Twee in een met een minder prettige dag.
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
22 Mei 2015 | Duitsland, Frankenroda
Goede avond allemaal.
Over het diner hebben we nog lang gesproken. Het slapen in het hotel was deze keer goedkoper dan het eten. ( Koos, Henk, weet je nog van jullie rekening onderweg naar Santiago de C.?) Jezelf verwennen is van tijd tot tijd nodig.
’s Morgens wilde ik graag internet op voor berichten, maar helaas kreeg ik het niet voor elkaar. Het meisje aan de receptie kwam te hulp en daar rolde de post binnen. Zo bereikte ons het droevige bericht, dat onze Santiagovriend Kees Herder woensdag was overleden. We hebben Kees 14 dagen geleden nog gesproken en afscheid genomen. We wisten toen al, dat hij het niet lang meer zou maken.
We stapten met pijn in het hart en met veel herinneringen aan hem op de fiets. Het genieten van al het moois om ons heen valt niet mee.
Gestart weer vanaf de hoge Burcht in Trendelburg langs de Diemel naar Bad Karlshafen waar de Diemel overgaat in de Weser. Nog even gestopt bij een oude Benedictijner abdij en met het pontje de Weser over. In de grote stad Hann.Munden de prachtige vakwerkhuizen bekeken en het punt waar de Fulda en de Werra samenvloeien en de rivier verder gaat als de Weser.
Deze dag heel veel gravelpaden met keien en fikse korte klimmetjes, die onze stemming nog somberder maakten. Doortrappen naar Burg Hotel Witzenhausen, waar we allervriendelijkst werden ontvangen. Het restaurant was naast de deur en zo aten we weer asperges met Wienerschnitzel. Een hoeveelheid op het bord waar we thuis drie dagen van eten.
Ad wilde graag enkele hotels reserveren voor de volgende twee nachten. De gehele avond bezig geweest via Booking. Com. maar overal was alles vol. De Duitsers vieren Pinksteren als een vakantieweekend. Dikke pech dus en we werden er beiden chagrijnig van. Tenslotte heeft de receptie voor Ad contact gemaakt met een pension uit het routeboekje en… we hadden geluk : een pension in Frankenroda. Met een goed gevoel legden we ons te rusten.
Vandaag 22 mei.
Beste vrienden.
Na alle toestanden van gisteren vragen we ons af of het nog wel juist is om te reizen zonder te reserveren. Het kan een voordeel hebben maar ook een nadeel. Voordeel is de zekerheid van een overnachting, nadeel is dat de verrassing van het avontuur verdwijnt en de stress verschijnt. Ad houdt van zekerheid, ik hou van een gokje en van de uitdaging hoe lossen we dit op. Als team komen we er altijd uit. En zie, vol goede moed en na wat eten verzameld te hebben voor de lunch zitten we om 8 uur op de fiets met de zekerheid van een slaapadres voor vanavond.. We weten precies waar we onze tocht van gisteren moeten vervolgen.
Van Witzenhausen naar Wahlhausen, waar we de vroegere Oost-Duitse grens zullen oversteken. De natuur is erg mooi en stil met een fraai zicht over de Werra en de omgeving. In het plaatsje Wahlhausen stoppen we bij het teken van de vroegere grens. We treffen het, want een dame spreekt ons aan, vraagt waar we heen gaan en vandaan komen en vertelt spontaan over de Wende en het leven voor de Wende. Er is een jaar na de Wende een Lindeboom geplant als herinnering. Als ik vraag naar het bezichtigen van het barokkerkje gaat ze spontaan de sleutel halen en krijgen wij een rondleiding met een uitgebreid geschiedkundig verslag van dit kerkje. Prachtige wandschilderingen versieren deze Evangelisch-Lutherse kerk en opvallend is het beeld van de H. Margaretha. Ze wijst ons nog op het Grenzmuseum 2 km. hogerop, maar dat laten we aan ons voorbij gaan. Ad koopt nog een boekje over de Wende van het dorp en na vele bedankjes nemen we afscheid van deze gepensioneerde onderwijzeres.
Op naar Allendorf met de mooiste vakwerkhuizen. We rijden door sprookjesachtige straten met de nodige beklimmingen en heerlijke afdalingen. De tocht verloopt volgens het boekje, met de wind in de rug en een lekker zonnetje. Geen gemopper dus. In Treffurt, aan de rand van het nationale park Hainich, zitten we ruim in onze tijd en nemen we pauze voor een cola en een Italiaans ijsje. We fietsen nu door een van de mooiste stukken van de Werra-route: stil en met fraai uitgeslepen rotsformaties.
