Phoe, phoe, dat was weer even wennen.
Door: Ad en Anny van Straten-Damen
Blijf op de hoogte en volg anny en ad
07 Mei 2011 | Duitsland, Berlijn
Lieve allemaal.
Deze morgen zijn we heel snel Pforzheim uit na een tip van de hotelbaas. Van Pforzheim fietsen we richting Würm und Muhlhausen. We zoeken het einde van het dorp op, maar de schrijver van de route is daar niet erg duidelijk in.
Dan besluiten we om eerst maar koffie te gaan drinken op een bankje bij het katholieke kerkje van dit dorp. Een oudere dame is druk doende om de kerk te versieren, want morgen is het daar eerste communiefeest: Weisse Sontag
Er zijn dit jaar 8 communicanten. Ze vertelt dat de helft van het dorp evangelisch is en de andere helft katholiek. Als ik haar vertel van onze Romereis en vraag om een stempel gaat ze met mij mee naar haar man. Deze is druk bezig om een mooie cementvloer te maken rondom een kruis aan de doorgaande weg. Haar man heeft de sleutel van de pastorie en is bereid om deze te openen om mij van een stempel te voorzien. Het is een oud gebouw, dat al jaren leeg staat en niemand wil dit kopen zegt de mevrouw. Bij het binnenkomen ruik ik de oudheid, kijk eens rond en zie dat er heel wat van te maken is. Jammer, dat zulke bijzondere gebouwen verloren gaan. De echtgenoot van de vrouw zoekt in alle laden van het bureau, maar vindt geen ronde stempel. Als ik zeg dat een gewone rechte van de parochie ook kan, plaatst hij deze in ons paspoort, aangevuld met een datum en de handtekening van zijn vrouw. Na vele bedankjes bezoeken nog even het oude kerkje en ja hoor....Daar vind ik hem: JACOBUS van Santiago de Compostela.
De mevrouw heeft de kerk mooi versierd. Een Mariaaltaar ziet wit van de bloemen. En voor op het altaar staan de foto's van de acht communicanten. Opvallend zijn de geschreven 10 geboden van de kinderen. Zouden zij ze echt begrijpen? O.a. Gij zult geen echtbreuk plegen. Achteraf gezien begrepen wij er vroeger natuurlijk geen snars van en namen alles voor gesneden koek aan.
Nog geen 200 meter verder treffen we een echtpaar uit Veghel aan. Zij zijn ook onderweg. We klagen allemaal over de slechte beschrijving. Hij heeft een hele uitdraai van alle veranderingen bij zich en Ad mag deze in het restaurant kopiëren. Wij denken, dat het nu niet meer fout kan gaan. Helaas, de werkelijkheid is anders.
De klimmetjes volgen elkaar snel op: 300 m. 6-10 %, 700 m. 5%, 800 m. 3-4%, weer 500 m. 5-7% en een afdaling van 5% over een onverhard pad door het Naturpark Schönbuch, vroeger het jachtgebied van de koningen van Württemberg. De mooie bossen, de stilte en de idyllische beekdalen nodigen uit tot pauzeren. Helaas moeten we ons zo concentreren op het onverharde pad, dat de lust ons vergaat om even rond te kijken.
Het Veghels echtpaar treffen we nog een keer als we op een bankje in de natuur gaan lunchen. Zij hebben een iets hoger tempo dan wij, maar blijken ook 10 jaar jonger te zijn. En ineens beseffen we, dat de jaren echt gaan tellen. Het is voor hun de eerste grote fietstocht, weinig voorbereid, nooit echt gefietst, fietskleding pas aangeschaft, (wel koga fietsen) en ze rijden maar tot ze het tijd vinden om naar een hotel te gaan zoeken. Zo kan het dus ook!
We bereiken omstreeks half 5 Tübingen en na veel gevraag vinden we ons hotel Meteora. Ad is er erg mee in zijn nopjes: het heeft een restaurant met een Griekse keuken. De eigenaar is een Griek, die op enkele kilometers van de Meteora kloosters in Griekenland woonde.
We willen ook nog wat van Tübingen zien en wandelen na het diner naar het oude centrum. We lopen over het eiland met Platanen in de rivier de Neckar, zoeken het oude stadscentrum op met mooie vakwerkhuizen en spoeden ons daarna naar het hotel om toch nog even een verhaaltje van vandaag uit de toverdoos te voorschijn te halen.
