Wat een dag ! Om nooit meer te vergeten.
Door: Anny
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
15 Juni 2014 | Frankrijk, Uffholtz
Beste familie, vrienden, kennissen en andere volgers van onze tocht.
Om deze morgen de route op te pikken was geen probleem. De oude stadspoort van Türckheim uitrijden, over de brug en daarna het fietspad naar Wintzenheim. We dachten dat zo te klaren. Niets was minder waar. De schrijver van het boekje stuurt ons midden door alle stadjes die aan de route liggen. Wintzenheim is de eerste plaats waar het al fout gaat: met opengebroken straten, omleidingen: lezen, zoeken, herlezen en vragen. Daarna fietsen we vlot door Wettolsheim en Equisheim, waar we door de wijngaarden met diverse klimmetjes het grindpad (keienpad) moeten volgen. Niet bepaald aangenaam. In Obermoschwihr is het weer zoeken, ik raak zelfs zelfs Ad even kwijt. Hij rijdt door naar een volgend kenmerk op de route, terwijl ik de weg aan een inwoner vraag, die mij duidelijk maakt het asfalt te blijven volgen.
Maar helaas, het boekje vertelt anders: beton, grindweg, stijl omhoog (=lopen), afdalen en enkel maar grind en keien. Ik word steeds chagrijniger en Ad weet het ook niet meer. We hebben er schoon genoeg van. De eerste weg naar beneden richting grote weg gaan we volgen. Pfaffenheim laten we links liggen en volgen nu de ventweg naast de grote weg naar Westhalten. Uiteindelijk na een omweg van 10 km. pikken we de route op. We komen beiden tot de conclusie, dat de beschrijvingen door de dorpjes zo uitgebreid zijn, bepaalde aanwijzingen op elkaar lijken b.v. tussen 2 muurtjes of bij brandweerpomp, (we zien overal 2 muurtjes, 3 brandweerpompen enz.) zodat we bij het missen van een kenmerk of de aanwijzing verkeerd interpreteren in de fout gaan. Mijn humeur wordt er niet beter van.
We verliezen veel tijd en er komt nog een klim van 15 km: van Soultz naar Col d’Amic. In Soultz gaat de route meer westwaarts over een mooie rustige weg naar de 828 m. hoge Col d’Amic. (De naam doet erg vriendelijk aan) De klim van 550 m. wordt uitgesmeerd over 12 km. Mooi is de weg wel en rustig ook. Soms worden we gepasseerd door een groep motorrijders, die er een circuit van maken en door een enkele coureur op de racefiets. Aan de kant van de weg wordt voor elke km. aangegeven het percentage en de lengte. Wat duurt een km. soms lang. Ik kan op de fiets blijven zitten, de trappers steeds rond krijgen, de coördinatie blijft goed en nog steeds geen zwart voor de ogen. We stoppen regelmatig, drinken wat, hartslag laten zakken en dan weer voor een paar km. op de fiets met meestal veel schaduw op de weg. Uiteindelijk bereiken we col d’Amic. Daar stormt het, we worden bijna van de weg geblazen. Ik kijk omhoog en zie weer een oplopende weg: “ nog 4 km. naar Col du Silberloch (route des Crêtes)”, verrast Ad mij. Daar word ik niet vrolijk van en eigenlijk heb ik er geen zin meer in, maar een weg terug is er niet. Dus kiezen op elkaar en daar gaan we weer met de belofte in het hoofd van Hartmannswillerkopf te kunnen bezoeken. Ook daar treffen we het niet. Het museum is dicht wegens renovatie en gaat pas open juni 2015. Dan is het 100 jaar geleden, dat daar hevig gevochten is. We doen ons rondje, kijken uit over de vlakte en het kerkhof, maken wat foto’s en kleden ons warm aan voor de afdaling volgens het boekje. Welke afdaling? Na 2 km. is het weer klimmen en voor mij is het dan wachten op de volgende bocht die naar beneden gaat. Als we die hebben bereikt gaan we als een speer 10 km. lang langs echte haarspeldbochten naar Uffholtz, een plaatsje voor Cernay.
Het toefje room op deze dag is gelukkig het mooie hotel Auberge du Relais, waar we vanavond hebben genoten van een Kir Royale en een verzorgd diner. Tjonge, tjonge, wat een dag!
