen wij fietsen thuis wel????? wij wernsen jullie nog mooie en gezonde dagen te gemoet, gr. joke en piet xxxxxxxxxx -
09 Mei 2016 - 21:35
Rian En Michel Uit Budel:
Hoi Anny en Ad, leuk jullie site te lezen. Respect hoor voor jullie vele kilometers. Wij zijn ondertussen 20km boven Nevers. Het gaat voorspoedig. We logeren nu in een heus Chateau!!
Het was erg leuk jullie te ontmoeten laatst. Heel veel groetjes van ons!
Michel en Rian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