Het was een zeer warme, vermoeiende dag. Morgen gaan we via de Schwäbische Alb naar Sigmaringen; het wordt de zwaarste etappe om Bregenz te bereiken. Jullie horen morgen wel hoe het ons is vergaan.
Ik wil iedereen bedanken die gereageerd heeft op al deze berichten. We vinden het erg fijn, dat zovelen van jullie genieten van onze belevenissen. Een nadeel is echter, dat als we thuis komen wij nog weinig te vertellen hebben.
Nicole, Marco, Merel en Floor, we wensen jullie een fijne vakantie in Zuid-Spanje. Dikke kussen van opa Ad en oma Anny.
Vanuit een zonnig Duitsland wens ik jullie allemaal welterusten. Gr. Anny
Deze morgen zijn we heel snel Pforzheim uit na een tip van de hotelbaas. Van Pforzheim fietsen we richting Würm und Muhlhausen. We zoeken het einde van het dorp op, maar de schrijver van de route is daar niet erg duidelijk in.
Dan besluiten we om eerst maar koffie te gaan drinken op een bankje bij het katholieke kerkje van dit dorp. Een oudere dame is druk doende om de kerk te versieren, want morgen is het daar eerste communiefeest: Weisse Sontag
Er zijn dit jaar 8 communicanten. Ze vertelt dat de helft van het dorp evangelisch is en de andere helft katholiek. Als ik haar vertel van onze Romereis en vraag om een stempel gaat ze met mij mee naar haar man. Deze is druk bezig om een mooie cementvloer te maken rondom een kruis aan de doorgaande weg. Haar man heeft de sleutel van de pastorie en is bereid om deze te openen om mij van een stempel te voorzien. Het is een oud gebouw, dat al jaren leeg staat en niemand wil dit kopen zegt de mevrouw. Bij het binnenkomen ruik ik de oudheid, kijk eens rond en zie dat er heel wat van te maken is. Jammer, dat zulke bijzondere gebouwen verloren gaan. De echtgenoot van de vrouw zoekt in alle laden van het bureau, maar vindt geen ronde stempel. Als ik zeg dat een gewone rechte van de parochie ook kan, plaatst hij deze in ons paspoort, aangevuld met een datum en de handtekening van zijn vrouw. Na vele bedankjes bezoeken nog even het oude kerkje en ja hoor....Daar vind ik hem: JACOBUS van Santiago de Compostela.
De mevrouw heeft de kerk mooi versierd. Een Mariaaltaar ziet wit van de bloemen. En voor op het altaar staan de foto's van de acht communicanten. Opvallend zijn de geschreven 10 geboden van de kinderen. Zouden zij ze echt begrijpen? O.a. Gij zult geen echtbreuk plegen. Achteraf gezien begrepen wij er vroeger natuurlijk geen snars van en namen alles voor gesneden koek aan.
Nog geen 200 meter verder treffen we een echtpaar uit Veghel aan. Zij zijn ook onderweg. We klagen allemaal over de slechte beschrijving. Hij heeft een hele uitdraai van alle veranderingen bij zich en Ad mag deze in het restaurant kopiëren. Wij denken, dat het nu niet meer fout kan gaan. Helaas, de werkelijkheid is anders.
De klimmetjes volgen elkaar snel op: 300 m. 6-10 %, 700 m. 5%, 800 m. 3-4%, weer 500 m. 5-7% en een afdaling van 5% over een onverhard pad door het Naturpark Schönbuch, vroeger het jachtgebied van de koningen van Württemberg. De mooie bossen, de stilte en de idyllische beekdalen nodigen uit tot pauzeren. Helaas moeten we ons zo concentreren op het onverharde pad, dat de lust ons vergaat om even rond te kijken.
Het Veghels echtpaar treffen we nog een keer als we op een bankje in de natuur gaan lunchen. Zij hebben een iets hoger tempo dan wij, maar blijken ook 10 jaar jonger te zijn. En ineens beseffen we, dat de jaren echt gaan tellen. Het is voor hun de eerste grote fietstocht, weinig voorbereid, nooit echt gefietst, fietskleding pas aangeschaft, (wel koga fietsen) en ze rijden maar tot ze het tijd vinden om naar een hotel te gaan zoeken. Zo kan het dus ook!