Afstand 70 km. gemid. Snelheid 11,8, reistijd 5.53. uur , totaal van onze reis tot nu toe is precies 1200 km.
En tenslotte speciaal voor broer en zusjes. Vandaag ook gedacht aan onze bijzondere ma, die 100 jaar geleden geboren is? Ik had graag een
kaarsje voor haar opgestoken, helaas geen kerk gezien onderweg.
Morgen de laatste, echte fietsdag naar Winkel. Welterusten allemaal en tot morgenavond. Anny
Om deze morgen de route op te pikken was geen probleem. De oude stadspoort van Türckheim uitrijden, over de brug en daarna het fietspad naar Wintzenheim. We dachten dat zo te klaren. Niets was minder waar. De schrijver van het boekje stuurt ons midden door alle stadjes die aan de route liggen. Wintzenheim is de eerste plaats waar het al fout gaat: met opengebroken straten, omleidingen: lezen, zoeken, herlezen en vragen. Daarna fietsen we vlot door Wettolsheim en Equisheim, waar we door de wijngaarden met diverse klimmetjes het grindpad (keienpad) moeten volgen. Niet bepaald aangenaam. In Obermoschwihr is het weer zoeken, ik raak zelfs zelfs Ad even kwijt. Hij rijdt door naar een volgend kenmerk op de route, terwijl ik de weg aan een inwoner vraag, die mij duidelijk maakt het asfalt te blijven volgen.
Maar helaas, het boekje vertelt anders: beton, grindweg, stijl omhoog (=lopen), afdalen en enkel maar grind en keien. Ik word steeds chagrijniger en Ad weet het ook niet meer. We hebben er schoon genoeg van. De eerste weg naar beneden richting grote weg gaan we volgen. Pfaffenheim laten we links liggen en volgen nu de ventweg naast de grote weg naar Westhalten. Uiteindelijk na een omweg van 10 km. pikken we de route op. We komen beiden tot de conclusie, dat de beschrijvingen door de dorpjes zo uitgebreid zijn, bepaalde aanwijzingen op elkaar lijken b.v. tussen 2 muurtjes of bij brandweerpomp, (we zien overal 2 muurtjes, 3 brandweerpompen enz.) zodat we bij het missen van een kenmerk of de aanwijzing verkeerd interpreteren in de fout gaan. Mijn humeur wordt er niet beter van.
We verliezen veel tijd en er komt nog een klim van 15 km: van Soultz naar Col d’Amic. In Soultz gaat de route meer westwaarts over een mooie rustige weg naar de 828 m. hoge Col d’Amic. (De naam doet erg vriendelijk aan) De klim van 550 m. wordt uitgesmeerd over 12 km. Mooi is de weg wel en rustig ook. Soms worden we gepasseerd door een groep motorrijders, die er een circuit van maken en door een enkele coureur op de racefiets. Aan de kant van de weg wordt voor elke km. aangegeven het percentage en de lengte. Wat duurt een km. soms lang. Ik kan op de fiets blijven zitten, de trappers steeds rond krijgen, de coördinatie blijft goed en nog steeds geen zwart voor de ogen. We stoppen regelmatig, drinken wat, hartslag laten zakken en dan weer voor een paar km. op de fiets met meestal veel schaduw op de weg. Uiteindelijk bereiken we col d’Amic. Daar stormt het, we worden bijna van de weg geblazen. Ik kijk omhoog en zie weer een oplopende weg: “ nog 4 km. naar Col du Silberloch (route des Crêtes)”, verrast Ad mij. Daar word ik niet vrolijk van en eigenlijk heb ik er geen zin meer in, maar een weg terug is er niet. Dus kiezen op elkaar en daar gaan we weer met de belofte in het hoofd van Hartmannswillerkopf te kunnen bezoeken. Ook daar treffen we het niet. Het museum is dicht wegens renovatie en gaat pas open juni 2015. Dan is het 100 jaar geleden, dat daar hevig gevochten is. We doen ons rondje, kijken uit over de vlakte en het kerkhof, maken wat foto’s en kleden ons warm aan voor de afdaling volgens het boekje. Welke afdaling? Na 2 km. is het weer klimmen en voor mij is het dan wachten op de volgende bocht die naar beneden gaat. Als we die hebben bereikt gaan we als een speer 10 km. lang langs echte haarspeldbochten naar Uffholtz, een plaatsje voor Cernay.