Ons B&B adres in Frankenroda is snel gevonden: veel meer straten dan de hoofdstraat Carl-Grubelstrasse zijn er in dit dorp niet. Op nr. 21 moeten we zijn. Even later blijkt het een super adres te zijn. Erhard Rosengarth doet zelf open. Een joviale man, die blijft praten en van alles wil weten. Hij neemt ons mee naar het gastenverblijf en we kunnen uitkiezen. In de grote centrale ruimte staat een complete keuken en een grote houtkachel, die later op de avond door de baas wordt aangemaakt. We worden buiten onder het afdak gelijk verwend met koffie en snoeperijen en meneer en mevrouw komen er gezellig bijzitten. Ernstige gesprekken ( die Wende is nog niet voltooid) en veel luchtige gesprekken over land, vrije tijd en werk.
Erhard maakt veel wandelingen in de vrije natuur: een persoon die gevoelig is voor al het moois wat de natuur biedt. Hij probeert zijn gedachten in woorden te vangen, gaat zitten en schrijft gedichten. Ad neemt een van zijn bundels mee als aandenken: “Romantischer Hainich”, ein dichterischer Bildband. Een echte dichter, al is hij het niet beroepsmatig.
We gaan niet op pad om te eten, er is niets in het dorp, maar mevrouw serveert voor ons wat brood met toespijs, een fles witte wijn en een sapje voor Ad. Het lukt Ad om nog slaapadressen voor za. 23 en zondag 24 mei te reserveren. Eindelijk , deze stress kan ook weer opgeborgen worden. Ik werk nu aan mijn verslag bij een wit wijntje , een brandende houtkachel en een tevreden echtgenoot.
Vandaag 74 km. gefietst, gemiddeld 15,4 km., totaal 689 km. en een zuivere fietstijd van 4 uur en 48 minuten. Ik probeer nog wat foto’s te downloaden bij dit verslag, hou ze maar te goed als het mislukt.
Morgen wacht ons een tocht van 95 km. Welterusten allemaal. Anny
Over het diner hebben we nog lang gesproken. Het slapen in het hotel was deze keer goedkoper dan het eten. ( Koos, Henk, weet je nog van jullie rekening onderweg naar Santiago de C.?) Jezelf verwennen is van tijd tot tijd nodig.
’s Morgens wilde ik graag internet op voor berichten, maar helaas kreeg ik het niet voor elkaar. Het meisje aan de receptie kwam te hulp en daar rolde de post binnen. Zo bereikte ons het droevige bericht, dat onze Santiagovriend Kees Herder woensdag was overleden. We hebben Kees 14 dagen geleden nog gesproken en afscheid genomen. We wisten toen al, dat hij het niet lang meer zou maken.
We stapten met pijn in het hart en met veel herinneringen aan hem op de fiets. Het genieten van al het moois om ons heen valt niet mee.
Gestart weer vanaf de hoge Burcht in Trendelburg langs de Diemel naar Bad Karlshafen waar de Diemel overgaat in de Weser. Nog even gestopt bij een oude Benedictijner abdij en met het pontje de Weser over. In de grote stad Hann.Munden de prachtige vakwerkhuizen bekeken en het punt waar de Fulda en de Werra samenvloeien en de rivier verder gaat als de Weser.
Deze dag heel veel gravelpaden met keien en fikse korte klimmetjes, die onze stemming nog somberder maakten. Doortrappen naar Burg Hotel Witzenhausen, waar we allervriendelijkst werden ontvangen. Het restaurant was naast de deur en zo aten we weer asperges met Wienerschnitzel. Een hoeveelheid op het bord waar we thuis drie dagen van eten.
Ad wilde graag enkele hotels reserveren voor de volgende twee nachten. De gehele avond bezig geweest via Booking. Com. maar overal was alles vol. De Duitsers vieren Pinksteren als een vakantieweekend. Dikke pech dus en we werden er beiden chagrijnig van. Tenslotte heeft de receptie voor Ad contact gemaakt met een pension uit het routeboekje en… we hadden geluk : een pension in Frankenroda. Met een goed gevoel legden we ons te rusten.
Vandaag 22 mei.
Beste vrienden.
Na alle toestanden van gisteren vragen we ons af of het nog wel juist is om te reizen zonder te reserveren. Het kan een voordeel hebben maar ook een nadeel. Voordeel is de zekerheid van een overnachting, nadeel is dat de verrassing van het avontuur verdwijnt en de stress verschijnt. Ad houdt van zekerheid, ik hou van een gokje en van de uitdaging hoe lossen we dit op. Als team komen we er altijd uit. En zie, vol goede moed en na wat eten verzameld te hebben voor de lunch zitten we om 8 uur op de fiets met de zekerheid van een slaapadres voor vanavond.. We weten precies waar we onze tocht van gisteren moeten vervolgen.