We bereiken omstreeks half 5 Tübingen en na veel gevraag vinden we ons hotel Meteora. Ad is er erg mee in zijn nopjes: het heeft een restaurant met een Griekse keuken. De eigenaar is een Griek, die op enkele kilometers van de Meteora kloosters in Griekenland woonde.
We willen ook nog wat van Tübingen zien en wandelen na het diner naar het oude centrum. We lopen over het eiland met Platanen in de rivier de Neckar, zoeken het oude stadscentrum op met mooie vakwerkhuizen en spoeden ons daarna naar het hotel om toch nog even een verhaaltje van vandaag uit de toverdoos te voorschijn te halen.
Het was een zeer warme, vermoeiende dag. Morgen gaan we via de Schwäbische Alb naar Sigmaringen; het wordt de zwaarste etappe om Bregenz te bereiken. Jullie horen morgen wel hoe het ons is vergaan.
Ik wil iedereen bedanken die gereageerd heeft op al deze berichten. We vinden het erg fijn, dat zovelen van jullie genieten van onze belevenissen. Een nadeel is echter, dat als we thuis komen wij nog weinig te vertellen hebben.
Nicole, Marco, Merel en Floor, we wensen jullie een fijne vakantie in Zuid-Spanje. Dikke kussen van opa Ad en oma Anny.
Vanuit een zonnig Duitsland wens ik jullie allemaal welterusten. Gr. Anny
-
07 Mei 2011 - 20:56
Hans En Nelleke:
Hoi Anny en Ad,
We reageren wat laat, maar we zijn zelf deze paar weken weggeweest. Wat een mooie foto's!
Is het daar werkelijk zo mooi in Duitsland ?
Omdat ik de vorige verslagen nog niet gelezen heb stel ik een paar domme vragen: Hoeveel kilometer heb je al en hoeveel kilometer moet je nog?
Ik denk wel, dat zo'n tocht niet alleem om het reisdoel gaat, maar toch zeker ook waar je doorheen fietst. Op de foto's zag ik dat Duitrse biertjes goed smaken.
Nou, Anny en Ad, zolang ik thuis achter de computer kom, zal ik reageren. In ieder geval veel groeten en "behouden vaart".
Hans en Nelleke -
07 Mei 2011 - 21:03
Jetty Blijdenstein:
Lieve Anny en Ad,
jullie hebben me gisteren moeten missen, het was te laat om nog achter de pc te kruipen, maar wat hebben jullie weer veel meegemaakt. En erg vervelend dat de routes niet kloppen, dat zou voor mij al een reden zijn om er mee op te houden. Want wat jullie doen is niet zomaar een eindje fietsen, nee dit is een studie op zich, waar je de hele dag je hoofd bij moet houden. Ik bewonder jullie des te meer dat je dan iedere keer nog tijd vindt en zin hebt om dingen te bezichtigingen!! Maar jullie zijn een hecht team en daarom redt je het steeds weer. En ik moest lachen met die tien geboden voor de communicantjes! Want ik denk dat zij er inderdaad net zo weinig van snappen als wij in onze tijd. Dat bleek wel dat bij mijn groepje steeds een communicant zei: "en gezegend is Jezus, de BRUG van uw schoot!! Je wist echt van toeten of blazen. Zo te lezen gaan de kinderen naar Spanje, hopelijk genieten ze er van en kunnen ze hun zinnen wat verzetten, zij hebben ook zware tijden achter de rug en het duurt nog steeds voort. Ik had vandaag een heerlijke dag. Zat al om 8 uur in de auto naar Oosterhout, alwaar ik een dagje weg was met de Culturele Reizen Oosterhout. Wij hebben de Vestingdriehoek gedaan. Eerst naar Fort Vuuren, waar we koffie met gebak hadden en in het Fort rondgeleid werden en waar het heel koud was en ik had korte mouwtjes! Daarna een heerlijke lunch en met de watertaxi naar Gorinchem. Hier kregen we een prachtig orgelconcert in de kerk en een rondleiding om vervolgens weer met de watertaxi naar Woudrichem te gaan. Daar weer een stadswandeling en zoals altijd onze afscheidsborrel met een hapje erbij. Om kwart voor 7 waren we terug in Oosterhout en ik was om half 8 weer in Roosendaal. Het was een fijne dag, natuurlijk niet in het minst door het prachtige weer. Morgen is het Moederdag en de kinderen hebben mij uitgenodigd om bij hun te komen eten, dus dat is gezellig. En jullie starten weer richting Bregenz. Ik was daar 2 jaar geleden op mijn reis naar Zwitserland. Het is daar werkelijk prachtig. Ik wil altijd nog een snaar de Bregenzer Festspiele, maar omdat ik zo slecht hoor heb ik het nog niet gedaan. En ik vind het helemaal geen nadeel dat jullie bij thuiskomst weinig meer te vertellen hebben: zo kunnen we iedere dag meeleven en reageren en je bereikt iedereen. Nou, vrienden, slaap lekker en alweer een veilige tocht gewenst voor morgen. Welterusten.
