Survivallen, mag je dat nog fietsen noemen?

Door: Anny

26 Mei 2015 | Duitsland, Lichtenfels

Hallo lieve mensen.

Deze morgen zijn we als eersten in de eetzaal. Een prachtig buffet wacht ons, waar we moeilijk uit kunnen kiezen. Alles is biologisch: broodjes, kwark, muesli, boter, kaas, eitjes, worsterij, melk, sap, aardbeien en andere vruchten.

Met een goed gevulde maag stappen we om 8 uur op de fiets. Het miezert een beetje, dus regenjack aan. Zochten we gisteravond eindeloos naar dit hotel, de weg nu terug naar de route was een fluitje van een cent. Op en neer gaat het pad met een mooie afdaling naar de stad Themar. Dan weten we al, dat er na zo’n afdaling meteen een fikse klim komt. Daar word je meteen klaar wakker van. Het wordt een heuvelachtige route met klimpercentages van 5, 7, 10%. Regelmatig is het afstappen en dan mijn “ huishouden” naar boven duwen.

Het is intussen flink gaan regenen en we trekken de regenbroeken aan. Geen cafeetje of winkel is er te vinden en we moeten voor de koffiepauze gebruik maken van een bushokje. We passeren Hildburghausen en kiezen in Stressenhausen voor de Wandererweg, zeker 5 km. lang. Nou, dat was echt stressen: modder, gravel, kuilen, zelfs een stuk afgesloten met een hek en met de boodschap: Betreden op eigen verantwoordelijkheid. Het was gewoon ploeteren door de troep. (Voor mijn familie: Het deed me denken aan het pad van de Torenpolder bij de Blaak. Onbegaanbaar in het voor- en najaar, maar pa bezorgde bij die ene woning toch op tijd het brood, te voet, want de klant was koning.)

Vandaag waren we beiden eigenwijs. Een wegversperring (opgebroken weg) blokkeert onze fietsroute; een mevrouw zegt nog, dat we beter kunnen omrijden, maar nee hoor, wij gaan het gewoon proberen, want met de fiets kun je overal langs. Vorig jaar door de wijngaarden van de Elzas was link, het keienpad van 12 km. keien in Spanje vergeten we ook nooit meer, maar deze weg heeft het record van onbegaanbaarheid. We worstelen ons zeker 3 km. lang door dit keienveld met lopen en trappen. Dit heeft niets meer met fietsen te maken.

Andere grote plaatsen zijn Bad Rodach, Meeder en Coburg. Het zijn hier stuk voor stuk mooie steden, maar met de fiets is het ondoenlijk om alles te bezichtigen. Ook hierin moeten we een keuze maken: enkel Coburg, de vroegere residentie stad vereren we met een kort bezoek. De stad heeft diverse hoogtepunten: De Schlossplatz met paleis Edinburg, de Spitaltor die 21 m. hoog is en de Marktplatz. We kiezen voor de Marktplatz met het standbeeld van Albert 1 (Huis Saksen-Coburg van België ) , de Hofapotheek en het mooie stadhuis. We treffen ook nog een echtpaar uit Enschede, die op weg zijn naar huis. Even een babbeltje en we gaan door. Het is weer droog .

Het boekje belooft ons uiteindelijk een leuke daling naar onze overnachtingplaats Lichtenfels, de stad van korven en manden. Echter is het maar 1 daling door het bos over zand en gravel met daarna weer de nodige klimmen. Het is ondertussen ook nog flink gaan regenen en ik heb het nu wel gehad met alle nattigheid en de heftige beklimmingen, vreselijke paden en wil na 6 u. en 7 min. naar het hotel.

De Tom Mio van Ad laat ons nog wat klimmen door de stad om dan uiteindelijk bij Hotel Krone in het buitengebied uit te komen. Na het inchecken vraagt de receptionist of we vanavond nog op de fiets naar de stad willen. "Nee, dank U, zet die maar achter slot en grendel voor vannacht". Na de plichtplegingen genieten we in het prachtig Italiaans restaurant van het hotel van een maaltijd tagliatelle met asperges in roomsaus.

Wat de tocht ons morgen brengt lezen we in het boekje, maar de ervaring is, dat de werkelijkheid soms anders is dan wat de schrijver beweert. Vaak kun je beter niet weten wat er allemaal komt. Tot morgen. Anny

26 Mei 2015 - 19:16

Jetty Blijdenstein:

Hallo vrienden,

wel, wel wel, wat een vreselijke dag! Regen, wind en dan vreselijk onbegaanbare paden! Daar is de lol echt gauw vanaf. Dat jullie er nog zin in hebben, ik kan het niet begrijpen.Hopelijk is het morgen droog, hier was het vandaag goed, nog niet echt warm, maar droog en nu schijnt de zon volop. Morgen wordt hier de beste dag, dan ga ik eens naar de carwash, want mijn auto lijkt meer op een zebra, dan een witte auto! Vanaf donderdag is het hier ook slecht, regen en wind, het wil maar niet lukken met het weer. Ik moet ook nog steeds plantjes halen, heb er gewoon geen zin in. Nou luitjes, ik wens jullie weer een goede nachtrust en veel sterkte voor morgen. En doe het rustig aan, want jullie zijn ook geen 20 meer. Voor straks welterusten en ik kijk alweer uit naar het volgende verslag. Ik stuur het trouwens iedere avond door aan Marianne, want zij ontving weer niks.Tot morgen!