Van Witzenhausen naar Wahlhausen, waar we de vroegere Oost-Duitse grens zullen oversteken. De natuur is erg mooi en stil met een fraai zicht over de Werra en de omgeving. In het plaatsje Wahlhausen stoppen we bij het teken van de vroegere grens. We treffen het, want een dame spreekt ons aan, vraagt waar we heen gaan en vandaan komen en vertelt spontaan over de Wende en het leven voor de Wende. Er is een jaar na de Wende een Lindeboom geplant als herinnering. Als ik vraag naar het bezichtigen van het barokkerkje gaat ze spontaan de sleutel halen en krijgen wij een rondleiding met een uitgebreid geschiedkundig verslag van dit kerkje. Prachtige wandschilderingen versieren deze Evangelisch-Lutherse kerk en opvallend is het beeld van de H. Margaretha. Ze wijst ons nog op het Grenzmuseum 2 km. hogerop, maar dat laten we aan ons voorbij gaan. Ad koopt nog een boekje over de Wende van het dorp en na vele bedankjes nemen we afscheid van deze gepensioneerde onderwijzeres.
Op naar Allendorf met de mooiste vakwerkhuizen. We rijden door sprookjesachtige straten met de nodige beklimmingen en heerlijke afdalingen. De tocht verloopt volgens het boekje, met de wind in de rug en een lekker zonnetje. Geen gemopper dus. In Treffurt, aan de rand van het nationale park Hainich, zitten we ruim in onze tijd en nemen we pauze voor een cola en een Italiaans ijsje. We fietsen nu door een van de mooiste stukken van de Werra-route: stil en met fraai uitgeslepen rotsformaties.
Ons B&B adres in Frankenroda is snel gevonden: veel meer straten dan de hoofdstraat Carl-Grubelstrasse zijn er in dit dorp niet. Op nr. 21 moeten we zijn. Even later blijkt het een super adres te zijn. Erhard Rosengarth doet zelf open. Een joviale man, die blijft praten en van alles wil weten. Hij neemt ons mee naar het gastenverblijf en we kunnen uitkiezen. In de grote centrale ruimte staat een complete keuken en een grote houtkachel, die later op de avond door de baas wordt aangemaakt. We worden buiten onder het afdak gelijk verwend met koffie en snoeperijen en meneer en mevrouw komen er gezellig bijzitten. Ernstige gesprekken ( die Wende is nog niet voltooid) en veel luchtige gesprekken over land, vrije tijd en werk.
Erhard maakt veel wandelingen in de vrije natuur: een persoon die gevoelig is voor al het moois wat de natuur biedt. Hij probeert zijn gedachten in woorden te vangen, gaat zitten en schrijft gedichten. Ad neemt een van zijn bundels mee als aandenken: “Romantischer Hainich”, ein dichterischer Bildband. Een echte dichter, al is hij het niet beroepsmatig.
We gaan niet op pad om te eten, er is niets in het dorp, maar mevrouw serveert voor ons wat brood met toespijs, een fles witte wijn en een sapje voor Ad. Het lukt Ad om nog slaapadressen voor za. 23 en zondag 24 mei te reserveren. Eindelijk , deze stress kan ook weer opgeborgen worden. Ik werk nu aan mijn verslag bij een wit wijntje , een brandende houtkachel en een tevreden echtgenoot.
Vandaag 74 km. gefietst, gemiddeld 15,4 km., totaal 689 km. en een zuivere fietstijd van 4 uur en 48 minuten. Ik probeer nog wat foto’s te downloaden bij dit verslag, hou ze maar te goed als het mislukt.