Liefs en groetjes,
J E T -
07 Mei 2011 - 21:06
Henk Bond:
Ik heb nu even de gelegeneid te reageren,want morgen ga ik naar Le Lavandou,waar jullie denk ik over een week op 500 kilometer passeren.Nu ben ik intussen wel gepensioneerd,maar ik heb het drukker met het werk dan anders.Dat komt door die hooikoorts,waar zoveel mensen last van hebben;ik hoop,dat jullie daar minder gevoelig voor zijn.Ik ben jaloers als ik die klimmetjes percentages lees,maar de komende 10 dagen ga ik dagelijks een paar klimmetjes doen,waardoor ik weer voldoende kan eten en drinken om niet af te vallen. -
08 Mei 2011 - 20:16
Jan En Paula:
Hoi Anny en Ad
Eindelijk een berichtje van ons via onze laptop. Leutig he. Wij zitten nu op een camping in de buurt van Nieuwpoort. Heerlijk fietsen hier maar wel heel anders dan bij jullie zeg. Jullie krijgen het wel voor je kiezen. Het is erg mooi in Duitsland he maar dat is ons bekend. De reden van ons smsje om de gegevens van Hendrik te krijgen is omdat waarschijnlijk blikseminslag hebben gehad op onze computer. Wij hebben Hendrik gemaild en die is bereid om ons te komen na 18 mei als wij weer terug zijn. Het was een hele toestand die vrijdagavond en zaterdagochtend. Hopen dat we niet alles kwijt zijn. Gelukkig hebben we onze laptop en kunnen jullie volgen. Jullie zitten goed op schema he.
Wij blijven jullie volgen en denken veel aan jullie.
Anny Ad, wij wensen jullie verder een heel goede reis en veel fietsplezier.
Liefs Jan en Paula -
09 Mei 2011 - 08:51
Pieter Pijpers:
Hallo.! anny en Ad ik lees iedere dag jullie riesverslag, en ben wel een beetje jaloers. dat jedit allemaal teweeg brengt
er is eending zeker. als je goed en drinkt en rust. dan kom je heel ver.
blijf mentaal sterk. en denk maar aan de paus, mischien mag je wel op audientie komen, anders bel ik hem wel even==./////???????
hel veel groetjes van Joke en PIET xxxxxxxxx -
09 Mei 2011 - 09:06
Koos Föllings:
IK ben even helemaal niet jaloers op jullie als ik jullie verhaal over de "klimmetjes"
lees.Voor Henk is 't een peace of cake.
Voor mij met m'n bijna 90 kg een hell of a job.
Eergisteren vanuit de Ooj bij Beek naar Groesbeek fietsen leek daar wel iets op.Brrrrr
Ik hoop er op onze tocht naar Braunschweig niet zoveel tegen te komen.
Het wordt denk ik de Oder/Neisse route.
Prachtige foto's die ik tot nu toe gezien heb.
Succes en bid voor de kromme dat hij recht mag komme.
-
09 Mei 2011 - 09:28
Lia En John Van Baal:
Met interesse alles gelezen.
We begrijpen het chagrijn dat je voelt bij slechte routebeschrijvingen, te meer daar jullie alles tot in de puntjes hebben voorbereid.
Hou vol en denk aan jullie mentale leeftijd en niet aan de fysieke.
Groeten,
Lia en John
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