Liefs,

J E T

26 Mei 2015 - 19:34

Koos:

Barbarij en eigenwijsheid gaan weer eens hand in hand, zie ik..........
Waar ken ik dit van,Koos,zal Henk wel zeggen.
Een goed glas wijn zuivert de lucht weer.
Of moet er toch Calvados aan te pas komen.

Morgen ziet de wereld er weer totaal anders uit.
Sterkte!
Liefs

26 Mei 2015 - 20:57

Marianne Van Den Brink:

Anny en AD,

Dank zij Jet kan ik jullie tocht weer dagelijks volgen.
Ik kijk er elke avond naar uit.
Soms lijkt het alsof het jullie totaal geen moeite kost, maar als je het verslag van vandaag leest, dan is het toch ook af en toe behoorlijk afzien.
Geweldig dat jullie dit doen. Ik zou het niet na kunnen doen op mijn omafiets.
Ik kijk nu al uit naar jullie belevenissen morgen.

Gr. Marianne

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

<< Vorige Verslag Volgende Verslag >>

Verslag uit: Duitsland, Lichtenfels

Fietsen naar Praag en Dresden

Onze elfde grote fietstocht door en naar voor ons totaal onbekend gebied.

Voor familie, vrienden, kennissen en iedereen die ons wil volgen.

Nog maar vijf nachtjes slapen en..... dan mogen we aan onze elfde grote fietstocht beginnen.

Tijdens de voorbereidingen hadden we beiden de gedachte dat we misschien tijdens deze tocht ons "Waterloo" tegenkomen. De voorbereidingen om kilometers in de benen te krijgen werden tegengewerkt door het slechte en koude weer van februari en maart. Maar uiteindelijk zijn we er toch in geslaagd om 800 km. totaal bij elkaar te trappen.

De laatste 5 tochten oefenden we in het uiterste zuiden van Limburg omgeving Vaals. We fietsten verschillende stukjes van de Amstel Goldrace met vele heftige klimmetjes, echte kuitenbijters. Vaak was het voor mij op de tanden bijten, blijven zitten en volhouden tot aan de top. De wens voor een e-bike was daar duidelijk aanwezig, vooral als er mij dames vrolijk en ontspannen voorbij fietsten. Dan riep ik Ad: "De e-bike komt er binnenkort aan". Maar bovengekomen stroomde de adrenaline door het lijf en vergat ik die hele e-bike als we flitsend konden afdalen. Voorlopig gaan we naar Praag op onze gewone Koga fietsen om te ervaren of we het nog kunnen zonder e-bike. En daarna zal de tijd het ons leren.

Vol goede moed en met wat spanning in het hoofd zullen we vrijdag 15 mei om 08.00 uur op de fiets stappen richting Berghem bij Oss voor een tocht van 92 km. om daar bij Nicole, Marco en de kleindochters te overnachten. Daarna gaat de tocht naar Millingen waar we de Rijn oversteken en tot Emmerich fietsen. Na 17 dagen hopen we Praag te bereiken op zondag 31 mei, waar we drie volle dagen gaan genieten van deze stad. Donderdag 4 juni stappen we weer op de fiets richting Dresden waar we op zondag 7 juni aankomen voor een verblijf van 3 dagen. Woensdag 10 juni komen we met de trein vanuit Dresden naar Nederland.

We hebben ons goed voorbereid op de komende tocht wat betreft informatie. Van Ellen en Floor Groot kregen we hun reisschema met de nodige aantekeningen voor hotels en bezienswaardigheden; Ria en Theo van der Sanden uit Veghel hielpen ons ook met hun ervaringen en bijzondere aantekeningen voor onderweg.
De fietsen hebben hun onderhoudsbeurt gehad en wat mee moet in de tassen ligt klaar.
Ook dit jaar proberen we zo weinig mogelijk mee te nemen: liefst enkel twee grote tassen en geen low-riders voor. Het bekende spreekwoord voor fietsers: "Al wat je thuis laat, is mooi meegenomen" geldt ook voor ons en na zoveel fietstochten weten we nu wel wat echt noodzakelijk is voor onderweg.

Bij het plannen van een tocht trekt Ad altijd de kar: hij bekijkt de indeling met de daarbij behorende reserveringen voor de eerst week: hotels en b & b. Ik mag luisteren, meedenken en aanvullen. Daarna zullen we elke avond van tevoren de tocht bekijken: hoever we zullen en kunnen komen en dan mag ik in actie komen om via notebook of ipad de volgende overnachting te reserveren.
Op papier is het team van Straten-Damen klaar voor de nieuwe uitdaging.

Ook dit jaar stop ik mijn ipad en notebook in de fietstas, want een reisverslag maken hoort er nou eenmaal bij. Zo kan ik alle geïnteresseerden op de hoogte houden van ons wel en wee onderweg. Heb je geen behoefte aan onze reisberichten dan kun je jezelf weg klikken links onder onze foto.

De resterende dagen van deze week worden gevuld met rust, ontspanning in de tuin en nog enkele gezellige contacten.
Ik wens jullie allemaal veel leesplezier, mooi weer en tot ziens.
Groeten en veel liefs van mij en Ad.