Het toefje room op deze dag is gelukkig het mooie hotel Auberge du Relais, waar we vanavond hebben genoten van een Kir Royale en een verzorgd diner. Tjonge, tjonge, wat een dag!
Afstand 70 km. gemid. Snelheid 11,8, reistijd 5.53. uur , totaal van onze reis tot nu toe is precies 1200 km.
En tenslotte speciaal voor broer en zusjes. Vandaag ook gedacht aan onze bijzondere ma, die 100 jaar geleden geboren is? Ik had graag een
kaarsje voor haar opgestoken, helaas geen kerk gezien onderweg.
Morgen de laatste, echte fietsdag naar Winkel. Welterusten allemaal en tot morgenavond. Anny
-
15 Juni 2014 - 22:03
Yvonne:
We zijn ons ma niet vergeten. Babette heeft ze vanmiddag met Iris en Sanne bezocht met een bloemetje. En ook nog een leuke foto gemaakt met die 2 meiden erop. Wat zou ze trots geweest zijn. Ik zal je de foto per mail toesturen.
Tot gauw.
Oe zusje. -
15 Juni 2014 - 22:05
Jetty Blijdenstein:
Lieve vrienden,
dat mag je inderdaad wel zeggen: wat een dag! Dit is niet in woorden uit te drukken! En jij wordt er alleen maar chagrijnig van, maar ik zou al een hartaanval gekregen hebben!!!!! Man, man, wat een tegenslag. Als je er nu niet van genezen bent, dan weet ik het niet meer hoor!! En dan raak je elkaar ook nog kwijt, bezienswaardigheid gesloten. Bij het lezen alleen al lopen de rillingen over mijn rug. Dat je nog kon eten, ik zou dood neergevallen zijn (hahaha). Maar goed, morgen de laatste fietsdag. Ik hoop met heel mijn hart dat deze beter zal verlopen dan vandaag. En dat je moeder vandaag 100 zou zijn geworden, die was dan toch nog 5 jaar jonger dan mijn moeder. Ja, ik kan haar ook nog steeds missen. Ik wens jullie weer welterusten en tot het volgende verslag. Morgen veel sterkte!
Liefs en groetjes,
J E T -
15 Juni 2014 - 22:14
Kees:
Hallo Ad en Anny,
De tocht is bijna ten einde, maar de voor laatste dag niet de makkelijkste dag. Maar dan
eind goed al goed, wel verdiend. Ik hoop dat jullie toch een beetje genoten hebben, hoe moeilijk het ook was. Uit het verleden is het jullie bekend dat je tijdens een monster tocht
zulke dagen er bij kaan hebben, maar liever niet te veel.
Ik hoop dat je de dag van morgen toch mooi af kan sluiten. Voor morgen nog heel veel fiets plezier. Lieve groet van Kees en Riet. -
16 Juni 2014 - 17:00
Jan Martens:
Ik wil jullie feliciteren met deze schitterende reis. Cultuur, historie, culinair , alles komt aan de beurt.
ben benieuwd waar de volgenden reis naar toe gaat.
Maar eerst nog even de heg van Ineke snoeien , Ad.
met vr. groet
jan Martens
-
16 Juni 2014 - 17:13
Babette:
Jemig zeg wat een tocht!
Zeker gisteren 15 juni gedacht aan oma die 100 jaar zou zijn geworden, het graf nog bezocht met Iris en Sanne en er even bij stil gestaan zoals mama al zei. Wat een super oma was ze toch!
Succes daar verder!
Groetjes Babette -
16 Juni 2014 - 20:06
Tonny Verstraten:
Hallo Anny en Ad,
Nou dat was wel balen denk ik, dat het zo onduidelijk aangegeven was. Ik heb heel veel bekende dingen gelezen, daar wij daar ook dikwijls vertoefd hebben. Ook de cols die jullie hebben gereden hebben wij aangedaan, maar dan wel met de auto.Dus dat stelt niets voor ten opzichte van jullie.
Maar zo te lezen is het toch wel de moeite waard.
Veel liefs voor jullie,
Tonny Verstraten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