Morgen wacht ons een tocht van 95 km. Welterusten allemaal. Anny
-
22 Mei 2015 - 21:34
Claar De Jager:
Ach lieve buurtjes, wat verdrietig dat jullie fietsmaat Henk is overleden. Toch goed dat jullie nog persoonlijk afscheid genomen hebben. Als er daarboven iets is, fietst hij zeker met jullie mee. Ik kan me voorstellen dat je niet lekker kunt ontspannen als je nog geen onderkomen voor de volgende nacht hebt geregeld. Met de auto maakt het niet uit al moet je 50 km omrijden, maar met de fiets is dat ondoenlijk. Ik snap wel dat het druk is daar in die mooie streek met de pinksterdagen. Ik ben erg benieuwd wat de mensen allemaal over de Wende te vertellen hebben. Daar gaan nog wel wat jaren overheen eer de Duitsers ook in hun hoofden één land zijn. Veel fietsplezier morgen xxx Claar
Ps. Ik heb Koert z'n e-mailadres op jullie site toegevoegd. Hij wil jullie op z'n eigen iPad volgen. -
22 Mei 2015 - 21:40
Ineke Polderman:
Lieve Anny en Ad
Net je verslag gelezen tjonge tjonge het blijft toch heel bijzonder om zulke tochten te maken op een gewone fiets. Ik zou het niet kunnen wel op mijn fantastische electrische fiets.
Zo te zien op foto's valt het weer toch nog mee niet te warm en niet te koud. Dus goed fietsweer.
Hier is het ook nog niet echt warm zo rond de 16 graden.
Nog een klein nieuwtje ik ga met de kinderen en 3 kleinkinderen op vakantie heerlijk naar Spanje.
Verder alles oké en jullie veel plezier op de fiets kijk goed uit.
Groetjes en dikke kus Ineke -
22 Mei 2015 - 22:28
Claar De Jager:
herstel: verdrietig dat Kees Herder is overleden. Hoop dat Henk nog een zeer lang leven beschoren is! -
22 Mei 2015 - 23:04
Joke:
Hoi Annie en Ad
Weer mooie fietstochten en mooie verslagen zo kunnen wij weer in gedachten met jullie mee.
Minder goed bericht van Kees Herder.
Alles goed in Hoeven.
grt Joke -
22 Mei 2015 - 23:22
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden.
Terwijl jullie waarschijnlijk al op 1 oor liggen, mail ik nog even terug. Toen ik gisteravond om half 12 naar bed ging en nog geen bericht van jullie had ontvangen, had ik al zo'n idee dat er iets fout was gegaan. Dus allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie vriend Kees. Gelukkig dat jullie nog afscheid hebben kunnen nemen. En dan valt het niet mee om je aandacht op iets anders te vestigen, ook al is de natuur nog zo mooi. Het blijft toch weer afscheid nemen. Gelukkig hadden jullie weer mazzel met het hotel en wat dat betreft is Ad net als ik : ik MOET weten waar ik terecht kom en moet er niet aan denken iets op de bonnefooi te doen. Ik ben al helemaal geen avonturier. Dus heel fijn dat jullie voor de komende nachten weer onder de pannen zijn. En dan weer dat leuke onderkomen in Frankenroda, heel leuk. En dan morgen weer een tocht van 95 km, wat zijn jullie toch "die hards"!!! Hier alles oke. Het weer laat nog te wensen over, het is nog niet echt lekker warm. En zo is het dan weer bijna Pinksteren. Toen ik nog werkte keek ik altijd uit naar die vrije dagen, nu is het iedere dag vakantie. Ik ga ook eens richting bed. Morgen nog wat boodschappen, eerste Pinksterdag thuis en tweede Pinksterdag komt Jacqueline Zwaard, zij is een nichtje van Jacqueline van Haperen, ik ken haar ook al mijn hele leven. 3 jaar geleden is haar man overleden en afgelopen december heeft haar dochter van 47 een eind aan haar leven gemaakt, ze was al jaren suïcidaal. Dan tel ik mijn zegeningen maar. Voor nu welterusten en morgen weer een goede reis zonder problemen of ongelukken.
Liefs,
J E T -
23 Mei 2015 - 12:14
Marianne Egveld:
Lieve twee,
Op de eerste plaats gecondoleerd met jullie fietsvriend. Dit overlijden kwam niet onverwacht.
Fijn, dat jullie nog afscheid zijn gaan nemen een paar weken geleden.
Zo door de prachtige natuur fietsen roept dan denk ik wel het gevoel van de kosmos op, waar wij allemaal deel van uitmaken,ook degenen die al het aardse verruild hebben voor het eeuwige. Kennen jullie dat gevoel?
Jullie tocht lijkt me weer heel mooi en veel wind mee is ook niet verkeerd. De ontmoetingen met verschillende mensen spreken mij erg aan. Het is weer een prachtige onderneming, zo te lezen. Geniet ervan.!
Fijne reis verder en veel liefs van ons. Walter en Marianne
. -
23 Mei 2015 - 17:26
Koos:
Zo wordt het toch nog spannend!
Af en toe een ommetje om je doel te bereiken,hé Henk
groet en kus ,Koos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
